Αναστασία Βαϊτσοπούλου
«Το μυαλό μας είναι πλατύτερο από τον ουρανό. Έχουμε πάρα πολλά να ζήσουμε, πάρα πολλά να μεταμορφώσουμε, κι επειδή η θλίψη είναι η πιο μεγάλη ποιήτρια, όσοι από μας ξέρουμε να τη κάνουμε ποιήματα θα τη κάνουμε ποιήματα, κι όσοι από μας ξέρουμε να τη κάνουμε δεσμούς αγάπης, χαρά και σύσφιξη σχέσεων, θα τη κάνουμε έτσι.» Είπε η καθηγήτρια Ψυχολογίας και συγγραφέας Φωτεινή Τσαλίκογλου σε μια βραδιά γεμάτη συναισθήματα και αναρχία σκέψεων στην Σφίγγα, στο πλαίσιο των συναντήσεων της Λίνας Νικολακοπούλου και της Αλεξάνδρας Χριστακάκη με σπουδαίους καλεσμένους.
Το γεγονός ότι σε αυτήν την χώρα που ζούμε, υπάρχουν μόνο 4 ραντάρ ελέγχου ταχύτητας στο εθνικό δίκτυο που είναι διαθέσιμα στην τροχαία. Ακόμη πιο θλιβερό το ότι η οδηγική μας συμπεριφορά μας κατατάσσει στην τελευταία θέση της λίστας με τα τροχαία ατυχήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάτι πρέπει να γίνει. Διόρθωση: Πολλά πρέπει να γίνουν.
Σταύρος Διοσκουρίδης
Το Digg. Έχοντας δοκιμάσει τις περισσότερες εφαρμογές που αναζητούν τ’ «άρθρα που σου ταιριάζουν» κατέληξα με διαφορά σε αυτό. Κανένα Flipboard. Αν και είναι πρωτόγονο σχεδιαστικά, οι περισσότερες επιλογές που κάνει είναι ταμάμ με τ’ αναγνώσματά μου. Ελπίζω και με τα δικά σας.
Το ότι ενώ δεν έχουμε λεφτά για τις συντάξεις, δίνουμε δύο δις ευρώ για εξοπλιστικά. Ο Καμμένος ζει τ’ όνειρο του και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένει να μην εγγυάται τα σύνορα της.
Γεράσιμος Δομένικος
Post Capitalism. Η πιο αισιόδοξη εκδοχή της μετάλλαξης των δυτικών κοινωνιών, είναι αυτή του περιγράφει ο Βρετανός δημοσιογράφος
Paul Mason. Και ναι, έχει και ολίγη από Κάρολο Μαρξ: (βλέπετε
εδώ.)
Business as usual. Η Shell γνώριζε εδώ και 25 χρόνια ότι γαμούσε τον πλανήτη. Μήπως η Google ξέρει κάτι και δεν μας το λέει;
Μελίνα Καλφαντή
Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που ξεκίνησε χθες, σε μία υπέροχη ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη, και είναι αυτό που χρειάζεσαι κάθε χρόνο για να καταλάβεις ότι ξεκίνησε η άνοιξη.
Η χυδαιότητα και η clickbait-λογική γύρω από το τροχαίο ατύχημα της προηγούμενης εβδομάδας, που με κάνει να αναρωτιέμαι πότε το θέμα της οδικης ασφάλειας θα αρχίσει να τίθεται με σοβαρούς όρους, και πόσοι άνθρωποι θα σκοτωθούν ακόμα μέχρι αυτό να γίνει.
Αλεξάνδρα Καστάνια
Το μάθημα ανθρωπιάς, το οποίο έδωσε σε όλους μας ο Υπάτιος Πατμάνογλου, ο άνδρας που έχασε τη σύζυγο και τον τρίχρονο γιο του στο τραγικό τροχαίο δυστύχημα της περασμένης Κυριακής. Χωρίς να επιρρίψει ευθύνες ή να αναφερθεί στη μάρκα του αυτοκινήτου από το οποίο προκλήθηκε το συμβάν, σχολίασε μόνο – με εντυπωσιακή ψυχραιμία και αξιοπρέπεια – ότι ο 24χρονος οδηγός «δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει», ενώ εξέφρασε και τα συλλυπητήριά του προς τους γονείς. Κι αυτό, όταν οι υπόλοιποι είμαστε έτοιμοι να «φαγωθούμε» ανά πάσα στιγμή, από τον δρόμο έως τα social media, με κάθε ασήμαντη αφορμή.
Η βραχυπρόθεσμη επίδραση που έχουν τα τροχαία δυστυχήματα, ακόμη και τα τόσο σοβαρά, στη συνείδησή μας. Όσο κι αν σοκαριστούμε και τρομάξουμε μόλις συμβούν, αρκούν, συνήθως, λίγες μέρες για να τα ξεχάσουμε και να επιστρέψουμε στις παλιές, κακές οδηγικές μας συνήθειες.
