Εικοσιτρία

Codex Seraphinianus

Στην λήξη του σκληρού ωραρίου, εκεί που είμαι έτοιμος να φύγω πετώντας δυναμιτάκια και πυροβολώντας για να φοβούνται οι εχθροί έρχεται στο μαγαζί περίεργος αλλά σεβάσμιος γέρων με κατακίτρινα ρούχα και με ρωτάει αν θέλω να αγοράσω λεμόνια ,πορτοκάλια και μπανάνες. Αρνήθηκα ευγενικά και τα ρούχα του άλλαξαν χρώμα και έγιναν κόκκινα και με ρώτησε αν ήθελα μήλα ή φράουλες. Τα χρώματα στην «στολή» του αλλάζανε και σχεδόν εξάντλησε το ρεπερτόριο φρούτων και λαχανικών. Του έδειξα με νόημα ένα φορτηγάκι  και τα ρούχα άλλαξαν και έγιναν κατάμαυρα. Ευφυής τελικά ο μυστηριώδης αιωνόβιος. Σφύριξε περίεργα με ένα βούκινο και δύο βοηθοί του έφεραν μπιτόνια με πετρέλαιο στις καλύτερες τιμές.  Τον ευχαρίστησα και του είπα να έρθει σε μια εβδομάδα ντυμένος κατευθείαν με μαύρα ή μπεζ με κόκκινο σαν τα μακαρόνια με κιμά, ξέχασα το τυρί αλλά μάλλον θα τα καταφέρει.