antigoni

Πιστεύεις στο Θεό; Πιστεύω στη μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα που έχει τσιγαριστεί με βούτυρο και σκορδάκι. Και δίπλα πατατούλες ογκρατέν. I swear I can talk to God. Αν τα μαρούλια είχαν φωνή, τι γλώσσα πιστεύεις ότι θα μιλούσαν; Τρυφερή, σαν την καρδιά μου. Σε πόσα event πας μέσα στην εβδομάδα; Δεν την καταλαβαίνω αυτή την ερώτηση, προσπαθείτε να μου πείτε ότι είμαι μαϊντανός; ΑΝ ΘΕΤΕ ΝΑ ΞΕΤΕ πάω μόλις σε δύο-τρία ιβέντζ την εβδομάδα τα οποία πολλές φορές τυχαίνει να πραγματοποιούνται όλα την ίδια μέρα. Τις υπόλοιπες ώρες έρχομαι σε αρμονία με το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα μου απαγγέλλοντας στίχους του Άλεξ του Τέρνερ και ποίηση του Καβάφη (καλύτερα και από τρόλεϊ, ΑΝ ΘΕΤΕ ΝΑ ΞΕΤΕ). Πιστεύεις ότι είσαι σε θέση να κάνεις φόνο; Και αν ναι για ποιο λόγο; Μπα, πιστεύω στη Θεία Δίκη (όχι της σπαλομπριτζόλας). Κάποτε (μέχρι και πριν κάνα χρόνο δηλαδή) είχα εμμονές και εμπάθειες και έβγαινα εκτός εαυτού. Θόλωνε το μάτι, γυάλιζε, έτρεχε ο κόσμος να σωθεί. Μετά δοκίμασα νουτέλα με φυστικοβούτυρο μέσα σε ψημένο ψωμί και όλα άλλαξαν. Όσο υπάρχει νουτέλα, φυστικοβούτυρο και ζεστό ψωμί στο σπιτικό μου, είμαι σε καταστολή. Αν τα χάσω, ΔΕΝ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ! Θα προτιμούσες να πήγαινες ένα ταξίδι στη Μελβούρνη με την Αλέκα Παπαρήγα ή στο Τζιμπουτί με τον Θοδωρή Κανελλόπουλο; Όσο και αν με δελεάζει η ιδέα να ακούω το Αλεκάκι να μου μιλάει για τα καπιταλιστικά τερατουργήματα που μας περιβάλλουν τη στιγμή που θα απολαμβάνω μπουκωμένη ένα ελληνικό μπακλαβαδάκι στη Lonsdale St., τελικά θα ακολουθούσα τον Θοδωρή και στην Ανταρκτική ακόμα, δεν ντρέπομαι να το πω, όχι. Μία παράκληση μόνο. Να μείνουμε σε ξεχωριστά δωμάτια/τέντες/βάρκες γιατί την τελευταία φορά που χρειάστηκε να μοιραστούμε το ίδιο δωμάτιο σε ταξίδι έξω, έφαγα τόσες κλοτσιές και φάπες για να σταματήσω να ροχαλίζω που στο τέλος μείναμε και οι δύο άγρυπνοι. Αδικία. Πάλι καλά που είχε πάει και είχε αδειάσει το Topman νωρίτερα και το όλο θέμα ξεχάστηκε γρήγορα. Θεωρείς ότι η Αθήνα είναι μια απελευθερωμένη πόλη; Η Αθήνα ή οι Αθηναίοι; Η Αθήνα είναι μια γαμάτη πόλη με όλα τα καλά και τα στραβά της. Οι Αθηναίοι από τη μία διψάνε να απελευθερωθούν και από την άλλη σαμποτάρουν οι ίδιοι τον εαυτό τους κατακρίνοντας πολλές φορές σε άλλους αυτά που οι ίδιοι θέλουν αλλά δεν τολμούν να κάνουν ή αυτά που κάνουν και οι ίδιοι κρυφά, διατηρώντας έτσι κάθε παρηκμασμένο ταμπού, ακμαίο και σπαρταριστό. Άλλα θέλουν να κάνουν και άλλα θέλουν να δείξουν. Βαρετό. Εκείνοι που τελικά απολαμβάνουν χωρίς ενοχές, ψέματα και υποκρισία υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι. Ευτυχώς όμως περισσότεροι απ’ ότι πριν δέκα χρόνια. Ποιο είναι το τραγούδι που θα ήθελες να αφιερώσεις σε μια μακρινή σου θεία; Α, το ‘χω! Θα της τραγουδούσα «τα σφάαααλματάααα σου πέλαγααααα που μ’ έπνιγαααν και γέεελαγααα» (ξέρει αυτή, ένα διαμέρισμα δεν μπορεί να μου γράψει, τόσα έχει! Κουρέλι νιώθω, κουρέλιιιι).

