Ο Αλέξανδρος Τσιοτίνης ακούει Μάλαμα και Κατσιμιχαίους ενώ φιλετάρει ψάρια

MOYΣΙΚΗ: Αγαπώ τη μουσική, με χαλαρώνει, με ταξιδεύει ενώ συνάμα με σαγηνεύει. Δεν είμαι άνθρωπος με μουσικά ταμπού, μπορώ ν ακούσω από ρεμπέτικα μέχρι ροκ. Εντάξει αν θες αποφεύγω το πολύ ντάπα ντούπα. Παρολ’ αυτά όταν δουλεύω μ’ αρέσει να είμαι κολλημένος στα χρόνια του γυμνασίου. Λίγος Μάλαμας, κάνει παρέα στους Κατσιμιχαίους την ώρα που εγώ φιλετάρω ψάρια και τα παιδιά της κουζίνας φιλετάρουν τις φλέβες τους. Αλλάαααα είμαι ο σεφ, τι θα μου πουν.

ΒΙΒΛΙΑ: Αν και φοβάμαι ότι μπορεί να με θεωρήσετε μονοδιάστατο, μου αρέσουν τα βιβλία που ασχολούνται με την μαγειρική όπως για παράδειγμα αυτά του Άντονυ Μπουρνταίν, που συνδυάζει τις δυο μεγάλες μου αγάπες: τα ταξίδια και την κουζίνα. Πέρα από αυτό όμως εκτιμώ ένα καλό αστυνομικό βιβλίο όπως αυτά του Νταν Μπράουν, ενώ ο μαιτρ του τρόμου Στίβεν Κινγκ δε με αφήνει ασυγκίνητο.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Ταινίες ε; Καλή ερώτηση…  Δεν ξέρω αν μου αρέσουν πιο πολύ οι ταινίες ή η προετοιμασία για την προβολή αυτών. Λατρεύω να πηγαίνω σινεμά, παίρνω ένα τεράστιο ποπ κορν, καλή παρέα και μια μεγάλη Coca Cola Light (όπως θα δείτε παρακάτω έχω και κάτι προκοιλιακούς να συντηρήσω). Από κει και πέρα δεν έχω στάνταρ είδος ταινίας που αγαπώ να παρακολουθώ, για μένα όλα έχουν τη στιγμή τους. Πάντως αν είναι να κάνουμε ένα προσωπικό Hall of Fame θα ήταν μέσα σε αυτό τo Casablanca, ίσως και το Pulp Fiction.

ΣΠΟΡ: Ασχολούμαι πάρα πολύ με τη γυμναστική αν φυσικά μετράνε ψς επαναλήψεις οι φορές που σηκώνω το χέρι μου για να πιω άλλη μια γουλιά καφέ. Μην κοιτάς τα six packs μου, τα κρύβω επιμελώς κάτω απ’τους προκοιλιακούς μου για να μη με ματιάζουν. Αστειεύομαι. Όχι, δεν είμαι άνθρωπος τον σπορ, βασικά για να είμαι τελείως ειλικρινής μαζί σου, βαριέμαι πολύ ότι έχει να κάνει με άσκηση.

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Και ποιος δεν ασχολείται σήμερα με αυτό; Λίγο το προσωποβιβλίο (κατα κόσμο facebook) λίγο το ινσταγκραμ αποτελούν σ’ ένα μεγάλο βαθμό πηγή γρήγορης μετάδοσης όλων των νέων της ημέρας. Οπότε ξυπνάω το πρωί, πίνω τον καφέ μου και κάνω ένα μικρό zapping στην καθημερινότητα της χώρας αλλά και των φίλων μου.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Το πιστεύεις ότι μου λείπουν οι εποχές που έπαιρνα αγκαλιά το κουτί και χάζευα μαζί του; Ήταν εποχές ανεμελιάς, έλειπαν τα βάσανα και σκεφτόμουν μόνο μην πα και μπουν διαφημίσεις.  Δυστυχώς πλέον δεν προλαβαίνω, κατά κύριο λόγο φεύγω απ’ το σπίτι το πρωί και γυρίζω πάλι αργά το βράδυ συνήθως αρκετά μετά τα μεσάνυχτα. Άρα, στην καλύτερη καμιά επανάληψη ή υπόλειμμα ταινίας έχει η  συνυφασμένη με την τηλεόραση καθημερινότητά μου. Παρόλ’αυτά, αγαπάμε netflix. Και όταν τύχει να πέσω πάνω στα Φιλαράκια θα κολλήσω.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Από τότε που ασχολήθηκα με τη μαγειρική η ζωή μου είναι ένα ατελείωτο ταξίδι,  Μια βόλτα και μια συνεχής αναζήτηση νέων υλικών, συνδυασμών, τεχνικών. Ίσως γι’ αυτό πλέον αποφεύγω τα ταξίδια αναψυχής, με χαλαρώνει πολύ η Αθήνα χωρίς υποχρεώσεις.

Αν όμως πρέπει να σημειώσω έναν αγαπημένο προορισμό, αυτός είναι το Παρίσι. Είναι τόσο ξελογιάστρα σαν πόλη. Σου δίνει το δικαίωμα και ίσως σε ένα βαθμό σου απαιτεί να την περπατήσεις, να μπεις στους ρυθμούς της, να νιώσεις τον Σηκουάνα δίπλα σου ενώ εσύ χαζεύεις τα κτίρια που νιώθεις να τους ταιριάζει τόσο πολύ ο μουντός καιρός.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Είμαι αυτό που λένε γκάγκαρος Αθηναίος από πατέρα και μητέρα Αθηναίους (από το ένα σόι μάλιστα και παππούδες, προπαππούδες). Μεγάλωσα στα Πατήσια, γεννήθηκα στην πλατεία Καραμανλάκη και ενηλικιώθηκα εκεί, έζησα ωραία χρόνια σ αυτή τη γειτονιά. Βόλτες με φίλους από το σχολείο στη Φωκίωνος Νέγρη, τα πρώτα νυχτοπερπατήματα στο Επίλεκτον,  την Πατησίων μέχρι το Μινιόν (ναι, το πρόλαβα ανοικτό). Ήταν ωραία τότε. Μνημονεύω ακόμα τα χρόνια που τα μαγαζιά έσφυζαν από ζωή. Κάθε Χριστούγεννα περπατούσαμε ώρες με τον πατέρα μου και χαζεύαμε τις βιτρίνες. Ακόμα και μεγαλώνοντας, με κράτησε η γειτονιά κοντά της. Μόλις επέστρεψα από τη Γαλλία ήταν το πρώτο μέρος που έψαξα και βρήκα σπίτι.  

ΤΩΡΑ: Τώρα η μέρα μου έχει πολύ CTC (sitisi). Αυτό το μαγαζί ήταν το μεγάλο μου παιδικό όνειρο, είναι το σημείο που άφησα μια βαλίτσα γεμάτη εμπειρίες και την έκανα φαγητό. Είμαι ευτυχισμένος κάθε φορά που βρίσκομαι πίσω από το πάσο της κουζίνας, στήνω τα πιάτα μου και βγαίνω απ’ έξω σαν σύγχρονος Ζήκος και μοιράζομαι με τον κόσμο τις γαστρονομικές μου ανησυχίες.