«Μάνα θα πάω στα καράβια»

Στολισμένοι δρόμοι, φωτισμένες πλατείες, δέντρα με φάτνες και δώρα, αποτελούν κομμάτι των γιορτών. Μικροί και μεγάλοι στολίζουν τα σπίτια τους, ετοιμάζουν τα παραδοσιακά γλυκίσματα και ανταλλάσσουν δώρα με συγγενείς και φίλους. Και όλοι τους ετοιμάζονται ώστε να υποδεχθούν το 2015 όσο πιο όμορφα γίνεται, ξεχασμένοι από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι όμως για όλους τους ανθρώπους το ίδιο;

Σε πολλές περιπτώσεις, οι συγκυρίες είναι τέτοιες, που δεν επιτρέπουν στα μέλη μίας οικογένειας να είναι όλοι μαζί. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν οι εργαζόμενοι του ναυτικού, οι οποίοι αυτές τις μέρες ταξιδεύουν στις φουρτουνιασμένες θάλασσες. Η Popaganda μίλησε με ανθρώπους του κλάδου από κάθε γωνιά της γης, οι οποίοι μας μετέφεραν την ψυχολογική τους κατάσταση και τα δύσκολα συναισθήματα που βιώνουν αυτές τις ημέρες.

«Η θλίψη γραμμένη στο πρόσωπό μας»

Γιάννης Ιωαννίδης, Καπετάνιος: «Ταξιδεύω στην Αυστραλία. Στο μυαλό έρχονται μνήμες από τη γιορτινή ατμόσφαιρα σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Στο καράβι προσπαθούμε να κάνουμε μία προσομοίωση και να ζήσουμε μια εικονική πραγματικότητα για να νιώσουμε ότι είμαστε στο σπίτι μας. Στολίζουμε δένδρα, ο μάγειρας φτιάχνει γλυκά, μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Σε πολλές περιπτώσεις, πετάμε τα ληγμένα βεγγαλικά ρισκάροντας την ίδια μας τη ζωή! Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι έντονο το αίσθημα της μοναξιάς. Βρίσκεσαι σε ανδρικό περιβάλλον, χωρίς τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου! Δυστυχώς, το βράδυ ξαπλώνουμε στο κρεβάτι μόνοι μας. Θυμάμαι πέρυσι, η γυναίκα συναδέλφου μου γεννούσε παραμονές Χριστουγέννων και εκείνος δεν ήταν στο μαιευτήριο να χαρεί τα κλάματα του μωρού! Προσπαθούμε να γίνουμε μια οικογένεια με τους συναδέλφους μας. Την Πρωτοχρονιά, όποιος τυχαίνει το φλουρί ο καπετάνιος του δίνει 100 δολάρια. Γενικά, κάνουμε ό,τι μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή της στεριάς. Η πίκρα και η θλίψη όμως υπάρχει πάντοτε και είναι γραμμένη στο πρόσωπό μας. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις στιγμές της οικογενειακής μας γαλήνης».

«Όλοι πιστεύουμε στην αγάπη»

Γιώργος Κανελόπουλος, Ναυτικός: «Φέτος τα Χριστούγεννα με βρήκαν στη Φινλανδία. Το συγκινητικό είναι να κάνεις Χριστούγεννα με τη φάτνη στην τραπεζαρία των αξιωματικών και του πληρώματος και εκεί να είναι όλοι μαζί Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Μουσουλμάνοι, Ινδουιστές, Βουδιστές, Καθολικοί. Ολοι να γίνονται ένα, πράγμα που δεν γίνεται πουθενά σε ολόκληρο τον κόσμο παρά μόνο στα καράβια. Η θρησκεία είναι αυτό που μας ενώνει όλους! Αυτό αναδύεται από τα βάθη των ωκεανών, ότι δηλαδή ο Θεός είναι ένας για όλους. Είναι η μοναδική εργασιακή κοιτίδα, στην οποία μπορούν και συνυπάρχουν όλοι οι άνθρωποι, όλες οι θρησκείες, όλα τα δόγματα. Είναι πολύ όμορφο όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου χρώματος, γλώσσας και εθνικότητας να ασπάζονται τη βοήθεια του Θεού. Μέσα στο καράβι υπάρχει διαφορά σίτισης. Τις ήμερες των γιορτών όσο πλούσιο κι αν είναι το τραπέζι, θα σεβαστούμε ιδιαιτερότητες της κάθε θρησκείας. Και η Πρωτοχρονιά στο πλοίο θα με βρει».

