ΜΟΥΣΙΚΗ: Η μουσική μου σχιζοφρένεια δεν έχει μέτρο. Η καλή μουσική ή τέλος πάντων αυτά που εγώ αγαπώ δεν έχουν είδος. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πολύ μεγάλη επιρροή από ελληνική μουσική πέρα από τον Ζαμπέτα και λίγο Στράτο Διονυσίου. Τα μουσικά μου ακούσματα ήταν ξένα. Ακόμα θυμάμαι το εξώφυλλο του Marvin Gaye με το θρυλικό “I heard it through the grapevine” αλλά και τη μελαγχολική Nancy Sinatra με το “Bang Bang”. Αργότερα και μάλλον από μόδα μπήκα στο rock με Deep Purple και σε κάτι ψυχεδελικά με τους Eloy, αλλά το ξεπέρασα με την πάροδο της εφηβείας. Τώρα πια δεν έχω κολλήματα με τη μουσική. Μου αρέσει πολύ ο Marilyn Manson αλλά αγαπώ και τον Prince για όλα του τα χρόνια. Επίσης έχω αγαπήσει όλη την pop γαλλική σκηνή των δεκαετιών ‘80-’90 και αυτό γιατί ακόμα και σήμερα όταν ακούω τη Jeanne Mas ή τη France Gall, τη Guesch Patti και την Caroline Loeb, χαμογελάω. Έχω παρακολουθήσει πολλές συναυλίες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως και τις τρεις τελευταίες από το 2006 μέχρι σήμερα της Mylene Farmer, τις οποίες θεωρώ αξεπέραστες.
ΒΙΒΛΙΑ: Στο κομοδίνο μου υπάρχει το Γαλλοελληνικό λεξικό του Kauffman. Οι σκέψεις πριν από τον ύπνο είναι απρόσμενες και μπορεί να σου κολλήσει κάτι και να σε πάρει το ξημέρωμα. Λυπάμαι που θα ακουστεί λίγο cliché αλλά δίπλα στο κρεββάτι μου υπάρχει εδώ και χρόνια μία συλλογή ποιημάτων της Κικής Δημουλά. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποια συλλογή είναι γιατί ο σκύλος μου, έχει φάει το εξώφυλλο μαζί με τις τρεις πρώτες σελίδες, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Αν και στο μυαλό μου έρχονται πάντα τα πρώτα μυθιστορήματα που διάβασα της Λιλής Ζωγράφου και της Διδώς Σωτηρίου, το βιβλίο που με έκανε να αλλάξω τρόπο σκέψης και διαβάσματος ήταν το “Και με το φως του λύκου επανέρχονται” της Ζυράννας Ζατέλη κάπου εκεί στις αρχές του ‘90. Τελευταία διάβασα το “Η Αθήνα στου Όθωνα τα χρόνια” του Γιάννη Καιροφύλλα σε μορφή ebook και είχε πολύ ενδιαφέρον να “ζεις” την αστική ζωή της Αθήνας περίπου το 1838 και να αισθάνεσαι τόσο τεχνολογικά μπροστά.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Με τον κινηματογράφο μου συμβαίνει ότι και με τη μουσική. Δεν έχω όριο. Οι ταινίες που βλέπω σχεδόν πάντα, είναι οι ταινίες καταστροφής. Είτε πρόκειται για σεισμούς, τσουνάμι, τελευταίες μέρες του κόσμου, καταιγίδες, τυφώνες κλπ., είτε για Κινγκ Κονγκ, Γκοτζίλα και οτιδήποτε απειλεί την ανθρωπότητα. Πέραν όμως αυτής της εμμονής, η ταινία που έχω αγαπήσει και θεωρώ αξεπέραστη είναι το “Φανή και Αλέξανδρος” του Μπέρκμαν. Όπως επίσης αυτή που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου για πάντα, είναι η “Πρόβα ορχήστρας” του Φελίνι. Από τους Έλληνες σκηνοθέτες ο Πάνος Κούτρας είναι ο αγαπημένος μου ενώ ο “Μουσακάς” του βρίσκεται στη συλλογή μου από DVD. Τελευταία μου άρεσε πολύ το “Une nouvelle amie” του François Ozon.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Η σχέση μου με το Internet άπτεται περισσότερο της πληροφόρησης. Σαφώς και βρίσκομαι στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά δεν είναι κάτι που ακολουθώ μετά μανίας. Το διαδίκτυο είναι κάτι που εξελίσσεται καθημερινά και μου αρέσει το γεγονός ότι μπορεί ο κόσμος να εκφράζεται δημιουργικά χωρίς μεγάλη δυσκολία, όπως κάποιοι δημοσιογράφοι -φίλοι και μη- που αποφασίζουν να μπουν στη διαδικασία να πουν αυτό που θέλουν κάνοντας τις δικές του σελίδες και δημιουργώντας το δικό τους opinion making. Όπως με πολύ στυλ: dimitrisgoes.com αλλά και ο ντελιριακός: thecurlysue.com
ΣΠΟΡ: Γενικότερα τα σπορ δεν είναι στην καθημερινότητα μου. Μου αρέσει να βλέπω στίβο από την τηλεόραση. Στους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 παρακολούθησα στίβο στο στάδιο αλλά δεν το ευχαριστήθηκα όπως στην τηλεόραση. Αντίθετα είχα παρακολουθήσει από κοντά τελικό γυναικών στο Roland Garros το 2007 και ενθουσιάστηκα. Το τένις είναι και το μοναδικό άθλημα που είχα κάνει μικρός -μαζί με το τζούντο- αλλά και τα δύο χωρίς μεγάλη επιτυχία. Γενικότερα μου αρέσουν περισσότερο τα ατομικά αθλήματα παρά τα ομαδικά.
TV: Τηλεόραση βλέπω αρκετά και με όρεξη. Αυτό που δεν έχω παρακολουθήσει σχεδόν ποτέ είναι οι καθημερινές κοινωνικές σειρές. Αντίθετα θα προγραμματίσω να δω την “Εθνική Ελλάδος” του Γιώργου Καπουτζίδη. Επίσης αν τύχει και βρεθώ στο σπίτι θα δω το “Πακέτο” της Βίκης Χατζηβασιλείου γιατί κυρίως αγαπώ το μελόδραμα.
ΤΑΞΙΔΙ: Έχω κάνει αρκετά ταξίδια, αλλά αυτό που μου έχει μείνει και θα ήθελα να ξανακάνω είναι στην Αφρική. Δύο συνεχόμενα καλοκαίρια ταξίδεψα στην Τανζανία, στη Ζανζιβάρη, στη Μοζαμβίκη και το Μαλάουι. Πιστεύω ότι η άποψή μου για τον κόσμο, η οπτική που βλέπω τον εαυτό μου και τους γύρω μου και η συνειδητοποίηση μου ως οντότητα, θα ήταν διαφορετική αν δεν είχα κάνει αυτά τα ταξίδια. Στην Αφρική αισθάνεσαι ότι είσαι ένα με τη γη και ταυτόχρονα πολύ κοντά στο σύμπαν. Στο μέλλον θα ήθελα πολύ να πάω στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία.
