«Οι άνθρωποι που τους αρέσουν οι Tiger Lillies σε όλο τον κόσμο, όλοι μισούν τις κυβερνήσεις τους»

Αν κάποιος ακούσει τον τίτλο “The Rime of the Ancient Mariner” τότε ο νους του θα πάει σε Pink Floyd,Fleetwood Mac, Iron Maiden, Nightwish, Pogues κ.ά. Τώρα το Rime of the Ancient Mariner παρουσιάζεται μέσα από 25 καινούργια τραγούδια από τους ιδιαίτερα αγαπητούς στο ελληνικό κοινό Tiger Lillies σε μια ιδιόρρυθμη και συναρπαστική μπαρόκ όπερα. Το Rime of the Ancient Mariner αποτελεί μια επικών προδιαγραφών διασκευή του ομώνυμου, κλασικού ποιήματος του Άγγλου ποιητή Σάμιουελ Κόουλριτζ, ενός από τα πιο κλασικά ποιήματα της αγγλικής λογοτεχνίας και θεμελιώδες κείμενο του Ρομαντισμού όπου οι Tiger Lilies αφηγούνται την εφιαλτική περιπλάνηση ενός ναυτικού, ο οποίος παραδέρνει καταραμένος σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ώσπου στο τέλος, μετανοημένος και σοφότερος, φτάνει στη λύτρωση. Με αφετηρία το ποίημα, το εκκεντρικό λονδρέζικο τρίο στήνει ένα ακαταμάχητα μακάβριο και ατμοσφαιρικό θέαμα, που συνδυάζει τον εμβληματικό avantgarde/gypsy punk/cabaret ήχο του με εντυπωσιακά animation και οπτικά εφέ, τα οποία επιμελήθηκε ο καλιφορνέζος φωτογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης Mark Holthusen. Οι Tiger Lillies είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό και ίσως είναι τόσο αγαπητοί επειδή ο Martyn Jacques, ο ιθύνων νους πίσω από τους Tiger Lillies κάνει αυτή τη δουλειά για τα τελευταία είκοσι χρόνια με συνέπεια όπως όλοι όσοι κάνουν κάτι που τους αρέσει. Κάνει “μια δύσκολη δουλειά γιατί πρέπει να ταξιδεύεις συνεχώς, και γιαυτό δεν μπορείς να κάνεις παιδιά, θα μπορούσα να έχω αλλά δεν θα ήταν σωστό, είμαι σαν ένας γύφτος που με το ακορντεόν στην πλάτη γυρίζει όλο τον πλανήτη. Είναι ακόμα μια δουλειά και γιαυτό είμαι και κουρασμένος, όπως όλοι όσοι δουλεύουν” μου λέει από την Γερμανία σε μια στάση της περιοδείας ενός μουσικού τουρ των Tiger Lillies.

Χθες το βράδυ (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στις 16/12) είδα λάϊβ τον Morrissey εδώ στην Αθήνα, ήταν θεσπέσιος. Σου αρέσει; Ω! Ο Morrissey! Δεν έχουμε καμία σχέση, δεν με ενδιαφέρει και πολύ η ροκ να σου πω την αλήθεια. Είναι ένα είδος που ποτέ δεν το εκτίμησα ούτε με ενδιέφερε.

Έχετε όμως την ίδια ηλικία και το ίδιο background και να που ακολουθήσατε δυο διαφορετικά μονοπάτια. Τι συνέβει και ξέφυγες από αυτό το ροκ κύμα των ημερών σας;  Για μένα η ροκ πέθανε με την Τζόπλιν, τον Χέντριξ και τον Μόρισον. Μετά από αυτούς και τα 60’s δεν έγινε κάτι ενδιαφέρον στην ροκ. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η σύγχρονη ροκ γιατί είναι μια επανάληψη των ίδιων και των ίδιων που έγιναν στα 60’s. Στον κόσμο αρέσει ακόμα ο Iggy Pop υποθέτω και ο Bowie αλλά ούτε και αυτός μου αρέσει ιδιαίτερα. Απλά δεν με ενδιαφέρει η ροκ, είναι βαρετή και γεμάτη κλισέ, νιώθω άσχημα που το λέω αυτό αλλά όπως σε κάποιους δεν αρέσει η ρέγκε και σε άλλους η τέκνο, εμένα δεν μου αρέσει η ροκ, δεν μου “μιλάει” καθόλου.

