Οι περισσότεροι Αθηναίοι, μέχρι πριν λίγα χρόνια, προσπερνούσαν μάλλον βιαστικά τον πεζόδρομο της Καλαμιώτου. Κάπως σκυφτοί, πνιγμένοι οι περισσότεροι στις σκέψεις και στο άγχος. Παρά τα υφασματάδικα, τα οποία με την πολύχρωμη πραμάτεια τους κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να αλλάξουν το σκηνικό, τα βήματα πνιγόντουσαν στις κόρνες από τα διερχόμενα μηχανάκια και σχεδόν κανείς δεν έστρεφε το βλέμμα προς τα πάνω για να χαζέψει τη μαγική πράσινη σκιά των δέντρων. Δειλά – δειλά όμως, κάποια στιγμή, η γειτονιά άλλαξε πρόσωπο. Έγινε πιο φιλική στον επισκέπτη. Και τώρα πια τον καλωσορίζει χαμογελώντας.
Ανάμεσα στους πρεσβευτές αυτής της νέας προσέγγισης βρίσκεται το ΟΤΤΟ, της Μαρίας και του Αλέξανδρου. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά οι αποχρώσεις του dusty pink του καινούριου resto bar, που κυριαρχούν παντού, ξάφνιασαν. Μπροκάρ βελούδινα υφάσματα, εντυπωσιακά γύψινα, περίτεχνες απλίκες και φωτιστικά ήρθαν να διαφοροποιήσουν τον μόνιμο μινιμαλισμό και την industrial αισθητική των καταστημάτων του κέντρου. Με περιβάλλον, το οποίο παραπέμπει περισσότερο σε παρισινό boudoir και λιγότερο σε εστιατόριο, γρήγορα το ΟΤΤΟ προσέλκυσε το γυναικείο φύλο που αναγνώρισε σε αυτή την ατμόσφαιρα κάτι οικείο. Πιθανόν, να φαντάστηκε με μεγαλύτερη ευκολία το ιστορικό παρελθόν του χώρου – άλλωστε, το συγκεκριμένο κτήριο, ένα από τα πρώτα υπέροχα δείγματα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, υπήρξε εξοχική κατοικία του βασιλιά Όθωνα το 1834 ( από εκεί πήρε το όνομά του το ΟΤΤΟ). Ατυχώς, από το λαμπρό του παρελθόν δεν έμειναν πολλά πράγματα, διότι πολλά αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία του καταστράφηκαν προκειμένου να στεγάσει πολλούς και ετερόκλητους ενοίκους στο πέρασμα του χρόνου (ακόμη και ένα υποκατάστημα τράπεζας). Είναι ευτύχημα πάντως πως η Μαρία ανακάλυψε τη σπίθα που δεν έσβησε και με τις δικές της παρεμβάσεις μετέτρεψε το βουβό και γκρίζο εσωτερικό σε ένα χώρο που εκπέμπει ηρεμία, θετική ενέργεια και κομψότητα.
Λαδένια και κουλούρι Θεσσαλονίκης
Παρά τις «βασιλικές» καταβολές, πάντως, το ΟΤΤΟ δεν αποπνέει καθόλου σνομπ αέρα. Αντίθετα, μάλιστα, έχει μάλλον παιχνιδιάρικη διάθεση κι ένα μενού βασισμένο αποκλειστικά σε ελληνικές γεύσεις και πρώτες ύλες. Διάθεση, που ειδικά στο πρωϊνό, γίνεται πιο έντονη. Ίσως γιατί οι ιδιοκτήτες του θέλουν όσο τίποτε άλλο να δώσουν μια επιπλέον ώθηση στη μέρα που ετοιμάζεται να αρχίσει. Το καταφέρνουν με το υπέροχο σοκολατένιο smoothie από ταχίνι και κακάο, αλλά και με εκείνο από σμέουρο, βατόμουρο, μύρτιλο και ελληνικό δροσερό στραγγιστό γιαούρτι (ιδέα του Αλέξανδρου, ο οποίος αγαπά τους πειραματισμούς με τα superfoods). Περισσότερο pizza παρά λαδένια Μήλου θυμίζει η πρόταση ζύμης που έχει εμπνευστεί ο σεφ. Παρόλα αυτά είναι τραγανή, ελαφριά και εξόχως χορταστική- ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι συνοδεύεται με τηγανητά αυγά, καπνιστό χοιρινό, πικάντικη κρέμα από φέτα Μυτιλήνης και κατακόκκινα ζουμερά ντοματίνια. Ενδιαφέρον έχει και το κουλούρι Θεσσαλονίκης με γαλοπούλα και πούδρα πράσινης ελιάς. Τη δυναμική ελληνική αντιπρόταση στα εγγλέζικα scrambled eggs αποτελεί ο καγιανάς με σύγλινο Μάνης και τραγανά κρουτόν, ενώ το κορυφαίο σε δημοτικότητα πιάτο του ΟΤΤΟ, η σπανακόπιτα με κρέμα φέτας και μυρωδάτο λάδι άνηθου δίνει σοφά το παρόν και στο breakfast menu. Όλα τα παραπάνω «πάνε παρέα» με φρέσκους χυμούς, προσεγμένους καφέδες, αλλά και (έκπληξη!) παραδοσιακό κανελένιο, ζεστό ή κρύο σαλέπι.
Ακόμη κι αν κανείς αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τη νέα τάση που «προστάζει» την αναγκαιότητα του πρωϊνού στη διατροφή, το ΟΤΤΟ μπορεί να κάμψει τέτοιου είδους αντιστάσεις με γλυκύτητα. Πιθανόν, αυτό να οφείλεται στα ελληνικά καλούδια που χρησιμοποιεί -μιας κι αυτά μιλούν την ίδια «γλώσσα» με τις γεύσεις του θυμικού- ή στη γυναικεία τρυφερότητα που αποπνέει ο χώρος. Ή ακόμη μπορεί απλά να συμβάλλουν σε αυτή την αίσθηση τα ροζ φλαμίνγκο, που μοιάζουν σαν να κινούνται στα σουπλά, όταν τα σκαλιστά πιάτα με τις λιχουδιές ακουμπούν στο τραπέζι. Σε κάθε περίπτωση, μια δοκιμή πείθει ότι τελικά αξίζει τον κόπο να αλλάξουν οι πρωϊνές συνήθειες. Πάντα κατά το γευστικότερον.
ΟTTO RESTO BAR, Καλαμιώτου 16-18, τηλ: 210 3314676
