Στα γρήγορα: Νέα δουλειά του τραγουδοποιού από το Chicago στην Rockink μετά την περσινή δουλειά του, It’s That Time Again. 

Την ακούσαμε: Με κορώνα στο κεφάλι του την τριανδρία των Neil Young-Van Morrison-Randy Newman, ο Rich Krueger αφηγείται ιστορίες με ακουστικές κατά βάση μελωδίες. Από τον Neil Young παίρνει το πνεύμα στις πιο απογυμνωμένες μελωδικές στιγμές. Από τον Van Morrison δανείζεται την πιο cocktail piano ατμόσφαιρα, ιδιαίτερα στο 7λεπτο “The Wednesday Boys”. Από τον Randy Newman παίρνει -τι άλλο;- την αφηγηματική δεινότητα στο ξετύλιγμα απίθανων ιστοριών. Για παράδειγμα, μπορούν με πλήρη φυσικότητα να αναφέρονται ο Robert Graves και ο Sid Vicious στο ίδιο τραγούδι (“Then Jessica Smiled”). Και δεν κάνει μόνο τη Jessica να χαμογελάει.

Τρέξε μακριά: Αν από Newman φτάνεις μέχρι τον Paul.

Τ’ είπες τώρα; «Αναλαμβάνει να δείξει στον κόσμο ότι είναι σημαντικός τραγουδοποιός, με φωνή υψηλού βαρύτονο που διακυμένεται και πονάει τόσο πολύ που κάνει τους κοινούς θνητούς να δειλιάσουν». –Noisey

Να τ’ αφήσω;  Για ξενόγλωσσες δεληβορικές διαθέσεις.