Από τη Σπείρα-Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη και την ευλογία του Θάνου Μικρούτσικου στους πρώτους δίσκους της, η Ρίτα Αντωνοπούλου δοκιμάστηκε από νωρίς σε δύσκολο υλικό. Η θητεία της στα live του Μικρούτσικου δεν υπήρξε εύκολη, αφού κλήθηκε να πατήσει πάνω στα καυτά βήματα ερμηνευτών που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, όπως η Μαρία Δημητριάδη, η Χάρις Αλεξίου και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ανταποκρινόμενη επάξια τόσο στην ευκαιρία όσο και στην πρόκληση. Πρόσφατα συνεργάστηκε δισκογραφικά με τον Γιώργο Ανδρέου παρουσιάζοντας τον δίσκο Ζωή μου μην αργείς, ενώ η συνεργασία τους μεταφέρεται επί σκηνής στο πατάρι του Ιανού, αυτή την Παρασκευή (13/2) και στο Σάββατο (14/2).
Ας ξεκινήσουμε από τα τυπικά. Πώς άρχισε η συνεργασία σου με τον Γιώργο Ανδρέου για έναν ολόκληρο δίσκο; Με πήρε τηλέφωνο πριν από δύο χρόνια και μου ζήτησε να βρεθούμε στο σπίτι του, έχοντας ένα μέρος του υλικού ήδη γραμμένο, καθώς το δούλευε αρκετά χρόνια ως ιδέα. Ήταν περίπου πέντε τραγούδια, εκ των οποίων και το «Μάνα». Ξεκίνησα με πολύ μεγάλη χαρά γιατί ήθελα εδώ και χρόνια να συνεργαστούμε, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν φανταζόμουν πως θα συνέβαινε σε δισκογραφικό επίπεδο.ένανφτόμουν ότι ίσως θα μπορούσε να λειτουργήσει μαζί μου ως ενορχηστρωτής ή παραγωγός.
Ξεκίνησες με συνθέτη, πήγες σε πολυσυλλεκτικό δίσκο κι επέστρεψες σε συνθέτη. Τον μετάνιωσες τον πολυσυλλεκτικό; Δεν έπιασε η συνταγή; Εκείνη την περίοδο, φεύγοντας δισκογραφικά από τον Θάνο Μικρούτσικο, ήμουν δεσμευμένη με ένα συμβόλαιο στην εταιρία, σύμφωνα με το οποίο η τρίτη δουλειά θα έπρεπε να είναι πολυσυλλεκτική υπό την γενικότερη εποπτεία του Θάνου. Οπότε ήταν κάπως προδιαγεγραμμένη αυτή η μετάβαση στον πολυσυλλεκτικό. Η συγκεκριμένη δουλειά ωστόσο ατύχησε θα έλεγα, διότι πέσαμε σε πολύ μεγάλα χαντάκια όπως το κλείσιμο της εταιρίας (ακόμα μας χρωστάει χρήματα για την παραγωγή), ότι ο Μελωδία μετατράπηκε σε σταθμό playlist κ.α. Άρα δεν είναι ότι μετάνιωσα κάτι. Να ξέρεις όμως ότι η προτίμησή μου είναι να δουλεύω σε ένα project με έναν-δυο ανθρώπους. Στον συγκεκριμένο δίσκο, ο Γιώργος Ανδρέου έχει ταυτόχρονα ρόλο συνθέτη, στιχουργού και ενορχηστρωτή.
Σου αρέσει δηλαδή να παραχωρείς τον έλεγχο της δουλειάς σου σε κάποιον άλλο. Δεν σε αγχώνει; Ίσα-ίσα μου λύνει τα χέρα και με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Μπορώ να είμαι σίγουρη για το τελικό αποτέλεσμα και να ασχολούμαι μόνο με την δική μου δουλειά, αυτή που ξέρω να κάνω καλύτερα: να τραγουδάω. Ο συνθέτης όταν γράφει ένα τραγούδι έχει ένα όραμα γι’ αυτό, ένα πλάνο, το οποίο στην πορεία μπορεί μεν να αλλάξει λίγο πάνω στη διαδικασία, αλλά είναί πάνω-κάτω προκαθορισμένο.
Αν ήθελα δεν θα μπορούσα να έχω ένα εμπορικό υλικό; Είναι θέμα επιλογής. Αν ήθελα να πω κάτι πιο εξωστρεφές, θα το έκανα.
Άρα επί της ουσίας προτιμάς να λειτουργείς ως ερμηνευτικό εργαλείο για τον ίδιο τον συνθέτη. Ναι, μου αρέσει πολύ επειδή έχω την ελευθερία να μεταλλάσσομαι, να αλλάζω ρόλους και να παίζω μέσα σε ένα πλαίσιο. Αν μου δώσεις λοιπόν το πλαίσιο, μπαίνω και λειτουργώ όσο καλύτερα μπορώ. Δεν μου αρέσει η πλήρης ελευθερία να σου πω την αλήθεια.
