Με την ομάδα Multi Art projects είχαμε μιλήσει με αφορμή την έκθεση που έκανε πολύχρωμα τα Γιάννενα και το Ioannina Street Theater Festival . Αυτή τη φορά, αφορμή ήταν το Luminous Ioannina Light Festival. Από τις 29 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014, η Multi art, σε συνεργασία με το Δήμο Ιωαννιτών, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Παναγιώτη Τομαρά και υπεύθυνο επικοινωνιών τον Ηλία Χατζηχριστοδούλου, παρουσίασε το πρώτο φεστιβάλ Φωτός στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια. Oι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες που συμμετείχαν από το εξωτερικό είναι οι Mischa Daams (NL), Daan Kars & Frank Los (NL), Daniel Berio (IT/UK) και από την Ελλάδα οι Γιώργος Κεβρεκίδης, Παναγιώτης Τομαράς, Graam, Γιάννης Λούκος και Ιωάννης Γκέκας οι οποίοι παρουσίασαν Video mappings με εναλλαγές σχημάτων και χρωμάτων σε προσόψεις κτηρίων ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας, projections σε τυφλές όψεις κτηρίων της πόλης, light installations σε υπαίθριους χώρους και Illuminations μνημείων για την ανάδειξη της ιστορικής και πολιτιστικής τους αξίας.
Ως διοργάνωση, ποιες εντυπώσεις σας άφησε το Luminous Festival;
Το 1ο Luminous Festival ήταν για όλους μας ένα στοίχημα. Είναι το 1ο φεστιβάλ φωτός που έλαβε χώρα σε Ελλάδα και Βαλκάνια και μάλιστα σε μία πόλη των 100.000 κατοίκων κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων. Το γεγονός αυτό σίγουρα δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες τις οποίες θεωρώ ότι το φεστιβάλ κατόρθωσε να ξεπεράσει, δημιουργώντας τις συνθήκες ώστε να επαναληφθεί και μεγαλώσει ακόμη περισσότερο. Το γεγονός πάντως ότι μία επαρχιακή πόλη όπως τα Γιάννενα επιλέγει να φιλοξενήσει μία τόσο σύγχρονη διοργάνωση είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό, καθώς η παραγωγή τέχνης δεν περιορίζεται στα όρια της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας αλλά γεννιέται σε μία πόλη που μέχρι πρότινος ήταν αποκλεισμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα Γιάννενα αναπτύσσονται σε περίοδο κρίσης και φωτίζονται μέσα από δημιουργικές πρωτοβουλίες του προέρχονται από τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα αλλά και από τη σύμπραξη των δύο.
Ποιες είναι οι προοπτικές της ψηφιακής τέχνης στην Ελλάδα;
Η ψηφιακή τέχνη θεωρώ ότι σιγά-σιγά βρίσκει περισσότερο έδαφος για να αναπτυχθεί. Για την ανάπτυξή της είναι πολύ σημαντική η ύπαρξη θεσμών και φεστιβάλ που ενισχύουν το ρόλο της δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει τις νέες τεχνολογίες, τα νέα μέσα και τις δυνατότητες που προσφέρουν για πειραματισμό ανοίγοντας ένα νέο δρόμο δημιουργικής και εικαστικής έκφρασης. Παράλληλα, η δημιουργία πανεπιστημιακών τμημάτων και η ύπαρξη μεταπτυχιακών τίτλων που προσφέρουν εξειδίκευση στις ψηφιακές μορφές τέχνης δίνουν ώθηση σε νέους ανθρώπους και καλλιτέχνες να ανακαλύψουν και να αποκτήσουν πολύτιμες γνώσεις πάνω στο αντικείμενο.
Ποια ήταν η αντίδραση του κοινού; Yπήρξε διάδραση με τα έργα;
Όπως καθετί καινούργιο το οποίο δεν μπορεί να συνδεθεί με προηγούμενες εμπειρίες και βιώματα, στην αρχή υπήρξε μία δυσπιστία ως προς τη διοργάνωση, τους στόχους της, και το νεωτεριστικό τρόπο προσέγγισής της. Το κλίμα όμως γρήγορα άλλαξε και το κοινό αγκάλιασε το φεστιβάλ ακολουθώντας την ειδικά σχεδιασμένη διαδρομή που διαμορφώθηκε περιλαμβάνοντας συνολικά 8 έργα από 7 καλλιτέχνες και μία μοναδική συναυλία κατά την έναρξη του φεστιβάλ από τους Kottarashky and the Rain Dogs [BG]. Τα κλικ των φωτογραφικών μηχανών δεν σταμάτησαν έξω από το θέατρο Ολύμπια στην Ανεξαρτησίας με τις μουσικές οπερέτες από την περίοδο του μεσοπολέμου, παιδάκια μπαινόβγαιναν στη διαδραστική εγκατάσταση του Ολλανδού Mischa Daams στην πλατεία Μαβίλη για να «παίξουν» με τις αντανακλάσεις των μορφών τους, κάτοικοι της πόλης έβγαιναν στα μπαλκόνια τους για να δουν τον ουρανό να αλλάζει χρώμα και να γίνεται μωβ από τις 66 κόκκινες και μπλε λάμπες φθορισμού που τοποθετήθηκαν σε τμήμα του τείχους του Κάστρου.
H ψηφιακή τέχνη απευθύνεται περισσότερο σε νεανικό κοινό;
Η ψηφιακή τέχνη απευθύνεται κατά κύριο λόγο στους νέους και σε μία μερίδα ανθρώπων με εξειδίκευση στα νέα μέσα και τις νέες τεχνολογίες. Παρ’ όλα αυτά η διοργάνωση θέλησε να αγκαλιάσει ένα ευρύτερο κοινό μέσω των εκδηλώσεών της, επιλέγοντας κεντρικά σημεία της πόλης που αποτελούν σημεία αναφοράς και συνάντησης για τους Γιαννιώτες. Η ενεργοποίηση των χώρων αυτών και η δημιουργία εικαστικών παρεμβάσεων δεν θα μπορούσε παρά να δώσει έναυσμα για την παραγωγή διαλόγου μεταξύ των έργων και μιας πολύ μεγαλύτερης μερίδας ανθρώπων που δεν συγκαταλέγεται απαραίτητα στο παραδοσιακά φιλότεχνο κοινό της πόλης.
Πώς συνυπήρξε το παλιό με το καινούριο; Tα κτήρια και οι χώροι που επιλέχτηκαν βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο της πόλης και χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Βασικός στόχος της διοργάνωσης ήταν η ανάδειξη της αρχιτεκτονικής της πόλης των Ιωαννίνων και των περιοχών φυσικού κάλλους που απαρτίζουν το ιστορικό της κέντρο. Δημιουργήθηκε μια ειδικά σχεδιασμένη διαδρομή που ανέδειξε νεοκλασικά κτήρια όπως η Παπαζόγλειος Υφαντική Σχολή που χτίστηκε το 2ο μισό του 19ου αιώνα, ιστορικά κτήρια όπως το Θέατρο Ολύμπια στον πεζόδρομο της Ανεξαρτησίας που φιλοξένησε την πρώτη μουσική σκηνή – καφεθέατρο των Ιωαννίνων και ορόσημα της πόλης όπως ο Πύργος του Ρολογιού και το Κάστρο της πόλης που κτίστηκε το 528 μ.Χ.
