Στις 27 Νοεμβρίου του 1998, η SEGA έριχνε στη μάχη της αγοράς στην Ιαπωνία το Dreamcast. Επρόκειτο για την πρώτη κονσόλα της 7ης γενιάς οικιακών συστημάτων ψυχαγωγίας: θα ακολουθούσαν το PlayStation 2 (PS2) από τη Sony, το GameCube από τη Nintendo και το Xbox από τη Microsoft. Ήταν η εποχή που ο χώρος του gaming άλλαζε μορφή και το δίπολο των 90s (SEGA, Nintendo) έδινε τη θέση του σε αυτό της τελευταίας 15ετίας (Sony, Microsoft). Το Dreamcast ήταν το πρώτο σύστημα στα 128 bit και παράλληλα η τελευταία απόπειρα της SEGA να αναστρέψει μια κατάσταση που έμοιαζε με μονόδρομο: η προηγούμενη κονσόλα της, το Saturn, είχε αποτύχει απέναντι στο PlayStation και το Dreamcast έμοιαζε με την τελευταία της ευκαιρία να ανακάμψει. Και ήταν. Άσχετα που εν τέλει «πάτωσε» κι αυτό.
Το Dreamcast υπέπεσε σε ένα μεγάλο σφάλμα: ήταν μπροστά από την εποχή του. Τόσο μπροστά που και φρένο να πατούσε, θα έμοιαζε παράταιρο, μακριά από αυτά που ήθελαν τότε οι παίκτες. Απόδειξη των παραπάνω, το ενσωματωμένο modem που εξασφάλιζε πρόσβαση στο ίντερνετ και άρα διαδικτυακό παιχνίδι και όλα αυτά εν έτει 1998, τότε που ο κόσμος δηλαδή ίσα που ανακάλυπτε τις ομορφιές του παγκόσμιου ιστού. Το λογότυπό του ήταν ένα από τα ομορφότερα που έχουμε δει σε κονσόλα, το δε design του πανέμορφο και συμμαζεμένο. Το χειριστήριό του ήταν κομματάκι αλλόκοτο (θύμιζε το τραγικό 3D Controller του Saturn) και σίγουρα άβολο, διέθετε ωστόσο οθόνη υγρών κρυστάλλων, κάνοντας πραγματικότητα αυτό που μια δεκαετία και βάλε αργότερα θα υλοποιούσαν κι οι υπόλοιποι, καθείς με τον τρόπο του.
Όσο για τα παιχνίδια; Το Dreamcast δεν τα πήγε κι άσχημα: 636 επίσημες κυκλοφορίες μέτρησε με την τελευταία να είναι το
NEO XYX από τη
Success που λανσαρίστηκε τον Φεβρουάριο του 2014! Αν και οι τρίτες εταιρείες (τα διάφορα μεγάλα στούντιο & εκδότες ούτως ειπείν) δεν βοήθησαν ιδιαίτερα το Dreamcast, η ίδια η SEGA φρόντισε να το υποστηρίξει με αν μη τι άλλο εντυπωσιακούς τίτλους.
Sonic Adventure, Crazy Taxi, Shenmue, Seaman, SEGA Rally Championship 2, SoulCalibur, Virtua Striker 2, Capcom vs. SNK, Resident Evil – Code: Veronica, Grandia II: παιχνίδια που έκλεψαν τις εντυπώσεις όταν κυκλοφόρησαν και εξακολουθούν να μνημονεύονται μέχρι και σήμερα από τους παίκτες. Η SEGA όμως είχε να αντιμετωπίσει πολλαπλά προβλήματα: η επιτυχία των PlayStation αλλά και το κακό προηγούμενο που είχε δημιουργηθεί με το Saturn, έστρεψαν τις άλλες μεγάλες εταιρείες του χώρου προς το μέρος της Sony. Μετά από μόλις έναν χρόνο ζωής, το παιχνίδι είχε τελειώσει για το Dreamcast.
Όσο το Dreamcast έπαιζε μόνο του στην αγορά, τα πράγματα ήταν υποφερτά. Με το PS2 ωστόσο να εμφανίζεται έναν χρόνο αργότερα και να ξεπουλάει, το Dreamcast περιορίστηκε σε ρόλο κομπάρσου: δεν κατόρθωνε να πείσει το κοινό επειδή δεν είχε παιχνίδια και τις εταιρείες επειδή δεν είχε κοινό. Το 2000 έφερε αλλαγές στην ιεραρχία της SEGA με τη νέα διοίκηση, έχοντας και τις κακές πωλήσεις του Dreamcast ως πάτημα, να αποφασίζει το τέλος της δραστηριοποίησης της εταιρείας στο κομμάτι του hardware. Η τελευταία της κονσόλα βγήκε εκτός παραγωγής στις 31 Μαρτίου του 2001 με το Dreamcast να φτάνει να πωλείται έναντι μόλις $50 προκειμένου να φύγει από τα ράφια των καταστημάτων. Η δε SEGA χρειάστηκε τη βοήθεια του πρώην προέδρου της, Ισάο Οκάγουα για να αντέξει τη μετατροπή της σε “third party” εταιρεία.
Όσο για το Dreamcast; Με πωλήσεις που δεν ξεπέρασαν τα 9,13 εκατ. τεμάχια, έμεινε στην ιστορία ως το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της SEGA. Σήμερα πάντως διαθέτει μια μικρή αλλά πιστή κοινότητα από ένθερμους φαν που κρατούν ζωντανή την… παράδοση, λανσάροντας ακόμα και μικρά, indie παιχνιδάκια για την κονσόλα.
