Στα γρήγορα: Δισκογραφική επιστροφή της Καναδής singer-songwriter έξι χρόνια μετά το Metals και με συμμετοχή του Jarvis Cocker (“Century”).
Την ακούσαμε: Lo-fi αισθητική σε ένα album που σε ξαφνιάζει, με τη Feist τη μία να ακούγεται σαν την PJ Harvey σε εποχές Dry και Rid of Me και την άλλη να αποπνέει έναν folk εσωτερισμό.
Τρέξε μακριά: Αν πέρυσι στο Release Festival όταν η PJ τσίριζε “Lick my legs, I’m on fire” δεν είχες ιδέα τι άκουγες.
Τ’ είπες τώρα; «Το Plesure σου υπενθυμίζει ότι η ενδοσκόπησή της Feist που σιγοκαίει είναι το ιδανικό όχημα για τις πιο ντελικάτες πτυχές της φωνής της.» –Pitchfork
Να τ’ αφήσω; 80/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=h66Lvzlj1Uk