Και τι σου αρέσει;  Μου αρέσει η αυθεντική μουσική, η μουσική που μιλάει από την ψυχή. Βασικά δεν μου αρέσει και πολύ η μουσική να σου πω την αλήθεια, λατρεύω μόνο τις φωνές διαφόρων ανθρώπων όπως ο Caruso. Δεν μου αρέσει ο Placido Domingo. Μου αρέσει η Bessie Smith μια μπλουζ τραγουδίστρια. Είναι πολύ λίγοι οι καλλιτέχνες που μου αρέσουν.

Μουσικά λοιπόν πηγαίνεις πίσω στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα.  Ναι πάω πίσω σε αυτή την εποχή, δεν μου αρέσουν οι σύγχρονοι καλλιτέχνες.

Θα ήθελες να ζεις στο προ-πολεμικό Βερολίνο δηλαδή;  Όχι, δεν κοιτάω το παρελθόν ως μια χρυσή εποχή που θα ήθελα να ζω, με ενδιαφέρει το τι κάνω τώρα το 2014.

Βασικά είναι λίγες μέρες πριν το 2015.  Ακριβώς! Αυτό που κάνω είναι μουσική του 2014 δεν κάνω μουσική από του 1930. Για παράδειγμα όταν ακούω τον Morrissey λέω “αυτό είναι μουσική από το 1980”. Πρέπει να κάνεις μουσική από την εποχή σου γιαυτό και προσπαθώ να κάνω μουσική για το 2014.

Όμως εκτός από το μουσικό κομμάτι, δεν νιώθεις πως ζούμε σε μια εποχή που μοιάζει αφόρητα με το 1930; Ειδικότερα εδώ στην Ελλάδα, έχουμε κάτι που φέρνει σε δημοκρατία της Βαϊμάρης, ζούμε και για την ακρίβεια κάποιοι ξανά-ζουν όσα έγιναν τότε, με φασίστες στους δρόμους, πείνα.  Σίγουρα η ιστορία είναι κάτι που πρέπει να το ξέρεις και αν ο κόσμος διάβαζε το τι έγινε τότε, και αν βασικά οι πολιτικοί διάβαζαν και κατανοούσαν την ιστορία δεν θα ήταν τόσο χαζοί όσο είναι. Αλλά όχι, άρα είναι χαζοί.

Παρακολουθείς τι γίνεται στην Ελλάδα αυτό τον καιρό;  Όχι μου προκαλεί ναυτία.

Θες να σου πω; Βέβαια!

Τις τελευταίες δυο βδομάδες ψάχνουμε πρόεδρο για την “δημοκρατία” μας και μάλλον είμαστε ένα βήμα πριν τις εκλογές γιατί δεν θα βρεθεί κάποιος κατάλληλος.  Αυτά τα πράγματα δουλεύουν σε δύο επίπεδα. Στην Αγγλία έχουμε δυο διακεκριμένες προσωπικότητες που είναι και οι δύο καλλιτέχνες alternative τύποι, ο ένας είναι ο John Lyden ή αλλιώς Johny Rotten από τους Sex Pistols και ο άλλος είναι ο Russel Brand ένας κωμικός. Ο πρώτος λέει πως το να ψηφίζεις είναι απόλυτο χάσιμο χρόνου και ο άλλος λέει πως πρέπει να ψηφίζουμε γιατί αυτό κάνει την διαφορά. Αν έχεις δυο επιλογές π.χ. ανάμεσα σε έναν φασίστα και σε έναν φιλελεύθερο καλύτερα να έχεις τον φιλελεύθερο. Και οι δύο είναι αριστεροί, alternative και αυτό είναι το debate στην Αγγλία, αν αξίζει να ψηφίζεις ή όχι.

Εσύ ψηφίζεις;  (γέλια) Όχι δεν ψηφίζω αλλά βλέπω το επιχείρημα πως αν έχεις την επιλογή του “λιγότερο κακού” τότε μπορείς να επιλέξεις κάτι που να βοηθήσει. Αν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε κάποιον που θα καταστρέψει την τελείως την δημόσια υγεία και σε κάποιον που θα την προστατέψει κάποια κομμάτια της, τότε μάλλον υπάρχει σοβαρός λόγος να ψηφίσεις για αυτόν που θα την προστατέψει λίγο. Έτσι δεν είναι; Το όλο θέμα με τα πολιτικά είναι εμετικό, είναι απλά ένα παιχνίδι από αυτούς που θέλουν να χειραγωγήσουν για τις ψήφους.

