Το να ζεις με ένα σκυλί ή γατί δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει εξ αρχής να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις έναν έξτρα συγκάτοικο στο σπίτι σου, κάποιον που μοιράζεται μαζί σου το σαλόνι, την κρεβατοκάμαρα, τον καναπέ σου. Κάποιον που πεινάει, διψάει, έχει όρεξη για παιχνίδι ή για ύπνο ανάλογα με τα κέφια του, κάποιον που θα σου γρατζουνίσει τις κουρτίνες ή θα σου μασουλάει τα παπούτσια γιατί το βρίσκει εξαιρετική διασκέδαση. Και επιπλέον κάποιον που σε περιμένει πίσω από την πόρτα, τρίβεται στα πόδια σου, αράζει στην αγκαλιά σου, γουργουρίζει όταν του μιλάς, γλείφει το πρόσωπό σου δίνοντας σου αμέτρητους τόνους αγάπης και σάλιου.
Τι μαθαίνεις ζώντας με έναν (ή περισσότερους) τέτοιους τύπους και πώς σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο; Η Χίλντα Παπαδημητρίου, η Μάρα Δαρμουσλή, ο Αντώνης Γκρίτσης, η Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά, ο Ζακ Κωστόπουλος, η Τασούλα Επτακοίλη, ο Κωνσταντίνος Μπόλας και ο Πάνος Μπόμπολας απαντούν στο παραπάνω ερώτημα και ανταποδίδουν την αγάπη που τους έχει δοθεί απλόχερα, άνευ όρων από τους τετράποδους φίλους τους.
Η Χίλντα Παπαδημητρίου και η Νίτσα.
Οι γονείς και παππούδες μου θεωρούσαν τις γάτες μέλη της οικογένειας. Διδάχτηκα την τρυφερότητα και τα οφέλη της σωματικής επικοινωνίας από τις γάτες μας — και τους γονείς. Τώρα ανακαλύπτουν οι επιστήμονες ότι κάθε ανθρώπινο πλάσμα χρειάζεται οκτώ αγκαλιές τη μέρα για να ζει ισορροπημένα. Οι γάτες το γνωρίζουν ενστικτωδώς και μας προσφέρουν την αγάπη και τα χάδια τους αφειδώς και χωρίς ανταλλάγματα. Κι εγώ αναμεταδίδω τη γνώση αυτή εκφράζοντας την τρυφερότητά μου σε φίλους, γνωστούς και συγγενείς, με μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί. Η σοφία της γάτας δεν ξέρω αν μ’ έκανε καλύτερο άνθρωπο, σίγουρα όμως μ’ έκανε πιο εκδηλωτικό, ανοιχτόκαρδο και αισιόδοξο. Όλες οι αναποδιές αντιμετωπίζονται πιο ήρεμα με μια γάτα να χουρχουρίζει στην αγκαλιά μας.
Το βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου «Η συχνότητα του θανάτου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Να σας συστήσω τη Στέλλα, το πρώτο μου σκυλάκι. Και για τη Στέλλα είμαι ο άνθρωπος που την έβγαλε από τη γυάλινη βιτρίνα όπου είχε ξεμείνει. Η Στέλλα είναι καρκίνος, 7 ετών και Bull Terrier.Μαζί της η συμβίωση, γιατί ακολουθεί σχεδόν παντού, από διακοπές μέχρι πρόβες,είναι ένα υπέροχο ταξίδι. Μου έμαθε πολλά, πάντα υπάρχει χρόνος για χάδι και αγκαλιά, υπομονή, να ελέγχω τα νεύρα μου με τη μέθοδο Gandhi, και το κυριότερο που μου έμαθε τι είναι η θηλυκότητα (δεν αστειεύομαι καθόλου!!).
Η Μάρα Δαρμουσλή πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Τα 39 σκαλοπάτια» στο θέατρο ΠΟΛΗ.
Ο Αντώνης Γκρίτσης χαλαρώνει παρέα με τον Ευτύχη.
