Inside review (Xbox One)

H Playdead εμφανίστηκε στο προσκήνιο για πρώτη φορά πριν από περίπου μια εξαετία, όταν και μάγεψε τα κοινό και Τύπο με το Limbo, ένα ασπρόμαυρο 2D platformer που είχε κυκλοφορήσει αρχικά στο Xbox 360. Ο τίτλος απέσπασε αναρίθμητες βραβεύσεις, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια και τρόπαια σχεδόν σε κάθε του εμφάνιση ενώ με τον μέσο όρο των βαθμολογιών του να αγγίζει το άριστα, δεν δυσκολεύτηκε να διατεθεί και σε όλες τις υπόλοιπες πλατφόρμες, κερδίζοντας έτσι επάξια μια θέση στο πάνθεον των καλύτερων indie games που είδαμε ποτέ. Έχοντας προσφέρει στον κόσμο το Limbo, το στούντιο από τη Δανία ξεκίνησε να δουλεύει επάνω στο επόμενο πόνημά του και σήμερα, μετά από σκληρή δουλειά ετών, είναι σε θέση να τραβήξει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας με το Inside.

Σαν παιχνίδι, το Inside είναι ένα τυπικό 2D platformer, απ’ αυτά που πάτε απ’ τα αριστερά προς τα δεξιά –ενίοτε και αντίστροφα- προσπαθώντας να φτάσετε στο τέλος κάθε πίστας. Το Inside βέβαια δεν έχει διακριτές πίστες αφού ουσιαστικά το gameplay του είναι ενιαίο –ευτυχώς για εσάς κάνει συχνά “save” από μόνο του. Ελέγχετε ένα νεαρό αγόρι που πασχίζει να μείνει στη σκιά, μέσα σε έναν κόσμο ανθρωπάριων και μηχανών στην προσπάθειά του να αποδράσει. Δεν έχει σημασία από πού ή πού θέλει να φτάσει. Παίζοντας το Inside δεν θα μάθετε ούτε το όνομά του, δεν θα το ακούσετε ποτέ να μιλάει, δεν θα σας δοθεί κανένα “hint” για την ιστορία του. Έχουν νόημα όλα αυτά; Ούτε κατά διάνοια. Το παν στο Inside είναι να μπείτε στον κόσμο του, σε αυτόν τον τόσο προσεκτικά σμιλεμένο και γεμάτο λεπτομέρειες κόσμο που τα πάντα είναι φτιαγμένα στο χέρι…

Στο Inside δεν υπάρχουν εχθροί για να πολεμήσετε. Δεν θα ασχοληθείτε με εξοπλισμό, levelling, skills, inventory. Όλα αυτά που ξέρατε, ξεχάστε τα. Αντιθέτως, θα κληθείτε να αντεπεξέλθετε σε ουκ ολίγες δύσκολες καταστάσεις με μοναδικό όπλο το μυαλό σας. Οι γρίφοι του παιχνιδιού έχουν να κάνουν με το περιβάλλον γύρω σας και όλοι τους, ένας προς έναν, είναι εξαιρετικά προσεγμένοι: δεν είναι τόσο δύσκολοι ώστε να σας αφήσουν αβοήθητους στο ίδιο σημείο για μέρες, δεν είναι όμως και εύκολοι ώστε να τους προσπεράσετε κατά τύχη. Σε όλες τις περιπτώσεις θα χρειαστεί πρώτα να παιδέψετε το μυαλό σας ώστε να βρείτε τη λύση και κατόπιν να την εφαρμόσετε. Τα πάντα λύνονται με την κοινή λογική, έστω κι αν σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται συνδυαστική σκέψη, με το παιχνίδι να σας θέτει διαρκώς ενώπιον νέων καταστάσεων: στο Inside δεν θα δείτε ποτέ το ίδιο σκηνικό να επαναλαμβάνεται.

Τα γραφικά στο παιχνίδι είναι το κάτι άλλο και λέγοντας γραφικά εννοούμε ολόκληρο τον γραφικό τομέα. Τα περιβάλλοντα είναι απίστευτα μελαγχολικά, δημιουργώντας μια μοναδική αίσθηση κλειστοφοβίας και δίνοντας παράλληλα έναν λυτρωτικό τόνο σε κάθε αχτίδα φωτός που πέφτει στο προσκήνιο. Η μουντάδα παραμένει είτε κινείστε σε εσωτερικούς, είτε σε εξωτερικούς χώρους, είτε στο έδαφος, είτε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το δε animation, οι κινήσεις του ήρωα δηλαδή είναι από άλλο πλανήτη: τα πάντα μοιάζουν τόσο φυσικά που σχεδόν θα σας υπνωτίσουν: το τελικό αποτέλεσμα θα σας συνεπάρει, ακόμα κι αν εσείς είστε εκείνοι που το προκαλείτε, πατώντας τα πλήκτρα στο χειριστήριό σας. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το φινάλε και συγκεκριμένα η σεκάνς λίγο πριν από αυτό, μία από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές που έχουμε ζήσει σε videogame τα τελευταία χρόνια –ίσως και κάτι παραπάνω.

Μην περιμένετε να βρείτε στο Inside το παιχνίδι που θα σας κρατήσει απασχολημένους το επόμενο τρίμηνο: η διάρκειά του μετά βίας φτάνει τις 4-5 ώρες. Θα ζήσετε όμως μια μοναδική, μια ανεπανάληπτη εμπειρία που ελάχιστα παιχνίδια είναι σε θέση να σας προσφέρουν.

#instareview: το indie της χρονιάς, για ακόμα μια χρονιά από την Playdead. Αφεθείτε στη μαγεία του και δεν θα το μετανιώσετε.

Βαθμός δυσκολίας