![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 εμφανίστηκε και γρήγορα μεγάλωσε στη Νορβηγία ένα μουσικό ρεύμα που ο Νορβηγικός τύπος ονόμασε Bergen Wave. Το όνομα προέκυψε από την πόλη Bergen στην οποία εκείνο τον καιρό δραστηριοποιήθηκαν αρκετές ηλεκτρονικές μπάντες, που σημείωσαν αρκετά μεγάλη επιτυχία (και) εκτός σκανδιναβικών συνόρων. Εκείνη την περίοδο ο Svein Berge και ο Torbjørn Brundtland συναντήθηκαν για δεύτερη φορά στη ζωή τους (είχε προηγηθεί η γνωριμία τους στο Tromsø της Νορβηγίας), για να δημιουργήσουν μία μπάντα που έμελλε να αποτελέσει σταθμό στη μουσική ιστορία της χώρας. Έτσι, το 1998 δημιουργήθηκαν οι Röyksopp. Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί ο νέος τους δίσκος, που θα είναι και ο τελευταίος τους, με τίτλο The Inevitable End και με αυτή την ευκαιρία μίλησαν στην Popaganda σε ένα νυχτερινό skype call…
Στο νέο σας δίσκο, The Inevitable End, φαίνεται πως έχετε επικεντρωθεί αρκετά στο κομμάτι των στίχων ενώ παρουσιάζετε έναν πολύ πιο σκοτεινό ήχο σε σχέση με το παρελθόν. Τι σας οδήγησε σε αυτή την αλλαγή; Δεν ξέρω αν είναι μια ικανοποιητική απάντηση, σίγουρα όμως είναι ειλικρινής, παρά το ότι είναι κάπως βαρετή. Η ίδια η ζωή είναι που έφερε αυτή την αλλαγή. Δεν ξέρω αν πρόκειται για πηγή έμπνευσης, σίγουρα όμως όλα προκύπτουν από αυτήν. Αυτή τη φορά τα πράγματα έπρεπε να γίνουν έτσι. Στο παρελθόν τα πράγματα που κάναμε δισκογραφικά προέκυπταν από φαντασιακές σκέψεις και σενάρια. Αυτό το άλμπουμ όμως είναι πιο προσγειωμένο και έχει να κάνει με εμένα και τον Torbjörn ως ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά και με αυτά που βιώνουμε στη ζωή και την καθημερινότητά μας.
Η χώρα από την οποία κατάγεστε έχει εκπληκτική σκηνή ηλεκτρονικής μουσικής και εσείς θεωρείστε το πιο επιτυχημένο ηλεκτρονικό ντουέτο της Νορβηγίας (με βραβεία Spellemannprisen, Alarmprisen και MTV Europe Music Awards, αλλά και υποψηφιότητες για Grammy και Brit Awards). Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σας, έχει κάνει αυτό το είδος μουσικής τόσο αγαπητό στον ευρωπαϊκό Βορρά; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση! Εμείς ξεκινήσαμε ως παιδιά στα τέλη των ’80s, όταν εγώ ήμουν 12 χρονών, στο Tromsø της βόρειας Νορβηγίας όπου μεγαλώναμε. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το ίντερνετ και το στοιχείο της απομόνωσης ήταν πάρα πολύ έντονο για εμάς. Ταυτόχρονα όμως ζούσαμε και πολύ κοντά στη φύση, στα απέραντα βουνά, τον ωκεανό και στο φως του Βορρά, που είναι από μόνο του ιδιαίτερο. Αρκετά extreme κλίμα. Πιστεύω ότι βρισκόμασταν εξίσου κοντά με τη φύση και το διάστημα. Πάντα είχα την πεποίθηση πως όποτε βρίσκομαι στη Νορβηγία είμαι πιο κοντά στα αστέρια από οποιοδήποτε άλλο μέρος στον κόσμο. Για μένα λοιπόν αυτός ο συμπαντικός ήχος έχει πολύ λίγο να κάνει με μουσικά όργανα όπως το σαξόφωνο ή μια ηλεκτρική κιθάρα. Είναι πολύ πιο αφηρημένος από αυτά και οι συνθετικοί ήχοι που προκύπτουν στην ηλεκτρονική μουσική είναι ό,τι πιο αφηρημένο μπορείς να έχεις. Αυτός είναι και ο λόγος που εμείς ασχοληθήκαμε με την ηλεκτρονική μουσική. Στο ξεκίνημά μας υπήρχε μόνο μια χούφτα ανθρώπων στη Νορβηγία που ασχολούνταν με το είδος και μετά αυτή η χούφτα πέτυχε και μία νέα γενιά καλλιτεχνών μπήκε στο παιχνίδι και αποφάσισε να ασχοληθεί. Χωρίς λοιπόν να θέλω να καυχιέμαι, είμαστε αν θες μερικοί από τους πιονέρους της ηλεκτρονικής μουσικής στη Νορβηγία και λόγω της διεθνούς αναγνώρισης και επιτυχίας πολλοί ακόμη καλλιτέχνες θέλησαν να εξερευνήσουν αυτό το είδος μουσικής.
Άρα είναι απόλυτα σημαντικό για εσάς το που γράφεται η μουσική κάθε φορά… Φυσικά! Μπορώ για παράδειγμα να καταλάβω γιατί η μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου ακούγεται έτσι όπως ακούγεται, γιατί έχω βρεθεί πολλές φορές στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα και μπορώ να ταυτιστώ με τη μουσική του. Όχι με όλη του τη δισκογραφία, γιατί πολλά κομμάτια του ακούγονται αρκετά «διαστημικά», αλλά με πολλά που φωνάζουν «Ελλάδα».
