Ο Σπύρος Γραμμένος θα ήθελε να κουρέψει τον Φοίβο Δεληβοριά και να τραγουδήσει με την Πάολα

Μεγάλωσε στην Ηγουμενίτσα και τα Γιάννενα. Άρχισε να μιλάει με το κοινό επειδή δεν πίστευε στη φωνή του. Στις συναυλίες λέει τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά και όταν αποφασίζει να μην πει μια ίδια ιστορία το κοινό παραπονιέται γιατί θέλει να την ξανακούσει. Έχει φετίχ με τις τιράντες του. Το πιο ωραίο του live ήταν σε ένα χωριό στην Ιθάκη που έπαιζε για παππούδες και παιδάκια. Όταν κάνει μπάνιο τραγουδάει και όταν αγοράζει μέλι χαίρεται τρελά.

”Τα τραγούδια μου είναι κλεμμένες ιστορίες ή και αυτοβιογραφικές πολλές φορές. Γράφω για πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου. Ο κουκουλοφόρος υπάρχει, δε τον γέννησα εγώ”.

Γιατί διαλέγει όμως τον κουκουλοφόρο και όχι τον ήλιο και τη θάλασσα, στην Ελλάδα είμαστε. ”Τώρα που το λες όντως, γιατί δεν έχω γράψει για τον ήλιο κάτι; Ο καθένας έχει το δικό του φίλτρο, τον τσιγκλάνε διαφορετικά πράγματα. Εμένα με ενδιαφέρουν πολύ οι ιστορίες, οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, είτε είναι ερωτικές είτε όχι. Τις βλέπω πάντα σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία. Για παράδειγμα στη σχέση πατέρα και γιού όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ένας δίνει λεφτά στον άλλον! Επίσης οι ερωτικές σχέσεις έχουν επηρεαστεί απίστευτα από την όλη οικονομική κατάσταση. Είτε θέλουν να χωρίσουν και δεν μπορούν είτε συμβιβάζονται κτλ. Αλλά δεν είναι μόνο το οικονομικό κομμάτι αυτή τη στιγμή. Είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους τι θα κάνουν ή τι θα θελαν να κάνουν σε ένα χρόνο θα σου πουν δεν ξέρω. Όπως κι εγώ. Δεν έχω ιδέα! Θα σου πω όμως τι έκανα που το πληρώνω σήμερα αλλά το διασκεδάζω κιόλας. Στα 23 μου άρχισα πάλι να ασχολούμαι με την μουσική. Μέχρι τότε ήμουν κομμωτής. Κάποια στιγμή μόνο έκανα μια έκπτωση πάνω στη μουσική και το μετάνιωσα. Από τότε λοιπόν δεν έχω ξανακάνει καμία έκπτωση πουθενά. Κάνω ακριβώς αυτό που θέλω, παίζω σε χώρους που τους αισθάνομαι σαν δικούς μου αλλά όλο αυτό έχει και ένα κόστος. Γράφω πολύ εύκολα τραγούδια. Θα μπορούσα να γράφω πάρα πολλά σκυλάδικα μαζικής κατανάλωσης. Η αλήθεια είναι ότι γράφω πολλά σκυλάδικα αλλά δεν τα δίνω! Στον καινούριο δίσκο που θα βγάλω θα έχω μέσα ένα πολύ καλό! Σου δίνω το ρεφρέν αποκλειστικότητα: Για download είμαι free, κακής ποιότης mp3, από official σελίδα, είμαι στην τέχνη μια αγκίδα”.

Αναρωτιέμαι αν θα το πει μόνος και η απάντηση πέφτει σαν αστραπή στο τραπέζι. ” Με την Πάολα θα θελα να το πω. Αλλά δεν θα το κάνω. Όχι τίποτ ‘άλλο αλλά βαριέμαι να εξηγώ μετά στον καθένα ότι επειδή το τραγούδι στην ουσία κράζει όλο αυτό το σύστημα που πρεσβεύει η Πάολα, αν είχε τ’ αρχίδια να το πει θα ‘πρεπε να τα χω κι εγώ και να ‘μαι δίπλα της.” Εκεί που πήγε τώρα η κουβέντα θέλω να τον ρωτήσω αν ο κόσμος ή οι φίλοι όπως λέει,  που τον ακούνε είναι ταυτόχρονα και επικριτικοί.”  Φίλους λέω συνήθως αυτούς που έρχονται ξανά και ξανά και πλέον γνωρίζω και τα πρόσωπά τους. Εντυπωσιάζομαι με τον σεβασμό τους ακόμα και σε πολύ δικά μου κολλήματα όπως είναι τα βιντεάκια. Δεν με χαλάει να τραβάνε, με χαλάει να τ’ ανεβάζουν στο youtube. Το πιστεύεις ότι μου κάνουν νόημα από κάτω ότι δεν θα το ανεβάσουν και το τηρούνε; Από την άλλη προχτές έπαιζα στο Gagarin στη συναυλία που έγινε για το καινούριο ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και είχα αποφασίσει να πω για το τέλος ένα αγαπημένο μου μελοποιημένο ποίημα. Είχα απίστευτο άγχος πριν το πω, έτρεμαν τα χέρια μου. Κάνω λοιπόν λάθος το όνομα του ποιητή. Αυτό ήταν! Έχω λάβει 30 μηνύματα που κράζουν φούλ. Αν δεν ξέρεις φιλαράκο μη μιλάς και τέτοια. Οπότε φαντάσου τι θα γινόταν αν έλεγα ένα τραγούδι με την Πάολα! Γι αυτό θα το πω εγώ, δεν χωράμε δυο σκυλάδες σε μια πίστα!”