Πιο εμετικές είναι οι εκλογές ή η μυρωδιά του δακρυγόνου και η παρουσία των στρατών αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας. Και τα δύο όμως είναι πολιτικά. Παίξατε και στο Σύνταγμα και φάγατε και δακρυγόνα. Πως θα αντιμετωπίσουμε όμως την πολιτική; Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πως τα πάντα είναι πολιτική. Τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής;  Δεν ξέρω, δεν έχω απάντηση γιαυτό, αν είχα μια απάντηση γιαυτό που με ρωτάς θα ήμουν πολιτικός!

Οι Tiger Lillies στην εμφάνισή τους στους “αγανακτισμένους” της πλατείας Συντάγματος στις 28 Ιουνίου 2011, μετά το τέλος των κινητοποιήσεων ενάντια στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου. Φωτό: Μάρω Κουρή

Παίξατε όμως στο Σύνταγμα αυτό δεν είναι μια απάντηση από μόνο του;  Κάποτε ένας Τσέχος δημοσιογράφος στην Πράγα μου είπε πως οι Tiger Lillies είναι “κοινωνικοί ριζοσπάστες”, πρόσεξε όχι “πολιτικοί ριζοσπάστες” αλλά “κοινωνικοί”, ακούγεται πολύ ωραίο και μου άρεσε. Όταν πας στην Ανατολική Ευρώπη οι “κακοί” είναι ο κομμουνιστές, όταν πας στην Ελλάδα οι κακοί είναι οι φασίστες, ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο και βλέπεις πως ο καθένας έχει τους δικούς του “κακούς”. Το όλο θέμα με τα πολιτικά είναι πως απλά τα πολιτικά είναι ανοησίες! “Οι κομμουνιστές σε όλο τον πλανήτη είναι οι “κακοί” μόνο που στο τάδε σημείο του είναι οι “καλοί”, τι πάει να πει αυτό; Είναι ανοησίες! Στο ξαναλέω, α-ν-ο-η-σ-ί-ε-ς. Πήγαμε και παίξαμε στο Σύνταγμα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που έχουν έναν ιδεαλισμό μέσα τους και μου άρεσε αλλά είδαμε και τους αστυνομικούς με μάσκες και δακρυγόνα που μάλλον δεν είναι και τόσο υπέροχοι άνθρωποι και γίνονταν ένας χαμός για τα πολιτικά. Ε, ανοησίες γιαυτό μισώ τα πολιτικά και τους πολιτικούς. 

Είναι αφοριστικό αυτό που λες. Έρχονται πολλοί και μου λένε, “Γιατί παίξατε στο Ισραήλ;” – Άντε γαμήσου! Παίζω στο Ισραήλ και είμαι περήφανος. Μου λένε “Δεν έπρεπε να παίξετε στην Ρωσία” – Άντε γαμήσου! Τα ίδια μου λένε και για την Κίνα. Άντε γαμήσου! Δεν πάνε να γαμηθούν όλοι αυτοί που μου λένε που να παίξω; Και μου το είπαν και για το Σύνταγμα πως δεν έπρεπε. Να πάνε να γαμηθούν!

Ο κόσμος είναι ένα πολύ περίεργο μέρος με εκατομμύρια απόψεις που αλλάζουν κάθε μέρα. Ναι, έτσι είναι.

Και πως την παλεύεις; Η σύγχρονη κοινωνία είναι πολύ αποστειρωμένη, πολλοί λίγοι σκέφτονται εκτός των προκαθορισμένων ορίων.  Είμαι τυχερός γιατί ταξιδεύω συνέχεια σε όλο τον κόσμο και συναντώ ανθρώπους. Καλλιτέχνες και “κοινωνικά ριζοσπαστικούς” ανθρώπους, ανθρώπους που ζουν τις δικές τους ζωές, παίζω στο Μεξικό και οι Μεξικάνοι μου λένε για την δικιά τους κυβέρνηση και πίστεψε με σε αυτό το θέμα ακούγεστε πολύ ίδιοι εσείς οι Έλληνες με τους Μεξικάνους. Και οι Ρώσοι τα ίδια, και μιλάω με απλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι που τους αρέσουν οι Tiger Lillies σε όλο τον κόσμο, όλοι μισούν τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον πλανήτη είναι γεμάτες σκατά. Σου είπα πως κάποιος μας κατηγόρησε που παίξαμε στην Ρωσία του Πούτιν και με των γεγονότων της Ουκρανίας. Όμως του απάντησα πως όλοι όσοι έρχονται στις συναυλίες μας σιχαίνονται τον Πούτιν. Και μου είπε πως οι 6 στους 7 είναι υπέρ του Πούτιν. Δηλαδή μας είδε ένα μικρό ποσοστό του 1/7 των Ρώσων, και εμένα δεν μου αρέσει η κυβέρνηση μου και όλοι όσοι ξέρω σιχαίνονται την κυβέρνηση μας.

