Στα γρήγορα: Δέκατο τρίτο studio album για τον κατά κόσμο Shawn Carter που κυκλοφόρησε αρχικά αποκλειστικά μέσα από την πλατφόρμα Tidal και με συμμετοχές από Gloria Carter, Frank Ocean, Beyonce, Damian Marley, σε παραγωγή του Nο I.D.
Την ακούσαμε: Ο Jay Z αφήνει για λίγο στην άκρη την χιπ χοπ έπαρση και καταπιάνεται στιχουργικά με όλους τους προσωπικούς δαίμονες που συνεπάγεται ο έγγαμος βίος, με απολογητική διάθεση προς την γυναίκα του (Beyonce, είναι αυτή…) και την σχετική κρίση μέσης ηλικίας. Τα samples είναι σκόπιμα αναγνωρίσιμα (Stevie Wonder, Nina Simone, Fugees, Donny Hathaway) και δεμένα με ευχάριστο ακουστικά τρόπο. Ίσως όμως να μην καταφέρνει να κονταροχτυπηθεί με τη φρεσκάδα ονομάτων όπως ο Kendrick Lamar και ο Vince Staples.
Τρέξε μακριά: Αν όπου «μαύρα» τα βάφεις…μαύρα.
Τ’ είπες τώρα; «Ο Jay Z θέλει να λογίζει τον εαυτό του κάτι παραπάνω από θνητό. […] Δεν επαναπαύεται ούτε είναι σεμνός. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ’ όψη, το 4:44 μοιάζει σαν αποκάλυψη. Είναι ένας δίσκος με ταπεινότητα ειλικρίνεια και μία γιγαντιαία συγγνώμη.» –NME
Να τ’ αφήσω; 78/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=_oLAtQ0YjwA