Παρατηρώ αυτό το χαρακτηριστικό γενάκι και το μυαλό μου γυρίζει πάλι στην κομμωτική. Ακόμα κουρεύει καμιά φορά όταν προλαβαίνει αν και τον τελευταίο καιρό τα έχει παρατήσει κάπως. Οι φανατικοί πελάτες τον περιμένουν καρτερικά και καταλήγουν μακρυμάλληδες προκειμένου να μη τον προδώσουν. Τον ρωτάω σε ποιό γνωστό πρόσωπο θα άλλαζε το κούρεμα.  Στον Φοίβο Δεληβοριά απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα του έβγαζε την περούκα, θα τον έκανε πιο μοντέρνο, πιο σύγχρονο, λέει γελώντας. Η συζήτηση συνεχίζεται και καταλήγει στις εμμονές. Ο Σπύρος δεν έχει εμμονές. Ακούγεται ότι έχει ένα παραπάνω κόλλημα με τους μπάτσους αλλά το αρνείται. ”Νομίζεις ότι το παιδί που πετάει πέτρες έχει εμμονή με τις βιτρίνες; Απλά με εντυπωσιάζει ένας άνθρωπος που έχει σαν δουλειά το να δέρνει. Μιλάω για τα ματ, φυσικά.  Όλη αυτή η αδικία με εξοργίζει απίστευτα. Μέσα στην όλη τρέλα που ζούμε ο καθένας φαντάζομαι προσπαθεί να βρει κάτι απ’ το οποίο θα αντλήσει δύναμη ή χαρά. Εμένα μου δίνει χαρά ο σκύλος μου ο Φιντέλ.” Φιντέλ από τον Κάστρο αναρωτιέμαι.” Φιντέλ σημαίνει πιστός και του είμαι πολύ, σε αντίθεση μ’ αυτόν που βλέπει σκυλίτσες και με παρατάει. Εγώ αν βρω μια κοπέλα στο δρόμο, μαζί του θα πάω! Απ την άλλη βέβαια αυτός προσπαθεί να μου μιλήσει και δε τον καταλαβαίνω ενώ όταν του μιλάω εγώ καταλαβαίνει τα πάντα!’

Το μεγάλο του άγχος είναι ότι θα ξυπνήσει μια μέρα και δεν θα έχει πια έμπνευση να γράψει. Οπότε δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του στο μέλλον. Ή μάλλον φαντάζεται ότι θα είναι στα ίδια κιλά και ότι θα ασπρίσουν τα μαλλιά του, μέχρι εκεί. Αναρωτιέμαι αν στην διαδρομή του μέχρι τώρα τον στηρίζουν οι γονείς του, αν πηγαίνουν στις συναυλίες. ” Με στηρίζουν πάρα πολύ και όποτε μπορούν έρχονται. Η μάνα μου είναι ειδική περίπτωση. Την φωνάζουμε μαναger! έχουν γίνει διάφορα ευτράπελα σε συναυλίες. Μια φορά ήρθε σε ένα απ τα πρώτα μας live σε ένα φεστιβάλ, καλοκαιράκι. Τελειώνει το κομμάτι που παίζουμε, χειροκροτάει ο κόσμος και ακούγεται η φωνή της μάνας μου που λέει: Τελείωνε Σπυράκο, η μανουλίτσα θέλει να πάει για δουλίτσα το πρωί. Φαντάσου γέλιο ο κόσμος… Με στηρίζει πάντως πάρα πολύ και την ακούω πολλές φορές. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που ακούει ένα καινούριο μου τραγούδι και καμιά φορά μου λέει: Αυτό στο τέλος που λες, είναι μαλακία! ”

Ξαφνικά μας διακόπτει μια κοπελίτσα ζητώντας απ’ τον Σπύρο να πάρει ένα πλάνο τα χέρια του με το τσιγάρο. Είναι λέει για τον αντικαπνιστικό νόμο. Κάπου εκεί αγριεύει λίγο το βλέμμα και κάνει το εύλογο ερώτημα. ”Για που είναι;” Χαρούμενη η πιτσιρίκα λέει ” Για το Mega!” Αρχίζει ένας διάλογος με πολύ χιούμορ που δεν μπορεί να αποδοθεί όπως έγινε και η μικρή κερδίζει με τις τσαχπινιές της ένα πλάνο με το σκισμένο παντελόνι του Σπύρου, κοντινό στο χέρι με το τσιγάρο που έχει απομείνει μόνο η γόπα και το γεμάτο αποτσίγαρα μπολ-τασάκι. Για τον αντικαπνιστικό νόμο λέει ότι τον εκνευρίζουν κάθε είδους απαγορεύσεις και του φαίνεται κάπως ακραίος αυτός ο ντόρος γύρω απ’ το θέμα τσιγάρο. Δεν θυμάμαι πως βρεθήκαμε να μου εξιστορεί το πως ένας άγνωστος άνθρωπος επηρέασε μια σημαντική απόφασή του.” Πέρυσι κάποια στιγμή ήμουν σε άθλια οικονομική κατάσταση και σε πολύ άσχημη ψυχολογία. Ήμουν σε έναν φίλο στα Πετράλωνα και του ανακοίνωσα ότι βαρέθηκα όλο αυτό το πράγμα και ότι τα παρατάω.  Φεύγοντας από το σπίτι του, ήταν αργά το βράδυ, έβρεχε τρελά θυμάμαι, με  σταματάει ένας πιτσιρικάς και μου λέει: Ρε φίλε,  μην τα παρατήσεις μας δίνεις δύναμη. Τρελάθηκα! Ήταν σα να μας άκουγε. Αυτό ήταν, μέχρι να πάω σπίτι μου είχα αλλάξει γνώμη. Καμιά φορά στη ζωή σου έρχονται οι απαντήσεις εκεί που δεν τις περιμένεις.