Γεννήθηκε στις 27 Δεκέμβρη 1948 στο Châteauroux της Γαλλίας, ένα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Λέγεται πως η μάνα του προσπάθησε -ανεπιτυχώς- να «ρίξει» το παιδί χρησιμοποιώντας βελόνες για πλέξιμο(!). Άφησε το σχολείο σε ηλικία μόλις 13 ετών και ξεκίνησε να εργάζεται σε τυπογραφείο, αλλά και ως «μικροαπατεώνας», όπως έχει πει.
Αυτή το μονοπάτι καριέρας που «διάλεξε», του έδειξε μια πιο σκοτεινή και μποέμ συνάμα πλευρά της ζωής, ανάμεσα σε μπλεξίματα με το νόμο και επαγγέλματα όπως «rent boy» (συνοδός ανδρών επί πληρωμή), τυμβωρύχος, αλλά και τρόφιμος φυλακών για τρεις μήνες, λόγω κλοπής αυτοκινήτου.
Στα 16 του έκανε στροφή, μετακομίζοντας στο Παρίσι για να ασχοληθεί με την ηθοποιία, ξεκινώντας σε μικρά ρολάκια, με πιο σημαντική την ταινία του Bertrand Blier, Les Valseuses (αγγλικά: Going Places). Επίσης, αναδείχθηκε στο διεθνές στερέωμα χάρη στο έπος του Bertolucci, 1900, πλάι στον Robert DeNiro. Από το 1967 μέχρι και τις μέρες μας υπολογίζεται ότι έχει πάιξει σε πάνω από 170 ταινίες.
Η μεγαλύτερή του επιτυχία, θα ερχόταν με το Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano De Bergerac), όπου προτάθηκε για Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου, ενώ πλέον η αμερικανική κι ευρωπαϊκή αγορά, θα ήταν ανοιχτή για εκείνον. Απόδειξη: Η Χρυσή Σφαίρα που πήρε μερικά χρόνια αργότερα για το Green Card, σε σκηνοθεσία Peter Weir, που θεωρείται από πολλούς η καλύτερη ερμηνεία του Depardieu.
Ο μεγαλύτερος γιος του, Guillaume Depardieu, επίσης ηθοποιός -και ιδιαίτερα ταλαντούχος- είχε μια πολυτάραχη ζωή γεμάτη προβλήματα, ατυχίες και ναρκωτικά. Εκτός από το ατύχημα με τη μηχανή του, που οδήγησε εντέλει στον ακρωτηριασμό του ποδιού του τον Ιούνιο του 2003. Πέντε χρόνια μετά, στα γυρίσματα της ταινίας L’Enfance d’Icare, ο Guillaume, αρρώστησε βαριά από ιογενή πνευμονία και κατέληξε στις 13 Οκτώβρη 2008. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Depardieu.
Ο Guillaume Depardieu.
Πέραν της ηθοποιίας, είναι κι επιτυχημένος επιχειρηματίας, έχοντας αμπελώνες, οι οποίοι σφραγίζουν με τον καλύτερο τρόπο την εξαιρετική σχέση που έχει ο ίδιος με το αλκοόλ.
Είναι φυσικά ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός στη Γαλλία, με το κασέ του να απέχει πολύ από των υπολοίπων.
Ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, όταν εγκατέλειψε τη Γαλλία, λόγω του βαρύτατου φορολογικού συστήματος και άρχισε να εκθειάζει δημόσια το Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ το 2013, έγινε κι επίσημα Ρώσος πολίτης.
Επίσης, την ίδια περίοδο (Γενάρης του 2013) ανακηρύχθηκε και πολιτιστικός εκπρόσωπος του Μαυροβούνιου.
O Depardieu είχε κι άλλα μπλεξίματα όταν παραφέρθηκε όντας μεθυσμένος μέσα σε αεροπλάνο το 2012. Οι υπεύθυνοι της πτήσης αναγκάστηκαν να τον πετάξουν έξω πριν απογειωθεί, φυσικά, το αεροπλάνο.
Πρόσφατα παραδέχθηκε πως, σε ταξίδι του στη Μπουρκίνα Φάσο, σκότωσε δυο λιοντάρια επειδή μπλόκαραν για ώρες το ακινητοποιημένο λόγω βλάβης αυτοκίνητό του. Αν και δεν ήθελε να το κάνει, όπως υποστήριξε, είναι ακόμη ένα λιθαράκι στο μύθο του «hellraiser» που έχει βαλθεί να χτίσει με αυτές τις ιστορίες.
Μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, σε εκδήλωση για τα θύματα του Α’Παγκοσμίου Πολέμου, ανέβηκε στο πόντιουμ όπου επρόκειτο να διαβάσει ένα ποίημα και κατέληξε μεθυσμένος να παραληρεί, αγνοώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του ποιήματος και λέγοντας τις δικές του ατάκες.
Φυσικά το πρόβλημα με το αλκοόλ δεν είναι κάτι καινούριο, καθώς μια από τις διάσημες ατάκες του έλεγε: «’Οταν βαριέμαι, πίνω. Πέραν από τις αναγκαστικές στιγμές αποχής. Μετά το μπάιπας, και λόγω χοληστερίνης και τα λοιπά, πρέπει να είμαι λίγο πιο προσεκτικός…Τέλος πάντων, δεν πρόκειται να πεθάνω. Όχι τώρα. Ακόμη έχω ενέργεια. Αλλά αν ξεκινήσω το ποτό, δεν πίνω σαν κανονικός άνθρωπος. Μπορώ να απορροφήσω 12, 13, 14 μπουκάλια ημερησίως…(πριν από την εγχείρηση)».
Ελπίζουμε, λοιπόν, να μην αργήσει να ανακοινωθεί νέα ημερομηνία για τις «Εξομολογήσεις» του Αγίου Αυγουστίνου που ήταν να μας παρουσιάσει απόψε στο Μέγαρο, μια παράσταση που αναβλήθηκε και λόγω πένθους για την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση κατά της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo.
