Popaganda, Παρθένος ενός έτους

Συζητούσαμε να γράψω μια πρόβλεψη για τα γενέθλια της Popaganda και ίσως μια περιγραφή της «προσωπικότητάς» της, η πρόβλεψη όμως που μου βγήκε και η περιγραφή δεν είναι αστρολογικές, όπως ενδεχομένως θα περίμενε κανείς. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 Από τους συνάδελφους μου δεν ξέρω καλά κανέναν, απλώς με κάποιους συνεργαστήκαμε μαζί στο παρελθόν και με κάποιους άλλους ξεκινήσαμε μαζί. Οι σχέσεις μας είναι εντελώς επαγγελματικές, και ένας λόγος για αυτό είναι ότι εγώ πάντα ήμουν εξωτερικός συνεργάτης με τα έντυπα ή τα site που συνεργαζόμουν, όπως είμαι και τώρα με την Popaganda. Βέβαια έχω κάνει stalking στα προφίλ τους στο facebook και σε συνδυασμό με το ότι τους διαβάζω όλους, έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου. Μέσα εκεί βρίσκονται τουλάχιστον τρεις Δίδυμοι, ένας Λέων, ένας Ιχθύς, ένας Ζυγός και όλοι μαζί συναπαρτίζουν την Popaganda που είναι Παρθένος. Για όσους από εμάς όλα αυτά έχουν σημασία, ως Παρθένος, η Popaganda δεν θα σου το παίξει δήθεν, και μπορεί το μάτι της να πέφτει στην ατέλεια, αλλά ξέρει να σέβεται και τον άλλον, ενώ όταν είναι σε θέση ισχύος, ξέρει να είναι δίκαιη και γνωρίζει πώς να συνεργάζεται. Δεν προσπαθεί να προκαλέσει, δεν προσπαθεί να δημιουργήσει «τάσεις» γιατί γνωρίζει, μεταξύ άλλων, ότι ενώ μπορεί να το πετύχει, αυτές θα έχουν μικρή διάρκεια: στις μέρες μας όλα ξεπερνιούνται γρήγορα και, αν θέλεις να γράφεις, πρέπει να έχεις την ικανότητα να κάνεις update στα πάντα, στη θεματολογία, στη γλώσσα που χρησιμοποιείς, στο ύφος. Και πλέον επιβάλλεται να έχεις τρόπους.

Αυτό το τελευταίο, οι τρόποι, θεωρώ ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό, ενώ το αντίθετο είναι πολύ ξεπερασμένο: Κάποτε ήταν της μόδας να γράφεις εξυπνακίστικα, να χρησιμοποιείς για πλάκα πρόστυχες εκφράσεις, να προβάλεις αυτό που σε συμφέρει, να κοροϊδεύεις κάποια πράγματα που εσύ θεωρείς ανόητα και τα οποία μια άλλη ολόκληρη μερίδα ανθρώπων έμαθε να τα αγαπάει από τη μέρα που γεννήθηκε, να δείχνεις το «σωστό» και το «λάθος». Ακόμη και σήμερα αυτό το «ρεύμα των lifestyle δημοσιογράφων» προσπαθεί μάταια να επικρατήσει. Μια προσπάθεια που ενδεχομένως δείχνει και την ακαμψία τους, τη δυσκολία τους να προσαρμοστούν, έστω τύποις, στη σημερινή πραγματικότητα.

Η Popaganda, αν μη τι άλλο, είναι ευγενική. Εμφανίστηκε μέσα σε ένα τραγικό κλίμα κρίσης, με ένα από τα πολύ basic όπλα για να την αντιμετωπίσει και που σπάνιζε μέχρι πρόσφατα στη χώρα μας, την ευγένεια. Είναι ευγενική με εσένα που είσαι αναγνώστης, είναι ευγενική με εμένα, γιατί μου φέρεται με επαγγελματισμό και μου λέει και μια καλή κουβέντα. Δεν προσπαθεί να περάσει το δικό της, ούτε απαρτίζεται από δημοσιογράφους που στόχο έχουν να βγάλουν το θυμό, το μίσος, τον χλευασμό ή την παθητική επιθετικότητά τους στους αναγνώστες.

