Αναμαλλιασμένες με τρεις τσάντες στον ώμο (γυμναστηρίου, κανονική, σούπερ-μάρκετ) προσγειωνόμαστε στη ρεσεψιονίστ του Frame. Η Μάγκι αναλαμβάνει διότι της αρέσει να μιλάει αγγλικά σε administrators.
”Ναι γεια σας, έχουμε κάνει κράτηση για τις 7.30μμ. Εγώ και η φίλη μου. Δύο άτομα. Τη φίλη μου την είχατε σε λίστα αναμονής αλλά μετά της στείλατε σχετικό μέιλ να έρθει, κι ‘ρθε.”
Της λέω να ρωτήσει που αλλάζουμε διότι καίγομαι να βάλω το φούξια οπάκ καλσόν. “Α ναι! Πού έχετε τ’ αποδυτήρια παρακαλώ; Επίσης, πόσο κάνει το νερό; Μιάμιση λίρααα; Μάλιστα.” “ – Μισό – μισό”.
Βγάζω απ΄ την τσάντα τέσσερα κολάν, τρία κορμάκια, δύο κοκαλάκια φλούο, λίπστικ, γκέτες και ψαλιδάκι για τα νύχια διότι δεν έχω προλάβει να τα κόψω και τ’αθλητικά με κόβουν. Η Μάγκι ανασηκώνει φρύδι.
“Στο σάιτ έλεγε ότι ενθαρρύνουν τα λεοπαρδαλέ και τις γκέτες”, την προφταίνω. Παίρνει (μόνο) το μαύρο κολάν. Πριν μπούμε με λυπάται και βάζει και το φλούο κοκαλάκι – το οποίο μου είχε πάρει δώρο πέρσι τα Χριστούγεννα από το off licence της γειτονιάς της αναγκάζοντας τον πωλητή να της το κάνει δώρο.
Πιάνει παράθυρο πιάνω τοίχο. Μπροστά μου ψηλή ξανθιά που δεν μ’αφήνει με τίποτα να δω καθρέφτη. Σκέφτομαι ότι θα την εκτοπίσω στην πορεία. Ο δάσκαλoς ζυγίζει σαράντα κιλά, φοράμε το ίδιο αμάνικο κι έχει πεταχτά αυτιά. Ξεκινάμε!
Απότομη στροφή κεφαλιού αριστερά-δεξιά, μοιραίο βλέμμα x 20.
Επιθετικό περπάτημα Τζον Τραβόλτα προς καθρέφτη, ανασήκωμα ώμου, στροφή στροφή, παλαμάκι.
Βαθύ κάθισμα, προέκταση ποπού, άνω χείλος σουφρώνει αλά Τζόαν Κόλινς.
Επιτόπιο τρέξιμο. Και μπροστά. Αριστερός γοφός, δεξιός γοφός. Και πίσω. Δεν χάνουμε ποτέ τον καθρέφτη.
Διάλειμμα…
“Πότε θα βάλει το Μaniac;” με ρωτάει η Μάγκι λαχανιασμένη και πίνει νερό ενώ εγώ παρατηρώ το μπουκάλι μην τυχόν και περάσει τη μέση.
“Τhis is gonna burn girls” φωνάζει ο δάσκαλος. Δεύτερος γύρος.
Περνάμε τα επόμενα έξι λεπτά στις μύτες των ποδιών και βαθύ – βαθύ κάθισμα.
Δεκαπέντε λεπτά κοιλιακών, πάνω-κάτω-ενδιαμέσοι.
Εγώ έχω σταματήσει στο τρίλεπτο κι η Μάγκι κάνει μόνο όταν κοιτάει.
Πέφτουμε στο ματ. Γλουτοί. Μικρή γέφυρα, μεγάλη γέφυρα ΚΑΙ ‘μένεις – μένεις – μένεις’. Προς έκπληξή μου μένω, μόνο που δεν μπορώ να κατέβω. Όπως είμαι ανάποδα παρατηρώ ότι κάποια έχει πατήσει λάσπες και μου ‘χει κάνει το καλσόν σύχρηστο.
‘Jump up girls. Mόνο χέρια’. Μόνο με γερανό, σκέφτομαι.
Ακούγεται το Total eclipse of the heart – η χάρα μου ίδια μ’αυτήν στην πρώτη γυμνασίου.
Μην ξεχνάτε, την ερχόμενη βδομάδα έχουμε Τζέιν Φόντα τριμπιούτ’.