Όταν πήρα τον πρώτο μου γάτο, το Σωτήρη, νόμιζα ότι είχα αλλεργία στις γάτες. Και είχα τις δύο πρώτες μέρες, μετά είπα είναι παιδί σου και θα το αποδεχτείς. Αλλεργία με ξανάπιασε, όταν τον «έχασα» ξαφνικά πριν δύο καλοκαίρια. Όχι που ήταν πρώτος μου, αλλά μιλάμε για ένα αξιαγάπητο, τρυφερό, όσο πρέπει σνομπ αλλά φουλ ντελικάτο γατί, μιλούσαμε κανονικά, τον νοσταλγώ και ακόμα και σήμερα μου είναι δύσκολο να δεχτώ την απώλειά του. Τώρα έχω τον Ευτύχη και την Ιρίνα. Πολύ τσιριμπίμ τσιριμπόμ σχέση. Ο Ευτύχης, ο πιο αγαθός γάτος του κόσμου, είναι ένα γνήσιο λαϊκό, εντελώς straight αγόρι, χοντροκομμένος, λίγο ατσούμπαλος, δε βολεύεται, δεν κουλουριάζεται εύκολα, όταν θες εσύ, αλλά σε υποδέχεται πάντα με ανάποδες απλωτές στο μωσαϊκό, με το που θα μπεις στο σπίτι, την ώρα εκείνη τρελαίνεται και τεντώνεται και κάθεται να χαϊδεύεις για πάντα την κοιλιά του. Η Ιρίνα πάλι, σκανδαλιάρα, μικρόσωμη βασίλισσα, η πρώτη μου θηλυκιά, ένα χρόνο μικρότερη, τον κάνει και μας κάνει ό,τι θέλει. Ζωηρή, καταφερτζού, μαλαγάνα και γαλίφα, με όλα τα τερτίπια και τη φυσική ομορφιά για να της παραδοθείς αμαχητί, μεγάλη «πουτάνα». Γλείφονται, κυνηγιούνται, συνωμοτούν, τρώγονται, αγκαλιάζονται, κοιμούνται σε σχηματισμούς που θα ζήλευε και η πιο συγχρονισμένη ομάδα ρυθμικής γυμναστικής, ένα αξιολάτρευτο δίδυμο.
Ο Αντώνης Γκρίτσης από 12. 1 θα βρίσκεται με το εμβληματικό «Μπολιβάρ» του Νίκου Εγγονόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Είχα πολλές φορές στο παρελθόν κατοικίδια. Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι μεγάλα διαστήματα στη ζωή μου χωρίς γατιά ή σκυλιά στο σπίτι. Κανένα άλλο γατί όμως δεν ήταν σαν αυτό το βάσανο που με υιοθέτησε πριν από δύο χρόνια. Μην τον βλέπετε έτσι που είναι μονόφθαλμος και γλυκούλης. Στην πραγματικότητα είναι ο διάβολος σε γάτα. Κρέμεται από τα παράθυρα, από τα κάγκελα της βεράντας, πηγαίνει σε ξένα μπαλκόνια, ξηλώνει ό,τι βρει μπροστά του, γενικώς στο σπίτι χρειάζεται μόνιμα ένας μερεμετάς. Πέρα από αυτά όμως, ο Brixton είναι εδώ για να μου υπενθυμίζει καθημερινά ότι, κάθε τι που μπορεί να θεωρείται αδυναμία στην πραγματικότητα μπορεί να γίνει η δύναμή μας. Τι σημασία έχει που ένα μάτι; Βλέπει καλύτερα και από μένα και δεν τον σταματά τίποτα. Είναι πιο δραστήριος από πολλές άλλες γάτες που τα έχουν όλα και με τις διαολιές του είναι σαν να μου λέει διαρκώς ότι το παν είναι να έχεις θέληση για κάτι. Αυτός έχει για δέκα γάτες και κάπως έτσι με έχει κάνει την πιο υπομονετική γατομαμά που υπάρχει. Γιατί γουστάρω τη θέλησή του δεν πα να τον δω να κατεβάζει και το φωτιστικό από το ταβάνι. Στα βινύλια και τις αφίσες μη βάλει νύχι μόνο γιατί εκεί δεν υπόσχομαι ψυχραιμία.
H Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά είναι δημοσιογράφος.
Ο Σνούπι είναι ο συγκάτοικος του Ζακ Κωστόπουλου.
Δεν είχα σκοπό να πάρω σκύλο, αλλά ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Τον έλεγαν Σνούπι, ήταν 8 μηνών και είχε ήδη αλλάξει 5-6 σπίτια γιατί ήταν πολύ ζωηρός και δεν τον ήθελαν. Εγώ, πάλι, είπα ότι τον θέλω χωρίς δεύτερη σκέψη και φυσικά δεν το έχω μετανιώσει στιγμή. Μου έχει προσφέρει περισσότερα απ’ ότι εγώ σε αυτόν. Με έχει στην κυριολεξία σώσει γιατί σε περίοδο κατάθλιψης ήταν ο μόνος λόγος να σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι, να βγαίνω από το σπίτι και να χαμογελάω. Μου έχει μάθει να είμαι πιο υπεύθυνος, μου έχει μάθει να έχω υπομονή, να χαϊδεύω με τις ώρες χωρίς να κουράζεται το χέρι μου, ότι μπορείς επινοήσεις για κάποιον χιλιάδες παρατσούκλια αλλά κυρίως μου έχει μάθει τι θα πει άνευ όρων αγάπη.