 Αλλά πώς γεννήθηκε αυτό το site, ποια είναι η συνταγή; Υποθέτω ότι έχει να κάνει με απλά πράγματα, όπως το επίπεδο των ανθρώπων που το απαρτίζουν. Το επίπεδο, φυσικά, δεν προσδιορίζεται από τη μόρφωση, αλλά από την παιδεία. Και για να μην παρεξηγηθώ με αυτούς τους όρους, όπως τους έχω εγώ στο μυαλό μου, μόρφωση σημαίνει για παράδειγμα να ξέρεις όλη την Οδύσσεια απ’ έξω και ενδεχομένως να μην καταλαβαίνεις τίποτα, μια κατάσταση που θα μπορούσε να αναπαρασταθεί με μια οριζόντια γραμμή, ενώ παιδεία σημαίνει, μεταξύ άλλων, να ξέρεις έναν στίχο ή και μία μόνο λέξη από το έργο, αλλά να καταλαβαίνεις τι σημαίνει, να σου κάνει νόημα, μια τελείως διαφορετική κατάσταση, μια κάθετη ευθεία που δείχνει το βάθος.

 Υπάρχει και το στοιχείο της σχετικής συμβατότητας μεταξύ των ατόμων, όπως και της αμοιβαίας εκτίμησης: πρόκειται για ανθρώπους που εκτιμούν ο ένας τον άλλον, αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, είναι νέοι και έχουν φρέσκες ιδέες και φρέσκια ματιά, βγαίνουν μαζί και και κυριολεκτικά ζουν ανάμεσά μας: αν είσαι παιδί του κέντρου, δεν υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσεις, ιδίως βράδυ, και να μην δεις κάποιον από αυτούς. Και ως προφανώς ασυμβίβαστοι δεν χρειάζονται κάποιον που να τους συντονίζει, να τους διατάζει και να τους εκμεταλλεύεται επειδή βάζει το «κεφάλαιο». Μπορούν μια χαρά να συντονιστούν μόνοι τους – κάτι που είναι σπάνιο σε μεγάλες παρέες με αντίστοιχα ενδιαφέροντα, και ιδιαίτερα σπάνιο στην Ελλάδα που όλοι πάντα ήθελαν να είναι πρόεδροι, διευθυντές και έλκονταν από την ισχύ και το χρήμα. Όλοι; Ή μήπως έχει αρχίσει τελικά να αλλάζει αυτή η εικόνα και να έρχονται στην επιφάνεια και αυτοί που ξέρουν να συνεργάζονται και να συνυπάρχουν δίκαια και με απλούς όρους;

 Και μην βιαστείτε να πείτε ότι παινεύω το σπίτι μου. Η ειλικρινής μου απάντηση σε κάτι τέτοιο θα ήταν ότι αυτά που σας περιέγραψα είναι και οι λόγοι για τους οποίους δέχτηκα με χαρά να γίνει σπίτι μου η Popaganda, όταν, πριν από μερικούς μήνες, μου έκανε την πρόταση ο Σταύρος Διοσκουρίδης. Η πρόβλεψή μου, που δεν είναι αστρολογική, αλλά βασίζεται στη λογική, είναι ότι η Popaganda θα φτάσει ακόμη πιο ψηλά. Το εύχομαι, ελπίζω να διατηρήσει το επίπεδό της και από εκεί, και να αποτελέσει παράδειγμα, ώστε να ξεπεταχτούν κι άλλα καλά μέσα από τις δυσκολίες που βιώνουμε και βλέπουμε και που αξίζει να προσπαθήσουμε είτε να τις αλλάξουμε είτε να τις μετατρέψουμε σε κάτι θετικό. Reverse the curse. Και χρόνια πολλά.