IMG_8176

Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δεν είναι λίγα αυτά που χάνουμε στο βωμό της γρήγορης καθημερινότητας, όσα δεν προσεγγίζουμε με την απαιτούμενη «εστίαση» για να τα ανακαλύψουμε εφ όλης της ύλης. Είναι Δευτέρα και δεν θα βιαστώ. Το πρωινό, οι σκέψεις και ο καφές μου στο πλάι ενώ ήδη έχω «μεταφερθεί» κάπου αλλού με την βοήθεια του κατάλληλου δίσκου στο πλατώ του πικάπ. Αν σας αρέσει ο library ήχος και ο σκασμός μουσικών οργάνων που μπορεί να κάνει τρελό τον ηχολήπτη που μιξάρει έναν δίσκο με άπειρα κανάλια και ιδέες τότε οι Mandingo θα γίνουν η αγαπημένη σας μπάντα στο πι και φι. Με τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους (δύο έχουν τυπωθει και στην Ελλάδα) και μερικά singles, οι Άγγλοι Mandingo είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί στην μέση ακριβώς του Ιούνη. Έχοντας λοιπόν δύο διαφορετικούς δίσκους με ελληνική σφραγίδα και με μπόλικη τρέλα και βιασύνη είναι λογικό να μην έχω δώσει την απαιτούμενη προσοχή στο φοβερό και τρομερό The primeval rhythm of life του 1973 που αρκετές φορές είχα πετύχει στο παρελθόν σε ράφια δισκοπωλείων του κέντρου. Να λοιπόν που το έκανα και είμαι κάτι παραπάνω απο έτοιμος για να σας πώ δύο λόγια γι’ αυτό. 

Η άκρως κινηματογραφική χροιά του δίσκου δένει τέλεια με τους library ρυθμούς, τον σκασμό οργάνων όπως σαξόφωνα, τρομπέτες, hammond και κιθάρες πνιγμένες στο fuzz που κρατάνε την ισορροπία περίφημα σε κάθε track. Πομπώδεις εισαγωγές, super breaks ενδιάμεσα και exotic ατμόσφαιρες είναι μερικά απο τα highlights του δίσκου ενώ δεν λείπουν και οι πιο ”κουλές” ηλεκτρονικές προσθήκες που δίνουν λίγη παραπάνω τρέλα στο τελικό out στα ηχεία. «Black Rite», «Sacrifice», «Black fire», όλα τους ένα κι ένα. Ένα εκρηκτικό παζλ από ένα άλμπουμ σωστή έκρηξη του groove. Σίγουρα ένα απο τα καλύτερα LP στα ράφια μου. Άν πάλι πετύχετε το ελληνικό press θα νίωσετε και το laminated cover με την κόλλα στο πίσω μέρος που λέγαμε σε περασμένη ανάρτηση, the greek 70s way.