Ως μπάντα έχετε συνεργαστεί με διάφορους lead vocalists ανά τα χρόνια, χωρίς όμως αυτοί να είναι μέλη του συγκροτήματος. Τι είναι αυτό που δεν επέτρεψε σε όλους αυτούς τους τραγουδιστές να γίνουν μέλη των Röyksopp σε πιο μόνιμη βάση; Η συχνότητα αλλαγής τραγουδιστών γίνεται προφανώς επίτηδες γιατί θέλουμε να υπάρχει ένα είδος εξέλιξης και διαφοροποίησης στη μουσική μας. Ξέρεις, το βλέπουμε σαν να φορούσαμε κάθε μέρα το ίδιο πουλόβερ. Ο κόσμος θα θεωρούσε πως είμαστε τρελοί αν κάναμε κάτι τέτοιο. Αλλάζουμε λοιπόν τραγουδιστές γιατί δεν επιθυμούμε να είμαστε περιορισμένοι. Θέλουμε να κρατήσουμε τα πράγματα ενδιαφέροντα για εμάς και ελπίζουμε και για τους ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική μας. Κάποιοι σίγουρα θα ήθελαν να έχουμε μείνει σταθεροί σε έναν vocalist για πάντα, αυτό θα ήταν όμως βαρετό για εμάς. Εμείς βλέπουμε τους διαφορετικούς τραγουδιστές σαν διαφορετικά μουσικά όργανα που προσθέτουν διαφορετικό αέρα και συναίσθημα κάθε φορά. Είναι όλοι τους υπέροχοι άνθρωποι και μουσικοί και ανάλογα με το τι θέλουμε για κάθε μας κομμάτι, από το αίσθημα της ενέργειας μέχρι τον ερωτισμό κάνουμε αντίστοιχες συνεργασίες όπως αυτή με τη Robyn ή τη Lykke Li.
Ανακοινώσατε ότι το The Inevitable End θα είναι ο τελευταίος δίσκος των Röyksopp, αλλά τονίσατε ότι σκοπεύετε να κυκλοφορείτε μουσική σε άλλες μορφές. Πως και γιατί πήρατε αυτή την απόφαση; Η απάντηση είναι η ίδια με το γιατί αλλάζουμε τραγουδιστές. Είμαστε το είδος των ανθρώπων που θέλουμε συνεχώς να εξελισσόμαστε και ταυτόχρονα είμαστε και οι δύο πολύ περήφανοι σχετικά με αυτά που έχουμε καταφέρει χρησιμοποιώντας τη δισκογραφία ως μέσο με τα 5-6 άλμπουμ που έχουμε βγάλει. Έχουμε εξερευνήσει αυτά που θέλαμε να εξερευνήσουμε και έχουμε δοκιμάσει αυτά που θέλαμε να δοκιμάσουμε. Και θέλουμε να αποσυρθούμε τώρα που είμαστε στα πάνω μας και είμαστε μπροστά μουσικά. Φυσικά δεν εγκαταλείπουμε γενικά τη μουσική. Θα έχουμε νέες κυκλοφορίες, απλά όχι με την ολοκληρωμένη μορφή ενός δίσκου όπως στο παρελθόν. Οτιδήποτε πιστεύουμε πως θα μας γεμίζει ως άτομα.
Άρα δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους απογοήτευση με τη μουσική βιομηχανία; Καμία σχέση! Είναι ό,τι σου είπα πιο πριν. Για παράδειγμα, δες το χώρο του κινηματογράφου. Μπορεί να άρεσαν σε κάποιον τα Gremlins, αλλά μετά έκαναν τόσα σίκουελ που στο τέλος δεν ήταν και τόσο διασκεδαστικά. Εμείς πιστεύουμε πως είμαστε σε ένα καλό σημείο. Είναι σαν να γυρίσαμε το Godfather 1 και 2 και τώρα αποσυρόμαστε όσο παράγουμε καλή μουσική. Αισθανόμαστε πως έχουμε κάνει έναν πλήρη κύκλο με τις κυκλοφορίες μας μέχρι τώρα και είμαστε πολύ χαρούμενοι με αυτό το έργο-ζωής.
Είναι μέρος των σχεδίων σας να κάνετε κάποια περιοδεία μέσα στους επόμενους μήνες για να προωθήσετε τον δίσκο; Αν ναι, θα επισκεπτόσασταν την Ελλάδα; Είμαι σίγουρος πως θα ερχόμασταν στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή όμως δεν είναι στα σχέδιά μας μια τουρ για αυτό το δίσκο. Σίγουρα θα σχεδιάσουμε πάντως κάτι. Η μόνη προγραμματισμένη μας συναυλία είναι στην Αυστραλία σε λίγο καιρό, καθώς τους προηγούμενους μήνες περιοδεύαμε σε Αμερική και σε κάποιες Ευρωπαϊκές πόλεις με τη Robyn για να προωθήσουμε την προηγούμενη δουλειά μας που βγήκε την άνοιξη. Το ενδεχόμενο πάντως να επισκεφθούμε την Ελλάδα δεν είναι απίθανο, μιας και έχουμε ξανάρθει στο παρελθόν και περάσαμε πολύ όμορφα!
Ο τελευταίος δίσκος των Röyksopp, The Inevitable End , κυκλοφορεί στις 10 Νοεμβρίου.
