Το 1994, αν άνοιγες την τηλεόραση σε οποιαδήποτε μουσική εκπομπή ή μουσικό κανάλι, πόσο μάλλον αν συντονιζόσουν με το MTV, θα έβλεπες είτε τους Oasis ή τον Edwyn Collins. Ο ξανθομάλλης, άλλοτε σημαιόφορος του «Ήχου της Νεαρής Σκωτίας» είχε επιστρέψει μετά από μια δεκαετία σόλο καριέρας χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις μέ ένα northern soul gem που έμοιαζει να έχει τη μαγική συνταγή και ταρακούνησε ολόκληρο τον κόσμο, το “A Girl Like You”. Το mainstream τον προσκύνησε, το κομμάτι παίχθηκε κυριολεκτικά παντού (κι ακόμα παίζεται) και, ξέρετε πώς συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, «ένας τύπος ήξερε έναν άλλον που ήξερε έναν τρίτο», ο Edwyn Collins βρεθηκε στο Μπραβο Ρούλα που τότε μεσουρανούσε. «Ήταν μια περιέργη εμπειρία. Δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε καλά με την ορχήστρα, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν κάπως αστεία. Όλοι φορούσαν λαμέ και ούρλιαζαν, ενώ η παρουσιάστρια είχε αναπτύξει μια οικειότητα σε σημείο παρεξήγησης μαζί μου. Τόσο πολύ που όταν τελειώνει το playback του τραγουδιού, έρχεται δίπλα μου –χωρίς να το έχουμε συμφωνήσει- και με σημαδεύει με ένα πιστόλι λέγοντας μου ότι “την άναψα και τώρα είναι η σειρά της”. Τράβηξε μάλιστα και την σκανδάλη – μέχρι να καταλάβω ότι είναι άδειο, πάγωσα για μερικές στιγμές».
Το 1980, στα 21 του, ο Edwyn Collins, ένα γνήσιο τέκνο της σκωτσέζικης εργατικής τάξης, κυκλοφορούσε με την μπάντα του το πρώτο τους single. Το έξοχο “Falling and Laughing” σύστηνε μέσα στην μεταπάνκ πανσπερμία μια διαφορετική πρόταση σε σχέση π.χ. με το ρίμελ γκοθ των Bauhaus ή τον ντισκομαρξισμό των Gang of Four. Μια παιχνιδιάρα, ρυθμική ποπ που θα γινόταν το καλούπι γι’ αυτό που θα ονομαζόταν indie μερικά χρόνια μετά και θα επηρέαζε δεκάδες συγκροτήματα, ιδίως σκωτσέζικα, όπως οι Belle and Sebastian αλλά και οι Franz Ferdinand. Όλα αυτά στην βραχύβια, πλην καθοριστική, Postcard Records του Alan Home. Με αποκορύφωμα το “Rip It Up (and Start Again)” του 1983 που άθελά του έγινε και ο τίτλος του σημαντικότερου χρονικού της εποχής. «Δε με ενδιαφέρει να μιλάω για το παρελθόν και, παρ’ όλα όσα έχουν γίνει, με ενδιαφέρει μόνο το μέλλον. Ήταν υπέροχα, φυσικά δεν ξέραμε τι ακριβώς κάναμε και χαίρομαι πολύ όταν μου λέει κάποιος που είναι μικρότερος από την ηλικία αυτών των τραγουδιών ότι τον έχουν επηρεάσει. Ή όταν ακούω να το λένε μεταγενέστερα σπουδαία συγκροτήματα. Με κάνει πολύ χαρούμενο, αλλά δεν μπορώ να μείνω εκεί».
Τον Φεβρουάριο του 2005 ο Edwyn Collins συνέχιζε τη σόλο καριέρα χωρίς σε καμία περίπτωση να πλησιάσει την εκκωφαντική επιτυχία του “A Girl Like You”. Είχε όμως επεκταθεί και στην παραγωγή για άλλες μπάντες όπως Terrorvision, Little Barrie, The Cribs κ.ά. Τότε συνέβη το κακό. Υπέστη δύο πολύ σοβαρά εγκεφαλικά που τον έστειλαν κυριολεκτικά στον άλλον κόσμο, κρατώντας τον σε αφασία για περίπου οκτώ μήνες. Κατάφερε να ζήσει και σιγά σιγά να συνέλθει. Επέστρεψε σπίτι και σε ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης από το 2007 και μετά κυκλοφορεί και πάλι μουσική (έχει ήδη βγάλει τρία άλμπουμ κι ετοιμάζεται για το τέταρτο). «Το κυριότερο που μου έμαθε αυτή η περιπέτεια είναι να λέω “τι υπέροχος είναι ο κόσμος που ζούμε, τι μεγάλη είναι η χαρά της ζωής”. Πέρασα πολλά, αρχικά για να ανακτήσω τις αναμνήσεις μου και στη συνέχεια για να μπορέσω να ζω σε κάποιον βαθμό κάνοντας τα πράγματα που έκανα και πριν τα εγκεφαλικά, αλλά δεν αισθάνομαι ότι έχω ζήσει δύο ζωές. Ότι είμαι ένας διαφορετικός άνθρωπος μετά το 2005. Κοιτάζω μόνο μπροστά και είμαι ευγνώμων, μόνο αυτό».
