Λ Ο Υ Λ Ο Υ Δ Α Κ Ι Α
του Μιχαήλ Στεφανίδη
Κει στο χωριαδάκι πέρα
σ’ έναν φράχτη μιαν ημέρα
λουλουδάκια δροσερά,
τα καλά των φορεμένα,
ντροπαλά, συγκινημένα
στέκουν όλα μια σειρά.
– Μα γιατί αυτή η παράτα
λουλουδάκια, μες τη στράτα;
και μου λέγουν: «Σαν κι εμάς
ροδοκόκκινο λουλούδι
θα περάση κοπελούδι
και θα φέρωμε τιμάς».
