Την αναίρεση της αθωωτικής απόφασης του Α’ Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών για τον Τάσο Θεοφίλου, ζήτησε καταθέτοντας αίτηση την προηγούμενη εβδομάδα, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Αγγελής.
Η σχετική αίτηση πρόκειται να εξεταστεί στις 11 Μαΐου και εαν γίνει δεκτή, ο Τ. Θεοφίλου θα επιστρέψει στην φυλακή και θα δικαστεί εκ νέου, για τις κατηγορίες που αθωώθηκε τον Ιούλιο του περασμένου έτους.
Ακολουθεί σχετική ανάρτηση του Τάσου Θεοφίλου στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:
«Στην Αθήνα σήμερα την 27η Μαρτίου 2018, ημέρα Τρίτη και ώρα 14:00 στο κατάστημα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης ΑΓΓΕΛΗΣ κάλεσε εμένα, τον γραμματέα του Ποινικού Τμήματος Γεώργιο Σωφρονιάδη, και μου δήλωσε ότι: Ασκεί αναίρεση ενώπιον του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 505 παρ. 2 ΚΠΔ, κατά της με αριθμό 2186/2017 (2938/16, 3303/16, 518/17, 565/17, 580/17) αθωωτικής απόφασης του Α’ Πενταμελούς Εφετείου κακουργημάτων Αθηνών με την οποία κηρύχθηκε αθώος ο κατηγορούμενος Αναστάσιος ΘΕΟΦΙΛΟΥ …»
Έτσι ξεκινάει η υπ’ αριθμόν 21/2018 έκθεση αναιρέσεως με την οποία ο εισαγγελέας κύριος Ιωάννης Αγγελής ζητάει να ακυρωθεί η απόφαση του Α’ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, που με απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες, και να παραπεμφθώ ξανά για να δικαστώ από άλλους δικαστές. Ο εισαγγελέας κύριος Ιωάννης Αγγελής προήχθη πέρσι σε αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Μέχρι τότε ήταν ο εποπτεύων εισαγγελέας της «αντιτρομοκρατικής».
Στις 11 Μάη θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Αν γίνει δεκτή, σημαίνει ότι επιστρέφω στη φυλακή με τις αρχικές κατηγορίες μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους δικαστές, μιας και η πλειοψηφία του Α’ Πενταμελούς που με απάλλαξε αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν της αρεσκείας της «αντιτρομοκρατικής».
Όσο κι αν η «αντιτρομοκρατική», και ο κύκλος των χειραγωγούμενων από αυτή εισαγγελέων, φαίνεται να έχουν αποκτήσει μια σχεδόν εμμονική προσήλωση στο πρόσωπό μου, η υπόθεσή μου παραμένει μια υπόθεση που δεν είναι καθόλου προσωπική. Είναι πολιτική και αφορά την κατασταλτική διαχείριση του αναρχικού χώρου, του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος και συνολικά της τάξης μας. Είναι πολιτική καθώς ανέδειξε κοινωνικά και έθεσε στη δημόσια κριτική όλες τις αιχμές της καταστολής, με πιο βασικές τον τρομονόμο, τη μεταφυσική χρήση του dna και την ποινικοποίηση προσωπικών και πολιτικών σχέσεων. Είναι πολιτική γιατί ανέδειξε τη δύναμη και την κοινωνική επιρροή του κινήματος. Γιατί απέδειξε ότι η «αντιτρομοκρατική» και οι χειραγωγούμενοι από αυτή δικαστικοί κύκλοι, παρότι ανεξέλεγκτοι, δεν είναι παντοδύναμοι. Και αυτό πρέπει να αποδειχτεί για μία ακόμα φορά στις 11 Μάη.
Υ.Γ. Όπως έγραψε κάποτε μέσα από τις φυλακές Γρεβενών ένας καλός σύντροφος: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος».