Ήταν στα τελη του 1973, όταν το έβδομο κατά σειρά studio album του Elton John, Goodbye Yellow Brick Road έφτασε στο νούμερο 1 των τσαρτ σε Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ. Αρκεί μία αφίσα στο μετρό του Λονδίνου με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα να σου θυμίσει ότι πέρασαν 40 χρόνια.
Είτε έχεις μεγαλώσει με Sabbath και Zeppelin, είτε με Yardbirds και πιο pop ήχους, δεν γίνεται να μην παραδεχτείς ότι το Goodbye Yellow Brick Road είναι σπουδαίος δίσκος, ένας διαχρονικός δυναμίτης που παντρεύει soul, rock ‘n’ roll και φωτεινή pop. Τα ψίγματα ηλεκτρονικού ηχου δένουν με το πιάνο του John και τις κιθάρες του Davey Johnstone υπό την άψογη ηχητική σκηνοθεσία του τεράστιου Gus Dudgeon (συνεργασίες με John Mayall, Eric Clapton, Zombies, Rolling Stones). Απλά υλικά αλλά σε intelligent πλαίσιο.
Ο Elton John ήταν “ύπουλος”. Κατάφερε και “πούλησε” ποπ μουσική σε ροκ κοινο. Διαχρονικά ακομπλεξάριστος, ήδη από το 74, διασκεύαζε Beatles στις συναυλίες και έγραφε τραγούδια για τον φίλο του. Το Goodbye Yellow Brick Road, επί της ουσίας συμπυκνώνει τα 70s. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Και να που φέτος το γιορτάζουν οι Βρετανοί. Και καλά κάνουν. Η Ed Sheeran, η Imelda May και οι Fall out Boy μεταξύ αλλων θα έχουν την ευκαιρία στην 40χρονη Version του album μαζί με τις αυθεντικές εκτελέσεις να δώσουν φρέσκο αέρα σε κομμάτια του δισκου. Όχι ότι το έχει ανάγκη, βέβαια…
