Φωτογραφία: Σταύρος Πετρόπουλος
Φωτογραφία: Σταύρος Πετρόπουλος
Τελικά του Αθηναίου δώσε του παράξενο και πάρτου τη ψυχή. Γιατί ξεκινάω με αυτό το συμπέρασμα; Μα γιατί όποιος βρέθηκε εχθές το βράδυ στα εγκαίνια της έκθεσης “Strange Cities:Athens” της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στον συγκλονιστικό χώρο της Διπλαρείου Σχολής δε θα μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο. Αν κάποιος δεν ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε θα υπέθετε ότι ξανάνοιξε το Guru και όλη Αθήνα ήρθε να προσκυνήσει και πάλι τον ναό της νυχτερινής Αθήνας. Όχι, δεν έγινε αυτό αλλά αυτό που έγινε μέσα στο φοβερό κτίριο της Διπλαρείου Σχολής είναι ενδεικτικό ότι ο κόσμος εξακολουθεί να γουστάρει πολύ την πλατεία Θεάτρου και τα χθεσινά εγκαίνια ήταν η ιδανική αφορμή για να της το δείξει. Ας δούμε όμως τι ακριβώς είναι αυτή η έκθεση που έφερε εδώ μιλούνια Αθηναίων.
Φωτογραφία: Σταύρος Πετρόπουλος
Πρόκειται για μια έκθεση που παρουσιάζει τα έργα 23 καλλιτεχνών ή ομάδων από όλο τον κόσμο, έργα αποτυπώνουν την οπτική των δημιουργών τους για την ελληνική πρωτεύουσα, μια οπτική που έχει γεννηθεί μέσα από ένα ιδιόμορφο πρίσμα. Γιατί ιδιόμορφο; Γιατί κανείς από τους καλλιτέχνες δεν έχει επισκεφθεί την πόλη μας -τουλάχιστον όχι μέχρι που δημιούργησε το έργο, καθώς εχθές αρκετοί από αυτούς παρευρίσκονταν στα εγκαίνια- και κανείς δεν είχε δει από κοντά αυτό που καλούταν να αποτυπώσει μέσω της τέχνης.
Πώς λοιπόν οπτικοποιείς την Αθήνα χωρίς να την έχει δει, ζήσει, γνωρίσει από κοντά; Οι καλλιτέχνες έλαβαν ένα κουτί έμπνευσης που περιλάμβανε αποκλειστικά μη-οπτικά ερεθίσματα. Ποια ήταν αυτά; Το ποίημα «Γιασεμί» του Γιώργου Σεφέρη, δύο κεφάλαια από το βιβλίο «Η Αθήνα της μία διαδρομής» του Πέτρου Μάρκαρη, το τραγούδι «Μια πόλη μαγική» του Μάνου Χατζιδάκι, το μουσικό κομμάτι «2» του Κωνσταντίνου Βήτα, μια συνταγή για γεμιστά και 12 αρχεία ήχων από την Αθήνα. Και πράγματι εμπνεύστηκαν. Τα έργα έχουν χιούμορ, νοσταλγία για μια πόλη που δεν έχουν ζήσει, φαντασία και έντονη ποπ διάθεση. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Μιλάμε για νέους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σε πεδία των εφαρμοσμένων τεχνών και η δουλειά τους έχεις εμφανείς επιρροές από τη μόδα.
Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, εκτελεστική υποδιευθύντρια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών
Γιατί όμως μας αφορά μια έκθεση για την πόλη μας από καλλιτέχνες που δεν την γνωρίζουν; Όπως εξήγησε η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, εκτελεστική υποδιευθύντρια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, στη συνέντευξη τύπου που προηγήθηκε των εγκαινίων «Οι πόλεις ποτέ δεν είναι μόνο ό,τι βλέπουμε. Είναι κυρίως ό,τι νιώθουμε, ό,τι φανταζόμαστε, ό,τι αποφασίζουμε. Η έκθεση έχει σκοπό: Να φέρουμε τον κόσμο στο κέντρο της πόλης. Η πλατεία Θεάτρου είναι μια μαγική πλατεία. Θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο να περπατήσει ξανά σε αυτήν την καταπληκτική γειτονιά –μου έλεγαν στη δουλειά ότι έχουν να πατήσουν εδώ από τότε που έκλεισε το Guru, κι αυτό έχει γίνει πριν πολλά χρόνια. Δεν ψάχνουμε για μια Αθήνα θεματικό πάρκο. Οι πόλεις είναι για να τις ζεις, οι πόλεις αποτελούν εμπειρίες που πρέπει να τις μοιραζόμαστε».
Έργα της Καναδής φωτογράφου Amy Friend
Έργο της ιαπωνικής ομάδας ψηφιακής τέχνης Amana
H Μελίνα Σκαμνάκη, μέλος του ντουέτου Double Decker, η οποία επιμελήθηκε την έκθεση μαζί με τον συνεργάτη της Wilhelm Finger, διευκρίνισε: «Είχαμε κι εμείς την απορία αν τα έργα αντικατοπτρίζουν πραγματικά την Αθήνα αλλά αυτή είναι στην πραγματικότητα η πρόκληση της έκθεσης. Είμαστε ανοιχτοί να δούμε και να δεχθούμε το πώς μας βλέπουν οι άλλοι; Τα έργα δεν είναι απαραίτητα αυτό που για εμάς είναι Αθήνα, έτσι ο καθένας μας ξεκινά έναν εσωτερικό διάλογο σχετικά με το τι είναι Αθήνα».
“Καθεδρικός ναός”, λάδι σε καμβά του Βρετανού ζωγράφου Adam Dix
Άτιτλο έργο του Βέλγου φωτογράφου Joris Vandecatseye
“Από Β(ερολίνο) σε Α(θήνα), έργο του Γερμανού graphic artist Alexander Egger
Στη συνέντευξη τύπου συμμετείχαν και κάποιοι από τους συντονιστές των παράλληλων δράσεων που θα λάβουν χώρα στο πλαίσιο της έκθεσης. Όπως η δράση «Bike Cities» που θα περιλαμβάνει ποδηλατικές διαδρομές στην Αθήνα που οδηγούν στην έκθεση Strange Cities και η δράση «Παράξενα Ποδήλατα», μια έκθεση αφιερωμένη στα vintage ποδήλατα. Σχετικά ο κ. Παπαγεωργίου μας είπε «Δεν μας αρέσει το ποδήλατο ως αντικείμενο. Μας αρέσει σαν μέσο για να χαρούμε την πόλη. Ουσιαστικά την πόλη αγαπάμε και το ποδήλατο απλώς είναι το μέσο για να την απολαύσουμε».
Ας πάρουμε λοιπόν τα ποδήλατα μας, τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς ή απλώς ας περπατήσουμε στο κέντρο της πόλης μας. Ας τη ζήσουμε ώστε η αυτή η γοητευτικά παράξενη πόλη να ανθίσει με όλη την ιδιαιτερότητα της. Ας συντονίσουμε τους χτύπους της καρδιάς μας με εκείνους της καρδιάς της πόλης μας. Μπορούμε. Η αρχή έγινε εχθές πάντως καθώς -θα το ξαναπώ- οι αίθουσες γέμισαν από τους πρώτους, πολλούς, πάρα πολλούς, Αθηναίους που ήρθαν να δουν από κοντά την έκθεση και τον φοβερό χώρο της Διπλαρείου Σχολής. Έμοιαζε η φράση «όλη η Αθήνα έχει περάσει απόψε από εδώ» να βρήκε την πιο κοντά στην κυριολεξία απόδοσή της.
Έκθεση Strange Cities: Athens, διάρκεια: 20 Απριλίου-28 Ιουνίου 2015, καθημερινά: 12:00 – 21:00, είσοδος ελεύθερη, Διπλάρειος Σχολή, (πλ. Θεάτρου 3)
