Στα γρήγορα: Το κύκνειο άσμα της μπάντας που πολλοί λατρεύουν και ορισμένοι λατρεύουν να μισούν.
Την ακούσαμε: Ως το πλείστον ορχηστρικό άλμπουμ, με ambient μελωδίες που τείνουν προς το progressive ροκ ύφος (ο πατενταρισμένος ήχος τους, σαν να λέμε) αλλά ρε γαμώτο, λείπει η συνοχή, είναι σαν να μάζεψαν «τσάτρα πάτρα» ό,τι είχαν στην καβάτζα, και να τα πέταξαν στο ίδιο καλάθι. Και η αίσθηση της μετριότητας εντείνεται αν αναλογιστείς το τιμημένο παρελθόν τους.
Τρέξε μακρυά: Αν αγαπάς τις κλσσικές δουλειές των Pink Floyd.
Τ΄είπες τώρα: «Το Endless River εξυπηρετεί το σκοπό του όπως θα έκανε μια συλλογή από ακυκλοφόρητο υλικό-αντανακλά περασμένα μεγαλεία.» – Exclaim
Να τ’ αφήσω; 59/100 στο Metacritic
