Ο Τ Α Ν Η Μ Ν Η Μ Η Π Α Ι Ρ Ν Ε Ι Φ Ω Σ
του Διονύση Καψάλη
Πίσω απ’ τα κλεισμένα βλέφαρα
ο ήλιος πλέκει κορμιά
στιγμές στο μαύρο ύφασμα
λάμψεις φθοράς, πυγολαμπίδες∙
μαυρίζουν στη λευκή σελίδα.
Είναι κατάστικτος κορμιά ο ήλιος
σκιαμαχούν, το φως μου στιγματίζουν
και κομματιάζουν την ανάσα, πέφτουν
τα μέλη, δεν υψώνονται, τα νικητήρια∙
το σώμα της ανάληψής μου νυχτερεύει.
Πίσω απ’ τα κλεισμένα βλέφαρα
στο δίχτυ με τ’ ασήμι των ματιών
το φως πλέκει κορμιά
κηλίδες πρώτου έρωτα κι απλώνουν∙
πλαγιάζω κι αθωώνομαι.
Από την ποιητική συλλογή Ακόμη μια φορά, εκδόσεις Άγρα.