Ο Ζακ Κωστόπουλος κάνει drag show ως Zackie Oh σε μαγαζιά της Αθήνας και όχι μόνο.
Η Τασούλα Επτακοίλη μαζί με τον Τάκο, που έφυγε πλήρης ημερών και γουργουρητών το 2015.
Στο βιβλίο του «Η γάτα μέσα μας», ο Γουίλιαμ Μπάροουζ υποστηρίζει πως ο σκύλος σού προσφέρει τις υπηρεσίες του, ενώ η γάτα τον εαυτό της. Η γάτα, πράγματι, σου δίνεται, σε πείσμα όσων επιμένουν να την περιγράφουν ως ύπουλη, αντικοινωνική και άφιλη. Μόνο που αυτό δεν θα γίνει άνευ όρων, ούτε από συµφέρον, για ένα πιάτο φαΐ. Πρέπει πρώτα να την κατακτήσεις. Τότε θα σου παραδοθεί, θα σου χαρίσει την αγάπη και την αφοσίωσή της. Αυτό είναι το πρώτο που έμαθα ζώντας με γάτες. Είκοσι χρόνια «γατομαμά» πλέον, έχω μάθει κι άλλα: πόσο χαλαρωτικό είναι το γουργουρητό, πόση χαρά μπορεί να μου δώσει κάθε ζημιά (πριν από λίγες μέρες έριξαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο!), πόσο γεμάτο είναι ένα σπίτι με γάτες. Χάρη στον Τάκο και τον Σέβο (μακαρίτες πια), τη Ρίνα και τον Φούσκα, έγινα και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Μέρα με τη μέρα. Χάδι με το χάδι.
Η Τασούλα Επτακοίλη είναι δημοσιογράφος ενώ από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν δύο βιβλία της.
Δυστυχώς, η επιθυμία μου να συμβιώσω με ένα κατοικίδιο πραγματοποιήθηκε με 30 χρόνια καθυστέρηση, οπότε έγινε ευκόλως αντιληπτό απο την πρώτη μέρα ποιος θα ήταν το αφεντικό στη σχέση αυτή. Ο Όλιβερ δεν με έκανε ούτε καλύτερο άνθρωπο, ούτε πιο υπεύθυνο, αυτά θα τα είχα και χωρίς κατοικίδιο, αυτό όμως που άλλαξε ήταν η πρωτόγνωρη αίσθηση μίας άνευ όρων αγάπης, τρυφερότητας, έγνοιας και φροντίδας όπως και η αίσθηση της ευθύνης απέναντι σε ένα πλάσμα εξαρτημένο από μένα, μιας και η επιλογή της συγκατοίκησης με ένα ζώο είναι πάντα μονομερής απόφαση. Το σπουδαιότερο που μου έμαθε είναι πως ένας άνθρωπος μπορεί στα τριάντα του να αλλάξει τρόπο ύπνου, επειδή ανάσκελα βολεύει καλύτερα το γάτο.
Ο Κωνσταντίνος Μπόλας σας βάζει μουσικές σε διάφορα μπαρ της πόλης (Barrett, Decadence, The Gin Joint κ.α) για να περνάτε καλά.
Η Κούκι μπήκε στη ζωή μου πριν από 4 χρόνια. Για την ακρίβεια, εγώ μπήκα στη ζωή της καθώς μια χαρά θα πέρναγε και χωρίς εμένα. Βλέπεις, γεννήθηκε σε ένα σπίτι με πολλά σκυλιά, με πιράνχας σε ενυδρεία και με vintage μπουζούκια και μπαγλαμάδες να κρέμονται στους τοίχους. Απίθανο σπίτι, που να σας τα λέω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Τέλος πάντων, την είδα, την ερωτεύτηκα, μου την έδωσαν ύστερα από μπόλικο παρακαλετό και σήμερα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Κοιμάται όσο κοιμάμαι, τρώει όταν τρώω (συχνά, δηλαδή), στενοχωριέται όποτε στενοχωριέμαι και είναι το μόνο θηλυκό του σπιτιού που βλέπει μαζί μου NBA ή ανέχεται το Polygondwanaland στη διαπασών. Κλισέ, αλλά πρέπει να πω ότι η αγκαλιά της ρίχνει τους παλμούς της καρδιάς μου, ενώ η υποδοχή της τα βράδια που επιστρέφω στο σπίτι θα έφερνε πάνω από 2 εκατομμύρια views στο Youtube. Δεν ξέρω αν με έκανε καλύτερο, σίγουρα πάντως με έκανε πιο ήρεμο άνθρωπο.
Ο Πάνος Μπόμπολας είναι δημοσιογράφος, μπασίστας και dj στον Ρινόκερω, στο Κακοφωνίξ και στο Μπη-σάιντ.