Βασίλης Κουρουμιχάκης
Η είδηση ότι υπάρχει η σκέψη για αλλαγή των προστίμων που προβλέπει ο ΚΟΚ τα οποία θα είναι ανάλογα με τα εισοδήματα του παραβάτη, όπως περίπου ισχύει στην Ελβετία και την Φινλανδία. Είναι ίσως το μόνο σοβαρό πράγμα που ακούστηκε τις τελευταίες μέρες.
Η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου περί διήθησης των μοτοσυκλετών η οποία βασίστηκε στον απαρχαιωμένο ΚΟΚ. Η νομιμοποίηση της διήθησης είναι ένα χρόνιο αίτημα των μοτοσυκλετιστών και σε αντίθεση με την Ελλάδα, σε πάρα πολλές χώρες η διήθηση είναι νόμιμη. Αν και το χειρότερο ήταν ότι ενώ η απόφαση κομίζει γλαύκας εις Αθήνας αποτέλεσε αφορμή για σχολιασμό βγαλμένο από διαλόγους ταινίας του Δαλιανίδη για τους «αλήτες-τσαντάκηδες-πρεζόνια-μηχανόβιους».
Παναγιώτης Μένεγος
#MyViewForThe(Last)Weekend που λέει και το ινσταγκραμικό κλισέ. Αν έχετε 2 ώρες και 45 λεπτά για να κάνετε το ταξίδι, περιέργεια για το μυστήριο του αυστηρού Ταϋγετου έχοντας κλικάρει πολλές φορές «Λιαντίνης» στο Google και λίγο χώρο στο κεφάλι για να χωρέσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα τοπική πολιτική ιστορία (διαφορετική από αυτήν που φαντάζεστε) η Άρνα Λακωνίας σας περιμένει. Κι αν το ιδανικό weekend για σας είναι απόλυτη απομόνωση, 5 λεπτά οδήγηση ας πούμε από το υπόλοιπο χωριό σε ένα ύψωμα κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά (αλλά με αυτήν τη θέα), ο ξενώνας Ραχίδι και ο Πέτρος έχουν ανάψει ήδη τη φωτιά…
To Τ2: Trainspotting… που μοιραία (αναμενόμενα;) συνετρίβη ανάμεσα στις υπερβολικές προσδοκίες της νοσταλγίας όσων δια παντώς το τοποθετήσαμε στο ποπ βάθρο όσων μας καθόρισαν σε μια πιο τρυφερή ηλικία και στην ανάγκη να φτιαχθεί ένα all inclusive προϊόν που θα απευθύνεται παντού και θα περιέχει τα πάντα, με πρωταρχικό όλων το brand των ίδιών των συντελεστών που το 1996 ήταν από άσημοι έως ανερχόμενοι και σήμερα μικροί έως μεγάλοι σταρ.
Θεοδόσης Μίχος
To T2 Trainspotting αν εξαιρέσεις το τόσο άστοχα τοποθετημένο μέσα στην ταινία, όπως σωστά λέει και ο Παναγιώτης Μένεγος, επικαιροποιημένο Choose Life, είναι άψογο όχι γιατί δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά γιατί είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι. Άλλωστε όπως έχει πει και κάποιος εκλιπών πολύ πιο σοφός από τους περισσότερους ακόμη ζώντες, το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί είναι αυτό που μας συμβαίνει κάθε στιγμή, γιατί οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχει καν. Irvine κάνε παιχνίδι.
Όσο για κάτι ξινές βιοχλαπάτσες που ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είδους «πρωτοπορία» περίμεναν από ένα εκ προοιμίου δηλωμένο από τους συντελεστές του ως νοσταλγικό, σε μεγάλο βαθμό, κινηματογραφικό τριπ (αν και οι αρετές του T2 είναι σαφέστατα περισσότερες, τεχνικά και υφολογικά και ψυχολογικά), δε σας θέλουμε ρε στη μικρή γιορτή μας.
Μάρθα Οστιούνη
Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που συνδυάζεται με τον ερχομό της άνοιξης. Το γυάλινο κουτί της Αριστοτέλους, το λιμάνι και το Ολύμπιον που γεμίζουν κόσμο. Φυσικά, δε συγκρίνεται με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, αλλά οι φεστιβαλικοί ρυθμοί της πόλης -έστω και χαμηλοί- της δίνουν πάντα αέρα και ντοκιμαντέρ για όλα τα ενδιαφέροντα!
Η ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας να πατήσει επί πτωμάτων. Κυριολεκτικά.
Νατάσα Πανταζοπούλου
Οι τρύπες του χωροχρόνου που πέφτεις τυχαία και αναπόφευκτα μέσα τους. Η Αθήνα αποτελεί ιδανικό μέρος για τέτοια ταξίδια. Βόλτα στον Βοτανικό.
Τα χειροκροτήματα. Οι ηθοποιοί που θέλουν να γίνουν πολιτικοί και οι πολιτικοί που νομίζουν ότι είναι ηθοποιοί. Και οι δύο κατηγορίες λατρεύουν το χειροκρότημα.