http://youtu.be/Dt6jjWzldbc

Ποιο φαγητό βαριέσαι να φτιάχνεις αλλά αναγκάζεσαι; Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι «αναγκάζομαι» να μαγειρέψω το οτιδήποτε; Δεν βαριέμαι ποτέ να μαγειρεύω. Τώρα εντάξει, αν μου πεις να σου φτιάξω αγκινάρες α λα πολίτα ή μπάμιες τις οποίες σιχαίνομαι δεν θα είμαι και τόσο χαρωπή στην κουζίνα. Αλλά θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και δίπλα θα πετάξω και ένα κοτόπουλο Κόρμα έτσι να υπάρχει. Ή ένα χοιρινό με μέλι και δαμάσκηνα ή ένα μοσχαράκι σοφρίτο ή… (λογοκρίνομαι μόνη μου γιατί άρχισα να έχω σιελόρροια). Τι έχεις μέσα στο μπάνιο σου που ντρέπεσαι να το δείξεις σε άλλους; Εεεερρρμμμ, ένα βρακί που έχει πέσει πίσω από το πλυντήριο πριν κάτι μήνες και ακόμα δεν έχω αξιωθεί να το μαζέψω; Ευτυχώς δεν με ρωτήσατε τι έχω στο δεύτερο συρτάρι του bedsidetable μου, MOYAXAXAXA! Μάλλον πρέπει να παραμείνουμε στα φαγητά που είναι πιο ασφαλής συζήτηση (χωρίς να εννοώ ότι στο μπάνιο μου θα βρούμε κάποιο ξεχασμένο παϊδάκι, ΕΝΤΑΞΕΙ;). Που θα ήθελες να είσαι τώρα; Στο Σέντραλ Παρκ και να ρίχνω χιονόμπαλες στους τσελέμπριτι χαχανίζοντας. Μπα, όχι, βαρέθηκα ήδη άστο. Λοιπόν, ευκολάκι, θα ήθελα να ήταν Απρίλιος (δεν μου απαγορέψατε να αλλάξω εποχή άρα κάνω ο,τι θέλω) και να χαζεύω το μοβορόζ σούρουπο της χαρμολύπης ανάσκελα στο χορτάρι του CoachellaFestival, αγκαλιά με τον IanSomerhalder ενώ στο βάθος θα ακούγονται μουσικάρες. Μη με ενοχλήσετε, δεν έχω roaming. Αντίο κόσμε. Άμα σου δίναμε ένα εκατομμύριο ευρώ θα μας έκανες δωρεά 10.000; Θα κάνω τον φίλο μου δικηγόρο και συνεργάτη του Popaganda, Ζήση Ανδριόπουλο, υπερήφανο και θα πω ότι η πρότασή σας είναι ελλιπής. Δεν διευκρινίζετε ΞΕΚΑΘΑΡΑ τι είναι αυτά τα 10.000 που πρέπει να σας δωρίσω (γιουβαρλάκια, φασόλια, followers, instamoments, likes, CD, ευρώ, δολάρια; λίρες Αγγλίας, νόμισμα Τζιμπουτί, τι;) και δεν λέω ποτέ “ναι” σε τέτοιου είδους συναλλαγές αν δεν πέσουν πρώτα υπογραφές και συμβόλαια και δεν δω την απόδειξη της κατάθεσης. Ευχαριστώ. Μετά το συζητάμε. Σας δίνω και 20.000 γιατί είμαι κουβαρντού και πάνω απ’ όλα πιστεύω στο ομαδικό πνεύμα, στο νέο επιχειρείν και στα όμορφα, πνευματώδη αγόρια (apparently και στο ένα εκατομμύριο ευρώ που μου τάξατε).

Η Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά αυτή την περίοδο ετοιμάζει μαζί με την Πηνελόπη Γερασίμου ανατρεπτικά ρεπορτάζ για το Popaganda (και κάτι άλλο που δεν μας το λέει ακόμα) ενώ παράλληλα κάνει επιμέλεια σε ελληνικά μυθιστορήματα.