«Πίνουν για να ξεχάσουν την πραγματικότητα» 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Πώς καταλαβαίνουμε τα Χριστούγεννα;

Αστέριος Τζιαρτζιάνης, Ανθυποπλοίαρχος: «Τις μέρες των γιορτών προσπαθώ να καταπιαστώ με τη δουλειά και να μην σκέφτομαι. Έτσι μόνο δεν τις καταλαβαίνω τις γιορτές! Υπάρχουν στιγμές βέβαια καθ´ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού που μου λείπει η οικογένειά μου. Εγώ ίσως είμαι η εξαίρεση στον κανόνα και αντιμετωπίζω πιο ψύχραιμα την πραγματικότητα. Όλες οι εθνικότητες μαζί σε ένα καράβι, θα προσπαθήσουμε να προσομοιώσουμε την κατάσταση όπως όταν είμαστε με τους δικούς μας και γλεντάμε. Οι περισσότεροι είναι συναισθηματικά φορτισμένοι κι όσο κι αν προσπαθήσουν δεν μπορούν να κρύψουν ότι τους ενοχλεί. Αδυνατούν να το διαχειριστούν, μιλούν περισσότερο στο τηλέφωνο ώστε να νιώθουν ότι είναι κοντά τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Στενοχωριούνται και πίνουν λίγο περισσότερο για να ξεγελάσουν τον εαυτό τους. Κακοκαιρία μας είχε πιάσει πέρυσι την Πρωτοχρονιά και ήταν μέσα και οικογένειες ναυτικών. Το πλοίο είχε πέσει στο ένα μίλι και από τον φόβο μας δεν σκεφτήκαμε ότι ήταν Πρωτοχρονιά. Σκεφτήκαμε όλοι ότι ήταν μια κακοκαιρία και… πάει πέρασε»!

«Νοσταλγούμε κάθε στιγμή την πατρίδα μας»

Ηλίας-Ευάγγελος Μαυρής, Πλοίαρχος: «Παραμονές των εορτών των Χριστουγέννων το κυρίαρχο αίσθημα που επικρατεί είναι η νοσταλγία που την εκφράζουμε σαν πρώτη ευχή, λέγοντας μεταξύ μας: “Και του χρόνου στην πατρίδα κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε”. Εμείς θα γιορτάσουμε σε ένα πατροπαράδοτο, στολισμένο περιβάλλον με φόντο πάντα την γαλανόλευκη σημαία. Αρκεί ο Ποσειδώνας μας να γαληνεύει τους ωκεανούς και τις θάλασσες που ταξιδεύουν χιλιάδες Ελληνες! Στο πλοίο είμαστε 3 Έλληνες , εκ των οποίων δύο μηχανικοί και εγώ πλοίαρχος. Στέλνουμε από τους μακρινούς ωκεανούς σε όλους εσάς, στα αγαπημένα μας πρόσωπα και στον ελληνικό λαό τις καλύτερες ευχές για να γιορτάσετε τα Χριστούγεννα όπως επιθυμείτε. Ευχόμαστε ευημερία για την Ελλάδα όπως της αξίζει. Νοσταλγούμε κάθε στιγμή την πατρίδα μας».

«..ίσως να μην καταλάβεις ούτε Χριστούγεννα, ούτε τίποτα»

Βασίλης Παπαλουκάς-Γαλανός, Ναυτικός: «Η πρώτη χρονιά που κάνεις γιορτές στο καράβι είναι πολύ δύσκολη καθώς έχεις συνηθίσει να είσαι με τους δικούς σου. Πλέον με το πέρασμα των χρόνων, για μας τους ναυτικούς οι γιορτές είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Σαν να είμαστε Ελλάδα με τους δικούς μας! Όταν είσαι στο πλοίο αυτές τις μέρες δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, απλά είσαι εδώ, μπορεί να έχεις άγχος, πίεση και ίσως να μην καταλάβεις ούτε Χριστούγεννα, ούτε τίποτα. Αυτά τα συναισθήματα επικρατούν για τους περισσότερους και για μένα που δεν είμαι παντρεμένος. Για άλλους ναυτικούς που έχουν παιδιά είναι πιο δύσκολο. Τους βλέπεις να πέφτουν ψυχολογικά, να έχουν νεύρα χωρίς να εκφράζουν τον λόγο. Αν οι εργαζόμενοι του πλοίου είναι δεμένοι μεταξύ τους και υπάρχει επικοινωνία, τότε περνάς όμορφα και μέσα στο πλοίο. Σε εμάς μέχρι στιγμής επικρατεί ηρεμία. Θα περάσουμε τις γιορτές σαν να είμαστε στην χώρα μας, με τα γλυκά μας και τα έθιμα της κάθε χώρας».