Η παρουσία σου στα στα social media είναι ελάχιστη. Αντίσταση ή βαρεμάρα; Από τη δική μου σκοπιά, πρόκειται για μια «βαρεμάρα». Το να γυρίσω σπίτι και να πρέπει να ανοίξω τρεις σελίδες για να συνομιλήσω με τους ακροατές, να ανεβάσω βίντεο και φωτογραφίες, μου φαίνεται κάπως κουραστικό. Δεν θέλω να βάλω κάποιον συνεργάτη, γιατί θεωρώ ότι αυτή η διαδικασία απαιτεί προσωπική δουλειά. Εντάξει με το ανέβασμα των βίντεο και τη διαχείριση της σελίδας στο facebook, αλλά στις ερωτήσεις προτιμώ να απαντάω εγώ. Δυστυχώς, δεν μπορώ να αφιερώσω περισσότερο χρόνο και είτε το πιστεύεις είτε όχι, κανένα βίντεο από αυτά που έχουν ανέβει στο youtube δεν είναι ανεβασμένο από εμένα. Είναι όλα ανεβασμένα από ακροατές μου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί μου έχουν κάνει με αυτό τον τρόπο ένα τεράστιο καλό.
Το υλικό σου συνολικά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που ονομάζουμε «εμπορικό». Έχεις ζηλέψει την εμπορικότητα που έχουν κάποιοι συνάδελφοι της γενιάς σου; Αν ήθελα δεν θα μπορούσα να έχω ένα εμπορικό υλικό; Είναι θέμα επιλογής. Αν ήθελα να πω κάτι πιο εξωστρεφές, θα το έκανα. Ή θα είχα μια διαφορετική στάση στα πράγματα. Δεν είναι ότι δεν είχα την ευκαιρία ή ότι δεν έχω τα φόντα για κάτι τέτοιο.
Είναι όμως κάτι που μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε; Όχι βέβαια, πρέπει να έχεις «κάτι» για να τα καταφέρεις. Ακόμα και αν γίνει μια ξαφνική επιτυχία λόγω συγκυριών, θα πρέπει κάπως να την κρατήσεις. Καπνός χωρίς φωτιά δεν μπορεί να υπάρξει. Πρέπει να ξεχωρίζεις.
http://youtu.be/krO2hoY-Rts
Το «Ζωή μου μην αργείς» έχει πολλά στοιχεία απολογισμού, παρότι παρουσιάζεται ως η ύπαρξη μιας νέας γυναίκας στο αστικό τοπίο. Πότε πρόλαβε η νέα γυναίκα να ζήσει τόσα, ώστε να κάνει και απολογισμό; Πλάκα μου κάνεις; Πρόκειται για μια γυναίκα γύρω στα 30. Έχει προλάβει ενδεχομένως να κάνει παιδί, να χωρίσει, να περάσει από χίλιες δυο δουλειές και σχέσεις, έχει δώσει μάχες με τη ζωή. Δεν χρειάζεται να πας 50 για να τα κάνεις αυτά, έχεις προλάβει και πολύ νωρίτερα. Είναι και η εποχή που βοηθάει σε αυτό. Όσο νωρίτερα κάνεις απολογισμό, τόσο το καλύτερο για να μπορέσεις να πας παρακάτω. Υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν να γίνουν παππούδες και ξαφνικά κοιτάζουν πίσω αναφωνώντας «αμάν, τι έχασα!». Μου αρέσουν οι απολογισμοί γιατί έτσι μπαίνουν σε μια τάξη τα πράγματα. Επειδή πέρασα αρκετά χρόνια από τη ζωή μου χωρίς να πολυσκέφτομαι και χωρίς να το αναλύω πού με πάει το ρέμα, νιώθω πια ότι δεν πρέπει να συμβαίνει έτσι γιατί με αυτό τον τρόπο δεν ξέρεις προς τα πού να προχωρήσεις όταν χρειάζεται. Θέλει λίγη παραπάνω ανάλυση για να καταλαβαίνεις τι σου έχει συμβεί, γιατί έχει συμβεί και τι μπορείς να γλιτώσεις από εδώ και πέρα. Όλα αυτά χωρίς απολογισμό δεν τα βλέπεις.
Στην εποχή μας το «όπου με πάει το ρέμα» ακούγεται σαν πολυτέλεια. Υπάρχει μια μικρή φιλοσοφία πίσω από αυτό, η οποία μου προέκυψε μέσα από τα γεγονότα. Ένιωθα πάντα ότι μου συμβαίνουν πράγματα χωρίς να το κυνηγάω πολύ, με έναν μαγικό τρόπο. Μου άρεσε λοιπόν η αίσθηση ότι αφήνομαι σε αυτό που συμβαίνει- γιατί να το αλλάξω; Επίσης, μου άρεσε να εξελίσσεται η ζωή μου ως ιστορία, μια ιστορία πέρα από εμένα που την εμπιστεύομαι και με πηγαίνει. Απλώς νιώθω πλέον ότι είμαι σε ένα σημείο που τα πράγματα έχουν αλλάξει, πρέπει να βάλω το χέρι μου. Δεν ξέρω αν έχουν αλλάξει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, αν με ρωτάς, απλώς έχουν αλλάξει. Πιστεύω πάντως πως ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει για καλό.
IANOS, τηλ. 210 32 17 810, Σταδίου 24.
Παρασκευή 13 και Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015
Είσοδος: 10€ / Ελάχιστη κατανάλωση: 6€.
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00.
Η βραδιά θα μεταδίδεται ζωντανά από τo ianos.gr.
