Call of Duty: Infinite Warfare review (Xbox One)

Το Call of Duty είναι μία απ’ αυτές τις λίγες σειρές του gaming που δεν χρειάζονται πραγματικά περαιτέρω συστάσεις. “Brand names” σαν το δικό του και αυτά του Mario, του Tetris και των Pokemon είναι γνωστά ακόμα και στο κοινό που ουδεμία σχέση έχει με τα videogames. Οι δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεις του αλλά και η προβολή της οποίας τυγχάνει σε ετήσια βάση, αρκούν για να του εξασφαλίζουν μια ζηλευτή βάση παικτών η οποία όχι απλά δεν φθίνει αλλά διατηρείται και ενίοτε αυγατίζει κιόλας. Το φετινό «επεισόδιο» της σειράς και 13^οαισίως, Infinite Warfare, μας ταξιδεύει στο διάστημα σε ένα ακόμα πιο μακρινό μέλλον κι απ’ το περυσινό Black Ops III.

Ο κόσμος του παιχνιδιού δεν μας ενδιαφέρει φυσικά για το στόρι και την πλοκή του αλλά για τους μηχανισμούς που εισάγει και τον τρόπο που επηρεάζει το gameplay. Όταν άλλωστε η ιστορία του single player mode του Infinite Warfare έχει διάρκεια που μετά βίας –αλλά πολλής βίας- ξεπερνά το εξάωρο, τι να προλάβει να πει κανείς γι’ αυτό; Πάνω που το’χουμε συνηθίσει και έχουμε αρχίσει να «φτιαχνόμαστε», μας κόβει. Κρατάμε την παρουσία του Κιτ Χάρινγκτον (ο Jon Snow του Game of Thrones ντε!) στον ρόλο του κακού της υπόθεσης που έρχεται να διαδεχτεί τον Κέβιν Σπέισι του Advanced Warfare του 2014 αλλά πέραν τούτου, τίποτα το αξιοσημείωτο. Βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε, σε τέτοιου είδους παιχνίδια το single player mode δεν είναι παρά ένα «ζέσταμα» εν όψει multiplayer, οπότε μικρό το κακό.

Σε ό,τι αφορά τώρα το multiplayer, τα πράγματα στο Infinite Warfare δεν διαφέρουν και πολύ από το Black Ops III. Η Activision γνωρίζει πολύ καλά άλλωστε ότι η σειρά της έχει τρελή επιτυχία στα e-sports, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να προβεί σε τόσες αλλαγές που να κάνουν τους «βετεράνους» των Call of Duty να αισθανθούν έξω απ’ τα νερά τους. Αν και στην campaign θα συναντήσετε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία (κυρίως σε συνθήκες μηδέν βαρύτητας), ελάχιστα απ’ αυτά μεταφέρονται στο multiplayer. Η κίνηση των παικτών μοιάζει πιο «κοντρολαρισμένη» και ένα «κλικ» πιο αργή σε σχέση με πέρυσι, στοιχείο που δεν είναι απαραίτητα κακό –αντιθέτως, θα λέγαμε πως θυμίζει πολύ περισσότερο Modern Warfare. Αν σας άρεσε το gameplay του Call of Duty: Ghosts, τότε να είστε σίγουροι ότι στο Infinite Warfare θα βρείτε κάτι που του μοιάζει πολύ.

Το «παρών» στο multiplayer δίνουν και οι Specialists του Black Ops III (εδώ βέβαια ονομάζονται Rigs αλλά η λειτουργία τους είναι μέσες-άκρες η ίδια) ενώ δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα ζόμπι με το φετινό Zombies mode να εκτυλίσσεται σε ένα λούνα παρκ των ‘80s με μοναδικό συνδετικό κρίκο με το υπόλοιπο παιχνίδι το «διαστημικό» του κόνσεπτ. Η αλήθεια είναι πως σε μια χρονιά που οι προτάσεις στα μιλιτέρ FPS δεν είναι δα και λίγες (εκτός του Infinite Warfare μην ξεχνάτε πως υπάρχουν ακόμα και τα Battlefield 1, Titanfall 2, Overwatch και DOOM από τις κυκλοφορίες του 2016) θα περιμέναμε από το Infinite Warfare να πάρει περισσότερα ρίσκα, εκμεταλλευόμενο απλά τις ευκαιρίες που του δίνει το ίδιο του το “setting” αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι επ’ ουδενί κακό ή μέτριο, απλά το φετινό επεισόδιο θα μπορούσε να καταγραφεί και ως μια χαμένη ευκαιρία για κάτι πραγματικά ριζοσπαστικό. Ίσως πάλι να ‘ναι και καλύτερα έτσι, ποιος ξέρει…

Συνοψίζοντας, το Call of Duty: Infinite Warfare είναι το Call of Duty που άπαντες περιμέναμε για το 2016: τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ένα FPS που σέβεται την ιστορία του και χτίζει πάνω σ’ αυτή, με gameplay τέτοιο, ικανό να καλύψει τα δεκάδες εκατομμύρια παικτών που το εμπιστεύονται κάθε χρόνο και πληθώρα modes ώστε να αντέξει γύρω στους δώδεκα μήνες, μέχρι δηλαδή να κυκλοφορήσει ο διάδοχός του. Σταθερή αξία. Προσθέστε και το Modern Warfare Remastered που έρχεται πακέτο στη συσκευασία (στις Legacy, Digital Pro και Legacy Pro εκδόσεις) και έχετε μια εξαιρετική πρόταση 2 σε 1.

http://youtu.be/y_RI3bZhU50

#instareview: το «προβλεπέ» Call of Duty της κάθε χρονιάς. Αν είστε φαν του “franchise” θα σας καλύψει πλήρως. Αν όχι, δεν κάνει κάτι διαφορετικό από την περυσινή υλοποίηση.

Βαθμός δυσκολίας

Τίποτα το εξωφρενικό, αν και όλα τα λεφτά είναι το online τμήμα του, εκεί όπου για να σταθείτε θα χρειαστούν ώρες προπόνησης. Πολλές ώρες σκληρής προπόνησης…