O Erol Alkan είναι ευτυχής. Και πολυάσχολος.

Η προηγούμενη, η πρώτη για να ακριβολογούμε, φορα που ήρθε ο Erol Alkan ήταν η πρώτη Παρασκευή του Μάη του 2012. Δύο μέρες πριν από τον πρώτο γύρο των τότε βουλευτικών εκλογών. Όμως το αξιοσημείωτο εκείνης της συγκεκριμένης βραδιάς δεν ήταν η χρονική συγκυρία. Λίγες ώρες πριν αναλάβει τα dexx o Erol είχαμε δυστυχώς πληροφορηθεί τον θάνατο του Adam Yauch, του θρυλικού MCA των Beastie Boys. Κι ο  Alkan το respect του το κατέθεσε μεγαλοπρεπώς. Στο peak της βραδιάς έριξε το “Intergalactic” τινάζοντας το club στον αέρα.

Αυτή είναι μια μικρή ιστορία που σχεδόν συνοψίζει το προφίλ που έχει χτίσει ως DJ ο Alkan από τα τέλη των 90s. Μοιάζει να είναι πάντα ο κατάλληλος τύπος στο κατάλληλο μέρος και, φυσικά, την κατάλληλη στιγμή. Το 2002 όταν ο όλος ο πλανήτης (ευτυχώς για λίγο) κινούταν στο ρυθμό των mash-ups και συντονιζόταν με το Radio Soulwax, εκείνος έδωσε στο «είδος» τoν ύμνο του μπλέκοντας το “Can’t Get You Out Of My Head” της Kylie με το all-time classic “Blue Monday” των New Order. Τις ίδιες περίπου ημέρες οι Franz Ferdinand και οι Bloc Party επανέφεραν το rock που χορεύεται στην επικαιρότητα, εκείνος είχε ήδη προετοιμαστεί στήνοντας το clubnight “Trash”, σήμα κατατεθέν των λονδρέζικων 00s. Εκεί που για πολλοστή φορά τα bleeps και οι κιθάρες μπλέχθηκαν, γεννώντας αδόκιμους νεολογισμούς σαν το nu rave.

Όταν το φέρνει η κουβέντα μας, εξηγεί την επιτυχία του “Trash” ως εξής: «Ήταν πολύ επιτυχημένος ο τρόπος που μπλέχθηκε η παλιά με τη νέα μουσική, τα άγνωστα κομμάτια που θέλαμε να προτείνουμε με τα indie hits της εποχής. Δεν είναι τυχαίο ότι από ένα σημείο και μετά ο κόσμος γέμιζε  από νωρίς και το δεύτερο room, εκεί που ο Rory Phillips διάλεγε πιο “δύσκολα“ εξεζητημένα πράγματα», θυμάται από το στρατηγείο του στο Λονδίνο λίγο αφ’ ότου έχει επιστρέψει από το καθημερινό του δρομολόγιο στον παιδικό σταθμό. Αυτό το στρατηγείο ήταν και το σημαντικότερο πράγμα που του συνέβη μέσα στο 2013. «Έχτισα επιτέλους το στούντιο μου στο Λονδίνο. Είναι τα headquarters μου πια, μέσα από ένα δωμάτιο μπορώ να συντονίζω τις διάφορες δραστηριότητές μου καλύτερα». Γιατί πια δεν είναι και λίγες. Ο Erol Alkan παραμένει φυσικά DJ,  αν και «κάνω λιγότερα sets σε σχέση με κάποια χρόνια πριν γιατί θέλω να συγκεντρωθώ στο label». Ο λόγος για τη Phantasy Sound με την πολύ δυναμική παρουσία πέρυσι χάρις στα άλμπουμ του Daniel Avery και του Connan Mockasin, στην οποία μάλιστα ο Alkan κατέγραψε πέρυσι την πρώτη του κυκλοφορία κάτω από το ονοματεπώνυμό του και όχι κάποιο alias. «Μη φανταστείς ότι είμαι πίσω από κάποιο γραφείο και κάνω τον διευθυντή. Όμως θέλω να σέβομαι τους καλλιτέχνες και να τους πρσφέρω τις καλύτερες δυνατές συνθήκες δουλειάς». Για έναν άνθρωπο που έχει χτίσει μια καριέρα βασισμένη σε πολλά ψευδώνυμα (ενδεικτικά Mustapha 3000 ή Kurtis Rush) είναι είδηση το να χρησιμοποιεί το κανονικό του όνομα επιτέλους. «Αποφάσισα να κυκλοφορήσω το “Illumination” με το όνομά μου γιατί πραγματικά το ένιωθα δικό μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει. Γι’ αυτό αραίωσα το DJing και κάθισα να δουλέψω έχοντας άδειο το μυαλό μου. Δεν σκέφτομαι να κυκλοφορήσω LP σύντομα, θα ακολουθήσουν όμως κι άλλα EPs, όχι απαραίτητα προσανατολισμένα στο dancefloor».

Ίσως το πιο συναρπαστικό (και σίγουρα προσωπικά αγαπημένο) πράγμα που έχει κάνει δισκογραφικά ο Erol Alkan είναι οι Beyond The Wizard’s Sleeve-  το ντουέτο που έστησε με τον Richard Norris και τίμησε την τέχνη του remixing παίρνοντας κομμάτια των Franz Ferdinand, Chemical Brothers, Midlake  κι άλλων και παραδίδοντας ψυχεδελικά διαμάντια. Τον ρωτάω τι γίνεται με αυτό και βγάζουμε το μαργαριτάρι. «Όχι μόνο δε σταματήσαμε, αλλά σύντομα θα έχουμε και το επόμενό μας track έτοιμο, Δουλέψαμε πάνω σε ένα κομμάτι από τα καινούρια των Temples και μόλις σήμερα το πρωί (σ.σ. πριν 10 μέρες δηλαδή) έστειλα το αρχείο στην εταιρεία που θα βγει. Είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει». Σκέφτομαι ότι σε κάποιο άλλο γεωγραφικό μήκος – πλάτος ίσως και να’ χε νόημα αυτή η «αποκλειστικότητα», συνέρχομαι και συνεχίζουμε με την τρέχουσα κατεύθυνσή του. Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι ο Alkan, οι Soulwax και η σκηνή που αποτυπωνόταν στα “Trash” πάρτι (κάθε Δευτέρα από το 1997 έως το 2007) του Alkan πήγε να σκοτώσει την παραδοσιακή dance μουσική στα μισά των 00s. Του το επισημαίνω, δεν το δέχεται, μισολέγοντας ότι και η techno/house σκηνή είχε γίνει πολύ βαρετή εκείνη την περίοδο. Συμφωνεί όμως ότι πια προσανατολίζεται περισσότερο στον καθαρά ηλεκτρονικό ήχο, χωρίς τόσες κιθάρες. «Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω και τέτοιες στιγμές στα σετ μου, ίσα ίσα η προηγούμενη φορά στην Αθήνα μου έδειξε ένα πολύ ανοιχτόμυαλο κοινό και ειλικρινά ακόμα θυμάμαι το φοβερό vibe. Έχω πάντα έναν σταθερό κορμό κομματιών γύρω από τον οποίο χτίζω το σετ ανάλογα με την ατμόσφαιρα που αντιλαμβάνομαι. Μόνο που πια δεν μπορώ να κουβαλάω βινύλια, παρότι αφιερώνω μια μέρα κάθε εβδομάδας για να αγοράζω καινούριο stuff. Κουράζομαι και όπως όλοι οι DJs φοβάμαι μην τα χάσω στα αεροδρόμια».