H Fou Mal έχει μελιτζανί χρώμα μαλλιά από φυσικού της

Σε ποια εποχή θα ήθελες να είχες γεννηθεί; Θα ήθελα να ζούσα στα early ‘80s στην Νέα Υόρκη, για διάφορους λόγους που ντρέπομαι λίγο να παραθέσω εδώ (κυρίως γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρω και πάρα πολλά πράγματα για τα early ‘80s στην Νέα Υόρκη ). Αν ήσουν σπίτι πως νομίζεις ότι θα ήταν η εμφάνιση σου; Αρχικά πήγα ν απαντήσω «με φόρμα και φούτερ» –  τώρα που συνειδητοποίησα  πως δεν είμαστε σε φάσιον μπλόγκ κι άλλο ρωτάτε , θα πω πως μάλλον θα ήμουν ένα σπίτι με αυστηρές γεωμετρίες, που αν ποτέ – λέμε τώρα – ισορροπούσε ογκοπλαστικά και λειτουργικά, θα το αποδομούσα αργά αργά και με χαμόγελο.  Σχεδίασε μας κάτι γρήγορα και στείλ’ το μας.  Μάλιστα, το κάναμε κι αυτό. 

 Ποιος είναι ο χειρότερος εφιάλτης σου; Μετά από αρκετές/πολλές/πάρα πολλές ώρες εργασίας να μην έχω κανενός είδους σοκολάτα σε ακτίνα περιπάτου από το σπίτι/ γραφείο  – α και οι κλόουν – πάντα οι κλόουν.  Ποιο είναι το βασικότερο πρόβλημα της Αθήνας κατά τη γνώμη σου; Χμ, τα προβλήματα είναι σύνθετα – δεν θα ήθελα να απομονώσω ένα «βασικότερο» που να αφορά στην πόλη συνολικά, όπως δεν πιστεύω ότι υφίσταται  και η έννοια του μέσου Αθηναίου. Για αυτό και σε επίπεδο αστικού σχεδιασμού οι πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις ανάπλασης κατά τη γνώμη μου δεν στέκονται μεμονωμένα σε, απαραίτητες ομολογουμένως,  αισθητικές βελτιώσεις, αλλά λαμβάνουν υπόψιν τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της περιόδου – μαζί με τον παράγοντα «γειτονιά» και  τις εξειδικευμένες ανάγκες της. Αυτά, και σταματήστε με πριν καταλήξουμε σε έκθεση ιδεών. Σε ποια χώρα θα ήθελες αν ταξιδέψεις με τον Γιώργο Τράγκα. Να συν-ταξιδέψω αποκλείεται, να τον βάλω σε ένα αεροπλάνο με one way ticket για την χώρα της μπανανίας  όπου θα τον περιμένουνε οι ναΐτες του οι ροδόσταυροι, με μεγάλη μου χαρά. Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στη διατροφή σου; Ασκολύμπροι, μανίτες, βροβιοί, χοχλιοί, σταμναγκάθι  – και στακοβούτυρο. Θα μπορούσες να τρως μόνο κόκκινο λάχανο για το υπόλοιπο της ζωής σου;  Με τίποτα, καθότι λιχούδα, θέλω διαρκή εναλλαγή στις γεύσεις – άσε που μόνο που σκέφτομαι τις γαστρεντερικές διαταραχές της συγκεκριμένης διατροφής μ’ έχει πιάσει το στομάχι μου. Γιατί βάφεις τα μαλλιά σου; Έχεις κάτι να κρύψεις; Δεν τα βάφω, αυτό το πολύ διακριτικό κόκκινο είναι το φυσικό μου –  και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιόν λόγο θέλετε να ξεμπροστιάσετε έτσι την συνεντευξιαζόμενη. Θα προτιμούσες να έχεις συλλογή από πεταλούδες ή τηλεκάρτες; Σαν παιδάκι είχα συλλογή με πεταλούδες που τις καρφίτσωνα ζωντανές πάνω στα λουλούδια στα βάζα – ντροπή και αίσχος, ξέρω. Τις τηλεκάρτες δεν τις πρόλαβα, καθότι πολύ νέα, καταλαβαίνεις.Έχεις παίξει ξύλο ποτέ με γυναίκα; Μικρούλα τις έκανα τις  τσιριμόνιες μου – μεγαλώνοντας, παρότι  νευρικός, είμαι ελάχιστα βίαιος άνθρωπος. Όχι ότι χρειάστηκε και ποτέ εδώ που τα λέμε.  Συνήθως προτιμώ τη λεκτική αντιπαράθεση και μάλιστα αφού αφήσω λίγο χρόνο να ξεθυμάνουν τα πράγματα.  Άσε που δεν πηγαίνει και το μελιτζανί με το μαλλί μου.Τι εκτιμάς σε έναν δωδεκάχρονο μαθητή πρώτης γυμνασίου; Νομίζω την καθολικότητα των συναισθημάτων – που δεν έχει  «ίσως», «σχεδόν» και τέτοια, έστω κι αν η βεβαιότητα του κρατάει για κάνα μισάωρο. Ή τουλάχιστον έτσι ήμασταν τότε. Λες να είναι αλλιώς τα 12χρονα τώρα; Προβληματίστηκα. Ένα όμορφο άσμα που άκουσες τελευταία; Το  Past Life από Lost in the Trees που το αφιερώνω σε αγαπημένη φίλη που αναρρώνει, συνδυασμένο με ύφος  «πάει (και) αυτό» . κάνω και ματάκια.

Η Έφη Μαλανδράκη είναι αρχιτέκτονας