Όσο σαρωτική αναμενόταν αποδείχθηκε η χθεσινοβραδινή επικράτηση του Τετάρτη 04:45 στα έβδομα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, με το γκανγκστερικό νεονουάρ του Αλέξη Αλεξίου να αποσπά εννιά από τα δεκατρία βραβεία που διεκδικούσε, μεταξύ των οποίων αυτά για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Μοντάζ, Φωτογραφία και Α’ Ανδρική Ερμηνεία για τον Στέλιο Μάινα. Η ταινία επιβεβαίωσε έτσι όχι μονάχα την πρωτιά της στις προτιμήσεις των εκλεκτόρων, αλλά και τη χαοτική απόσταση που την χώριζε απ’ τη δεύτερη: το Ουζερί Τσιτσάνης του Μανούσου Μανουσάκη, διεκδικητής σε έξι, κυρίως τεχνικές κατηγορίες, πρώτευσε σε τρεις, με σημαντικότερη εκείνη της Β’ Γυναικείας Ερμηνείας της Βασιλικής Τρουφάκου.
Στους αποδέλοιπους, το Chevalier της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη ξεχώρισε για το Σενάριο που συνυπέγραφε η σκηνοθέτις με τον Ευθύμη Φιλίππου, το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη μοιράστηκαν ο Γιώργος Ζώης του Interruption με την Ευαγγελία Κρανιώτη του Erotica Exotica Etc, ενώ το τελευταίο απέσπασε και το βραβείο Ντοκιμαντέρ, σε μια βραδιά που συνεχώς φλέρταρε και κατά καιρούς υπέκυπτε στην υπερφίαλη σοβαροφάνεια –ευτυχώς όμως, μόνο σποραδικά: το μελό εναρκτήριο λάκτισμα του σκηνοθέτη της βραδιάς, Νίκου Σούλη, που χρησιμοποίησε υλικό από το αρχείο της ΕΡΤ για να στήσει ένα χοροθεατρικό δρώμενο επικίνδυνα προσομοιάζον στο πολύβουο εξώφυλλο του DownTown, έδωσε φαλτσάροντας τον τόνο μιας τελετής, την οποία θα διέτρεχε πολύ πιο αρμονικά το θέμα του προσφυγικού.
Ξύπνιες επιλογές όπως οι πρόεδροι του Action Congo και των Γιατρών του Κόσμου, ή ο φωτογράφος Γιάννης Μπεχράκης με τα τσουβάλια εμπειριών από εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής, έδωσαν πιο εύστοχα και νηφάλια στίγμα στην βραδιά της Ακαδημίας. Σε αντίστοιχο πλαίσιο έκανε την επίσημη πρώτη της και η Elise Jalladeau ως νέα Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μια «ξένη στην Ελλάδα» όπως αυτοσυστήθηκε, όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παρουσιάσει την επίσημη πρώτη του νέου βραβείου της Ακαδημίας: αυτό της Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Επιλέγοντας από τη δεκάδα των τίτλων που συνέλεξε πενταμελής επιτροπή κριτικών κινηματογράφου – μελών της Ακαδημίας, ως ενδεικτικότερες της χρονιάς που πέρασε, οι ψηφοφόροι της Ακαδημίας έδωσαν την πρώτη Ίριδα Ξένης Ταινίας στον Αστακό του Γιώργου Λάνθιμου –επιλογή που μπορείς να την πεις και άτολμη, αλλά σίγουρα όχι αναπάντεχη.
Μόνη αληθινή έκπληξη της βραδιάς ήταν το αδιαπραγμάτευτο της απόρριψης που επιφύλασσαν οι ψηφοφόροι της Ακαδημίας για το Ένας Άλλος Κόσμος του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, το οποίο κατέληξε όχι μονάχα να ποδοπατιέται στα τεχνικά απ’ το Ουζερί Τσιτσάνης –ένα απ’ τα πιο άτεχνα πράγματα που έχουν περάσει απ’ το ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια–, αλλά να επισκιάζεται ακόμη και από την εντελώς ευθύβολα τηλεοπτική παραγωγή του Smac, κι εδώ αντιλαμβάνεται κανείς ένα κάποιο οξύμωρο. Η ταινία του Ηλία Δημητρίου, που είχε στηθεί στα πλαίσια προγράμματος παραγωγής τηλεταινιών απ’ την ΕΡΤ προ «μαύρου», κατάφερε με την έντονα συγκινησιακή εμφάνιση της Βαγγελιώς Ανδρεαδάκη να αποσπάσει το βραβείο Α’ Γυναικείας Ερμηνείας, βραβείο που δεν άξιζε καθόλου λιγότερο η Μαρία Καβογιάννη, φαβορί της κατηγορίας.
Η μία και μοναδική βράβευση του Ένας Άλλος Κόσμος, πάντως, για την Β’ Ανδρική Ερμηνεία του Μηνά Χατζησάββα, χάρισε στην τελετή την μάλλον πιο όμορφη και ζεστή στιγμή της, με την παραλαβή του βραβείου απ’ τον σύντροφο του εκλιπόντα ηθοποιού, Κώστα Φαλελάκη. Στιγματίζοντας την ολιγωρία με την οποία η Πολιτεία διαχειρίστηκε και διαχειρίζεται το ζήτημα του Συμφώνου Συμβίωσης (γενικά, αλλά και ειδικά στην περίπτωσή τους), ο Φαλελάκης παρέδωσε το βραβείο στην Vanessa Redgrave «που τόσο θαύμαζε ο Μηνάς».
Παρούσα στην τελετή ως τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, η Vanessa Redgrave βρέθηκε και στο επίκεντρο της πιο αμήχανης και άβολης στιγμής της, δεδομένης της δεκάλεπτης μάχης που χρειάστηκε να δώσουν οι θεατές με την ωραιοπάθεια της ακριβή της φίλης, Μιμής Ντενίση: στην πιο άστοχη στιγμή της, η Ακαδημία παρέδωσε απλόχερα ένα υπερπολύτιμο κομμάτι χρόνου από την τελετή της στην κυρία Ντενίση, η οποία είχε πολλά να πει για την αγανάκτησή της σχετικά με το προσφυγικό, την επικαιρότητα της θεατρικής της παράστασης, και το πόσο εγκρίνει που οι κινηματογραφιστές επιμένουν να κάνουν ταινίες.
«Ντροπή σου Ευρώπη» ήταν το κεντρικό σύνθημα της έντονα πολιτικής, και εκρηκτικά ακτιβίστικης ομιλίας με την οποία ηλέκτρισε η Vanessa Redgrave τη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση που φιλοξένησε την τελετή, μια τελετή που εκτός από τα παραστρατήματα στη χρονική της διάρκεια, και τις διάσπαρτες οργανωτικές της αστοχίες (ετεροχρονισμένα βίντεο και ηχητικά, αμφιβόλου ευστοχίας ρετρό γραφιστικά κλπ), είχε στα ντεφό της και τους παρουσιαστές Γιώργο Νανούρη και Λένα Παπαληγούρα, που παρά την καλή διάθεση κυρίως της δεύτερης, δεν μπόρεσαν να καλύψουν την έλλειψη προετοιμασίας και των δυο τους.
