![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
Κeep Shelly In Athens – Recollection. Υπάρχει κάποιος που κάνει τη “δουλειά” των KSIA καλύτερα από αυτούς;
Cold Cave – Nausea, The Earth and Me. Είναι μια από τις 2-3 συναυλίες που ήθελα οπωσδήποτε να κάνουμε. Τρίτη 21 Ιανουαρίου live στο DeathDisco.
Cosmetics – Honey, Honey. Αν είχε βγει πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια και δεν ήταν τόσο στοιχειωμένο μπορεί και να το χαρακτηρίζαν ως electroclash. Τώρα το λέμε minimal/synth pop και νοιώθουμε πιο cool.
Architect – Set My World On Fire. Επιτέλους, ο Alan Wilder (Recoil) δεν νιώθει πια τόσο μόνος.
Selofan – After You The Silence. Made in greece αναλογικό minimal synth που διαπρέπει κι εκτός συνόρων
Arcade Fire – Porno. Ακόμα και στο λιγότερο ενδιαφέρον άλμπουμ τους εννοείται οτι υπάρχουν λόγοι για να συνεχίζεις να τους λατρεύεις.
Chelsea Wolfe – Sick. Πριν κάποια χρόνια θα την χαρακτήριζαν γραφική γκοθού, τώρα χαίρει της εκτίμησης της indie μουσικής βιομηχανίας. Sign of the times.
Factory Floor – Fall Back. Σαν να πήγανε οι Kraftwerk σε πάρτι των YID!SID!
She Past Away – Kasvetli Kutlama, Προκάλεσαν αντιδράσεις στο ευρωπαϊκό dark wave ανάλογες με αυτές του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή στην ελληνική τηλεόραση.
CHVRCHES – The Mother We Share. Ακούγοντάς τους νιώθω να ακροβατώ επικινδύνως στα σύνορα του mainstream, αλλα περιέργως νοιώθω ασφαλής.
In Death It Ends – Apparitions. Τα αδερφάκια των Soft Moon.
Fade – No Trust. Κρυμμένο διαμαντάκι από τα ελληνικά νεοκυμματικά 80s που βγαίνει στην επιφάνεια χάρη στη συλλογή της Geheimnis records που κυκολοφορεί στα τέλη της χρονιάς
Trust – Heaven. Το περσινό TRST ήταν ένα από τα καλύτερα debut albums των τελευταίων χρόνων και ο διάδοχός του έρχεται το Μάρτιο. Ανυπομονούμε.
Ο Λεωνίδας Σκιαδάς είναι dj και ιδιοκτήτης του Death Disco ( Ωγύγου 16 και Λεπενιώτου, Ψυρρή )
