Tο να είσαι ο εαυτός σου στη σύγχρονη Ελλάδα είναι μια πράξη ανυπακοής

Φωτογραφία του Χρυσοστόμου Γαλαθρή.

Η πολιτική ανυπακοή των ημερών αποκτά queer αισθητική και αποτυπώνεται σε φωτογραφικό χαρτί, βίντεο και live performance. Το Civil Disobedience: Versions of Violence αποτελεί μια σειρά έργων -προσβάσιμη αυστηρώς σε ενήλικες- γύρω από την έξαρση της βίας που γεννά η γενικευμένη κρίση σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο. Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά που διοργανώνεται μία έκθεση υπό τον γενικό τίτλο Civil Disobedience. Η ιδέα γεννήθηκε το 2011, όταν ο Δήμος Αθηναίων διοργάνωσε το Rainbow Week, μια εβδομάδα αφιερωμένη στην LGBTQ κοινότητα, και ο ψυχαγωγικός ιστότοπος Gitv.gr προσέφερε σχετικό φωτογραφικό υλικό και βίντεο. Από τότε μέχρι σήμερα οι εκθέσεις με κεντρικό άξονα την πολιτική ανυπακοή συνοδεύονται από υπότιτλους που αφορούν την νεανική επανάσταση, την ταυτότητα φύλου και την οικογένεια, φτάνοντας στην σημερινή που πραγματεύεται την ποικιλομορφία των βίαιων ερεθισμάτων που δεχόμαστε καθημερινά.

Φωτογραφία του Ηλία Δούλη.

Κανείς από τους δύο επιμελητές δε δηλώνει «επαγγελματίας» καλλιτέχνης. Η Ηρώ Ταγκάλου έχει ασχοληθεί με την αρχαιολογία και την ιστορία τέχνης και ο Μενέλας Σιαφάκας με την αθλητική ψυχολογία. Ο δεύτερος ωστόσο καταπιάστηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία από την εφηβική του ηλικία και στο Vault θα συναντήσουμε δικό του έργο, εμπνευσμένο από την ταινία Raspberry Reich. «Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας ομοφυλόφιλων τρομοκρατών», λέει ο ίδιος στην Popaganda. «Μέσα από μια μαρξιστική γλώσσα αναπαράγει εικόνες, τις οποίες προσπάθησα να μεταφέρω στην ελληνική πραγματικότητα με αφορμή τις δηλώσεις πολλών πολιτικών προσώπων σχετικά με τα gay δικαιώματα. Η LGBTQ κοινότητα δεν απασχολεί τους ελληνικούς πολιτειακούς και νομικούς θεσμούς. Συνεπώς, το να είσαι ο εαυτός σου στη σύγχρονη Ελλάδα είναι μια πράξη ανυπακοής».

Φωτογραφία του Νίκου Καρανικόλα.

Οι έντεκα συμμετέχοντες καλλιτέχνες καταπιάνονται με ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, η ενδοοικογενειακή βία και η μιντιακή χειραγώγηση. Η διαλογή τους έγινε μέσω των προσωπικών λογαριασμών των δύο επιμελητών στο tumblr και στο instagram, καθώς και μετά από πρόσκληση του Gitv.gr στο facebook. Ο Χρυσόστομος Γαλαθρής καταγράφει τη βίαιη μεταχείριση ενός μετανάστη από τον τόπο που περίμενε πως θα τον φιλοξενήσει, ο Ηλίας Δούλης φωτογραφίζει την σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με την πορνογραφία, ο Λύο Καλοβυρνάς παρακολουθεί μια γυναίκα που ταλανίζεται από τις ειδήσεις για δολοφονικές ενέργειες εναντίων ατόμων του ίδιου φύλου. «Στην συγκεκριμένη έκθεση μας απασχολεί ιδιαίτερα η βία που δεχόμαστε από την τηλεόραση», λέει ο Μενέλας Σιαφάκας. «Μέσω των παρουσιαστών της που λένε ”Πρέπει να κάνετε αυτό, διαφορετικά θα καταστραφείτε” βιώνουμε συνεχώς μια τρομοκρατία. Παρότι η απειλή της πτώχευσης είναι συνεχής, η κρίση τροφοδοτεί την θεματολογία της τέχνης και μας βοηθάει να κάνουμε μια βασική ενδοσκόπηση: Ποια ήταν δηλαδή η μέχρι πρότινος διαμορφωμένη κοινωνία και αν αυτή σήμερα μας αρέσει». Ας αναζητήσει ο καθένας τις απαντήσεις.