Είναι μια τρέλα αυτό που ζούμε. Είναι η τέχνη η απάντηση; Είναι η επανάσταση; Ναι επανάσταση. Aς κόψουμε κεφάλια!

Μα αυτό δεν είναι επανάσταση αυτό είναι σφαγή. Ναι αλλά αυτό γίνεται όταν κάνεις μια επανάσταση. Είχα μια Ελληνίδα φιλενάδα και πέρασα αρκετό καιρό στην Ελλάδα, ο πατέρας της ήταν ένα παλιός κομμουνιστής και μιλούσαμε συχνά για την Γαλλική επανάσταση και για το πως έκοβαν τα κεφάλια τότε. Αν ξεκινήσεις να χρησιμοποιείς βία…

Είχες ερωτευτεί τρελά τότε και ήρθες στην Αθήνα γι αυτήν;  Άσε τους έρωτες και πες μου την απάντηση! Θα δεις πως δεν υπάρχει απάντηση.

Martyn Jacques. Φωτό: Γεράσιμος Δομένικος / FOSPHOTOS, 2003

Ναι, μάλλον δεν υπάρχει απάντηση, απλά κάποια στιγμή τους σιχαίνεσαι όλους.  Έτσι είναι. Οι πολιτικοί προσπαθούν να σου πουλήσουν μια ιδέα και έναν τρόπο που θα δουλέψουν τα πράγματα και δεν έχει σχέση αν είναι κομμουνιστές ή φασίστες, όλοι προσπαθούν να σου πουλήσουν ένα σύστημα που δουλεύει. Όμως κανένα από αυτά δεν δουλεύει.

Η Αθήνα έχει αλλάξει πολύ από τότε που ήσασταν τελευταία φορά εδώ πια είναι γεμάτη αστέγους και μιζέρια.  Τότε με το Σύνταγμα ήταν και η τελευταία φορά που ήρθα στην Αθήνα και ίσως και γιαυτό να μην ξαναήρθα! Οι άστεγοι και όσοι ζουν στο περιθώριο είναι οι μόνοι που “δεν παίζουν το παιχνίδι”. 

Είναι μια ρομαντική Οδύσσεια το  “The Rime of The Ancient Mariner”;   Ναι είναι ένα ταξίδι που φτάνεις μέχρι την κόλαση και γυρνάς. Οι Έλληνες ήταν βασικά οι πρώτοι που το έγραψαν αυτό, από τότε που άρχισαν να ειπώνονται λαϊκές ιστορίες έγινε κλασσικό. Είναι ένα οπιούχο όνειρο, με όμορφα γραφικά και μουσικά, είναι ένα σόου με την ιστορία κάποιου που κάνει κακό, πληρώνει γιαυτό και γίνεται ακόμα πιο σοφός. 

Ελπίζω να γίνουμε και εμείς λίγο πιο σοφοί μόλις το δούμε.  Ίσως, είναι αστείο αυτό που γίνεται στην χώρα σας και σε όλο τον πλανήτη με την πολιτική κατάσταση, τα πράγματα είναι πολύ άγρια, και γιαυτό είμαι νευριασμένος. Χα-χα-χα! Καληνύχτα!

Tiger Lillies – Rime of the Ancient Mariner // 9, 10 &11 Ιανουαρίου 2015 // Θέατρο Badminton Άλσος Στρατού, Γουδή – τηλ. 210 8840600 –  www.abcd.gr // Προπώληση: 210 8840600| www.abcd.gr | www.viva.gr | καταστήματα: Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots & ΙΑΝΟΣ