Η μόδα στην Τεχνολογία κάνει κύκλους. Όποιο παράδειγμα κι αν πάρει κανείς, θα διαπιστώσει πως το εν λόγω «αξίωμα» ισχύει πάντα. Θέλετε να δούμε τα κινητά; Θυμηθείτε πώς κάποτε ήταν μεγάλα, μετά μίκρυναν, μετά γνωρίσαμε τα smartphones οπότε προς στιγμήν ξαναμεγάλωσαν, εν συνεχεία επικράτησε και πάλι η τάση που τα ήθελε μικρά, μέχρι να εμφανιστεί η Apple με το iPhone και να αρχίσουν να μεγαλώνουν και πάλι. Και πάει λέγοντας. Παρόμοια είναι η κατάσταση και στη μουσική βιομηχανία, στην οποία τους τελευταίους κύκλους παρακολουθούμε την αρχή ενός νέου κύκλου: από τα βινύλια, οδηγηθήκαμε στις κασέτες, από εκεί στα CD, τα DVD και τα Blu-ray, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε φυσικά και την ψηφιακή διανομή. Πλέον, τα βινύλια έχουν γίνει και πάλι της μόδας και… ποιος τα πιάνει!
Τα πικάπ λοιπόν ζουν ημέρες δόξας. Σε όποιο μεγάλο ελληνικό κατάστημα πώλησης ηλεκτρονικών ειδών κι αν κοιτάξει κανείς, θα βρει μεγάλη ποικιλία από δαύτα. Με τιμές που ξεκινούν λίγο κάτω από τα 100€ και φτάνουν μέχρι και τα διπλάσια, τα πικάπ του 2015 είναι designάτα και stylish gadgets, απ’ αυτά που έχουν τον τρόπο τους να κάνουν κάτι τόσο παλιό, κάτι που παραπέμπει σε περασμένες εποχές, να συνάδει με την ποπ κουλτούρα του σήμερα. Εκείνοι βέβαια που έμειναν πιστοί στο πικάπ και το βινύλιο τις προηγούμενες δυο-τρεις δεκαετίες, δεν θα εντυπωσιαστούν. Κατά πάσα πιθανότητα θα διαθέτουν ήδη πικάπ, ακριβότερο, παλαιότερο, στιβαρότερο. Τα «φρέσκα» μοντέλα απευθύνονται στον casual καταναλωτή, εκείνον που παρακολουθεί και ακολουθεί τις τάσεις της Τεχνολογίας. Εννοείται πως παρέχουν βέβαια και λειτουργίες που οι προκάτοχοί τους ούτε που θα τις είχαν φανταστεί ποτέ όπως θύρες USB, Aux, RCA και 3,5 mm, ενσωματωμένα ηχεία και άψογο προφίλ φορητότητας.
Εννοείται πως τα πικάπ από μόνα τους θα ήταν άχρηστα αν δεν υπήρχαν και βινύλια για να αγοράσει και να παίξει ο κόσμος σ’ αυτά. Ποικιλία είπατε; Με μια πολύ πρόχειρη ματιά, στα Public διατίθενται επί παραδείγματι πάνω από 15.000 τέτοια, οπότε δεν θα έχετε το παραμικρό θέμα. Ίσα-ίσα που η συντριπτική πλειοψηφία των νέων άλμπουμ κυκλοφορεί και σε μορφή βινυλίου οπότε οι λάτρεις του «σπορ» έχουν άπλετες επιλογές –δεν βάζουμε καν στην εξίσωση όλους εκείνους τους δίσκους του παρελθόντος που μπορεί να βρει κανείς ψάχνοντας online και offline.
Αξίζει να επενδύσετε σε ένα πικάπ όμως; Κάντε έναν κόπο και ρωτήστε κάποιον φίλο ή γνωστό σας που ασχολείται σοβαρά με τη μουσική και θα πάρετε την απάντησή σας η οποία είναι φυσικά καταφατική. Αν ψάχνεστε με τα CD σας στο σπίτι, αλλάζοντας το ένα μετά το άλλο, τότε είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως η αγορά ενός πικάπ και το ξεκίνημα μιας συλλογής βινυλίων θα εξελιχθούν στις καλύτερες καταναλωτικές σας κινήσεις. Δεν είναι μόνο η ανώτερη ποιότηταήχου που προσφέρει μια τέτοια λύση αλλά και η όλη κουλτούρα που πρεσβεύει, αυτή η ιεροτελεστία του ανοίγματος της συσκευασίας, της τοποθέτησης του βινυλίου στο πικάπ, της εφαρμογής της βελόνας, είναι κάτι το μοναδικό.
Η επανεμφάνιση των πικάπ δεν είναι μία ακόμα μόδα που με τον καιρό θα σβήσει: τα πικάπ δεν «πέθαναν» τα δύσκολα χρόνια, δεν πρόκειται να το κάνουν τώρα. Πρόκειται για ακόμα μία προϊοντική κατηγορία που έχει ευεργετηθεί από την αλματώδη πρόοδο της Τεχνολογίας (βλ. ρολόγια, σημειωματάρια, τηλεκατευθυνόμενα κ.α.). Μπείτε στον χορό και ξεκινήστε να χορεύετε όσο είναι καιρός λοιπόν!
![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
