Η Ελληνογαλλίδα φωτογράφος Χλόη Κριθαρά Devienne γεννήθηκε στο Παρίσι το 1988. Tο 2006 φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στη Leica Academy στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί με πολλά γαλλικά μέσα στο πλευρό της δημοσιογράφου Αλεξίας Κεφαλά και έχει τελέσει συνεργάτιδα της Eλληνίδας φωτογράφου Calliope. Συχνά, μέσω των φωτογραφιών της καλύπτει θέματα της επικαιρότητας και κατά καιρούς εκθέτει τη δουλειά της στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Στην Popaganda μιλάει για το νέο της project, Stained, που εμπνεύστηκε από τη γνωστή υπόθεση trafficking που απασχόλησε πρόσφατα τα ελληνικά μίντια. «Οι φούρνοι είναι ένα μέρος που γενικά πάνε όλοι οι άνθρωποι και εγώ συγκεκριμένα πήγαινα σε έναν από τους δύο», λέει χαρακτηριστικά. «Αηδίασα με την ιδέα ότι μπορεί να κρύβουν κάτι τόσο φρικτό πίσω από το ψωμί».
Πώς άρχισες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία; Ξεκίνησα να ασχολούμαι γενικά με την εικόνα, το video και τη φωτογραφία όταν ήμουν έφηβη. Από μικρή το μόνο μάθημα που με ενδιέφερε ήταν τα καλλιτεχνικά. Στα 15 μου ανακάλυψα μια τεράστια κούτα με αρνητικά φιλμ και πολλές φωτογραφίες του πατέρα μου, ο οποίος τρελαινόταν για τη φωτογραφία, και εκεί μέσα βρισκόταν όλο το υλικό του. Ένας τρόπος να τον γνωρίσω καλύτερα, εφόσον πέθανε όταν ήμουν 5 χρονών, ήταν να δω κάθε εικόνα του. Από κει και πέρα άρχισα να φωτογραφίζω με φιλμ αλλά και να τραβάω συνεχώς και βίντεο με μια παλιά κάμερα.
Με ποια αφορμή ξεκίνησες το συγκεκριμενο project; Όταν άκουσα την ιστορία για το Χωριάτικο και τους Αττικούς Φούρνους πραγματικά τρελάθηκα! Οι φούρνοι είναι ένα μέρος που γενικά πάνε όλοι οι άνθρωποι και εγώ συγκεκριμένα πήγαινα σε έναν από τους δύο. Αηδίασα με την ιδέα ότι μπορεί να κρύβουν κάτι τόσο φρικτό πίσω από το ψωμί. Την ίδια μέρα λοιπόν εμπνεύστηκα όλο το concept του STAINED και δύο μέρες μετά είχα φωτογραφίσει ήδη τις περισσότερες κοπέλες. Ήθελα να γίνει αμέσως ώστε το δει γρήγορα ο κόσμος και να μην ξεχαστεί το ζήτημα.
Γιατί επέλεξες να είναι ασπρόμαυρες οι φωτογραφίες; Επέλεξα το ασπρόμαυρο γιατί θεωρώ ότι προσθέτει δραματική ένταση σε ένα θέμα που από μόνο του είναι εξαιρετικά δραματικό. Και είναι και ζήτημα αισθητικής αλλά είναι μεγάλη συζήτηση όλο αυτό, το να τραβάς δηλαδή δύσκολα θέματα με αισθητική. Δουλεύω ούτως ή άλλως σε Black and white και σπάνια τραβάω με χρώματα.
Πώς διάλεξες τον τίτλο Stained; Stained σημαίνει «λερωμένος» και επέλεξα αυτήν την ονομασία γιατί πρόκειται για γυναίκες που μέσω του trafficking ήρθαν σε επαφή με ένα κύκλωμα βρόμικου χρήματος και, μεταφορικά, λερώθηκαν από τα ίδια τα υλικά των φούρνων. Αυτό προσπάθησα να το αποτυπώσω και στις φωτογραφίες.
Τι σε ενδιαφέρει να φωτογραφίζεις; Με ενδιαφέρει πολύ να φωτογραφίζω τους ανθρώπους και, ειδικά, σε περιπτώσεις που η ζωή τους επηρεάζεται άμεσα από κοινωνικά ζητήματα. Οπότε, τα θέματα συνήθως προκύπτουν μόνα τους. Σε γενικές γραμμές, τις περισσότερες φορές αυτό που μου κινεί το ενδιαφέρον είναι τα ανθρώπινα συναισθήματα.
Θα ήθελες το Stained να εκτεθεί σε μία γκαλερί ή θεωρείς ότι ο τρόπος διάδοσής του είναι καλύτερος μέσω του internet και των social media; Προφανώς θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να παρουσιαστούν και μέσα από μια έκθεση, αλλά σίγουρα το internet και τα social media προς το παρόν είναι το καλύτερο εργαλείο για να διαδοθεί ένα τόσο σημαντικό θέμα.
Δείτε πολλές ακόμη φωτογραφίες από το project Stained στην ακόλουθη gallery.
Πόση δύναμη έχει η φωτογραφία ώστε να εισβάλει στο συλλογικό ασυνείδητο και να μεταδόσει τα μηνύματα της; Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πολύ δυνατό μέσο και κάποιες φορές μπορεί να «μιλήσει» στο θεατή καλύτερα και από ένα κείμενο που περιγράφει μια κατάσταση. Άλλωστε, μια δυνατή φωτογραφία θα τραβήξει το μάτι αμέσως και θα κάνει αυτόν που θα την κοιτάξει να ενδιαφερθεί. Επομένως σαν μέσο μπορεί να πετύχει πιο εύκολα το στόχο του και να ευαισθητοποιήσει το κοινό.
Τι έχεις να πεις για την ποινή που επιβλήθηκε στους κατηγορουμένους; Τη θεωρώ πάρα πολύ επιεική και ανεξήγητη και πιστεύω ότι γι’ αυτό πολύς κόσμος έχει αντιδράσει. Επίσης είναι τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι φούρνοι που εμπλέκονται στην υπόθεση συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά, παρά την προσπάθεια μποϊκοτάζ που έχει ξεκινήσει πολύς κόσμος, θέλοντας να δείξει την ενόχλησή του. Τελικά, όλες οι γυναίκες που υπέφεραν ένιωσαν άραγε κάποια δικαίωση;
