Μεσημέρι σε καφετέρια της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, το μαγαζί άδειο και παντού αφίσες, πόστερ και παραφερνάλια του Παναθηναϊκού. Η σερβιτόρα πηγαινοερχόταν μιλώντας σε χαντς φρη, σε δαίμονες, ή στον εαυτό της και έλεγε συνεχώς για τον Δομάζο και το Γουέμπλυ μέχρι που ήρθε με μια φανέλα της Εθνικής Αγγλίας ο ίδιος ο Δομάζος και της το απαγόρευσε και αυτή άρχισε να μιλάει στον τοίχο για την αγάπη της για τον Σαραβάκο, τον Κοσκωτά και τον προφήτη Δανιήλ που την προστατεύει χρόνια τώρα, κυρίως με το να νικάει ο ΠΑΟ την μισητή ΑΕΚ και τον Ατρόμητο Αιγάλεω μια μικρή ομάδα από όπου ξεκίνησε την καριέρα του στα γήπεδα ο Αλέξης Κούγιας. Ξαφνικά στο καφέ μπήκε ο Σωκράτης Κόκκαλης με ένα κοστούμι και κράταγε ένα κύπελλο και αμέσως κατάλαβα πόσο περίεργα είναι όλα αυτά και άνοιξα τα μάτια και ήμουν στο μαγαζί σχεδόν έτοιμος για ροχαλητά και παπλώματα. Όχι ιδιαίτερα κακό όνειρο ανοιξιάτικου μεσημεριού, μια φορά είχα δει τον Ιβάν Σαββίδη, υποκόμη της Μεγάλης Αικατερίνης στην θέση του κοσμοκαλόγερου Ράσπουτιν.