Παναγιώτης Τζάμαρος/ Fosphotos
Ζωή Παρασίδη
Δόθηκε τέλος στη δίωξη του Φίλιππου Λοΐζου (aka Γέροντας Παστίτσιος) που είχε κατηγορηθεί για εξύβριση θρησκεύματος καθώς τρόλαρε μέσω σελίδας στο Facebook όσους κάνουν «εμπόριο πίστης». Κρίμα μόνο που δεν το είχε προβλέψει κάποια προφητεία αυτό κι ο άνθρωπος περίμενε πέντε χρόνια για να μάθει αν θα παραγραφεί το έγκλημα για το όποιο αρχικά καταδικάστηκε.
Το ότι υπάρχει ακόμη νόμος περί βλασφημίας -που μπλοκάρει μόνο την ελευθερία του λόγου και δεν σχετίζεται με τις αντιρατσιστικές διατάξεις- παρά τiς περί του αντιθέτου υποσχέσεις της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις οποίες θα τον καταργούσε.
Ιωσήφ Πρωιμάκης
Ευτυχώς που συγχρόνισαν το πρώτο teaser της νέας τηλεοπτικής σειράς του David Fincher με τη δεκαετή επέτειο του Zodiac, και μας θύμισαν τι αριστούργημα επιβάλλεται να βάλουμε στον προτζέκτορα αυτό το ΣουΚου να γεμίσει μεγαλείο το πανάκι μας, για να μας περάσει και το αντανακλαστικό στερητικό της συνειδητοποίησης ότι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τον Οκτώβρη για να δούμε το Mindhunter στο Netflix.
Ο Renton παθαίνει καρδιακό στον διάδρομο γυμναστικής (στο T2: Trainspotting) κι ο Wolverine κουτσαίνει στις λεωφόρους του Vegas (στο Logan): ό,τι και να διαλλέξεις να πας να δεις
στο σινεμά αυτή τη βδομάδα, ένα σφιχτοκάρδι για τη νιότη σου που πέρασε και πάει, δεν το γλιτώνεις.
Λίνα Ρόκου
Η μόλις τριών επεισοδίων βρετανική δραματική σειρά Rillington Place, συμπαραγωγή του ΒΒC και της Bandit Television. Η αληθινή ιστορία του κατά συρροή δολοφόνου John Cristie δίνεται μέσα από υποβλητική, αποπνικτική ατμόσφαιρα και διαρκείς αλλά καθόλου περιττούς υπαινιγμούς υπογραμμίζοντας ότι ένας serial killer δεν κυκλοφορεί με την ένδειξη ΤΕΡΑΣ πάνω από το κεφάλι του. Αντιθέτως μπορεί εκείνος να είναι ένας ευυπόληπτος πολίτης, από αυτούς που συνήθως ένα κράτος χρησιμοποιεί για να ανάταση του εθνικού φρονήματος˙ ο Cristie ήταν τραυματίας του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ενώ κατά τον Β’ παρασημοφορημένος αστυνομικός. O Tim Roth, στον ρόλο του Christie, και η Samantha Morton, σε εκείνον της συζύγου του, παίζουν με ανάσες, βλέμματα και σιωπές που δημιουργούν μια παρατεταμένη αίσθηση απειλής.
Το ότι στο facebook έχει χαθεί κάθε αίσθηση μέτρου. Κυριαρχούν οι φωνές που υποστηρίζουν φανατικά μια άποψη -που διαμορφώθηκε σε χρόνο 0- και που κατά κανόνα δεν είναι σε θέση να την τεκμηριώσουν. Το τροχαίο με την Porsche ήταν άλλη μια θλιβερή απόδειξη του τι συμβαίνει στα ελληνικά social media.
Ανδρέας Σιμόπουλος
Το αυθεντικά kitsch αποκριάτικο γλέντι στους Άγιους Πάντες Φωκίδας.
Το ότι η θα ξαναρχίσει να προβάλλεται στην ΕΡΤ η εκπομπή «Με Αρετή και Τόλμη».Έλεος.
Ελένη Τζαννάτου
Σφαγείο Νούμερο Πέντε – Kurt Vonnegut: Αντιπολεμικό, ολίγον sci-fi, ημι-αυτοβιογραφικό ταξίδι στο χρόνο στα καλύτερά του.
Στην Αμερική του Trump, τα Oscar πουλάνε φθηνά πολιτικά αστειάκια σε ένα κατά τ’ άλλα κιτς και “God Bless America” πακέτο και χρυσώνουν το χάπι, βγάζοντας ταινία της χρονιάς το εξαιρετικό κατά τ’ άλλα “Moonlight”, αλλά, στο τέλος της βραδιάς μάλλον όλοι θυμόντουσαν το ανάλαφρο “La La Land”, αφήνοντας την επίγευση ότι τελικά, σαν να βγήκε το “Moonlight” κατά λάθος και όχι το “La La Land”. Η απόφαση του Ashgar Farhadi να μην παραστεί στην απονομή ως αντίδραση στην πολιτική του Trump εξακολουθεί να είναι πολύ πιο ουσιωδώς πολιτική πράξη από όλα τα «πουλημένα» αστειάκια του Jimmy Kimmel.
https://www.youtube.com/watch?v=A13vj5vdlCU
Τζούλια Τσιακίρη
Περπατάς ένα πρωί σκυφτός σκεβρωμένος σκυθρωπός και ρημάδης και σκάει μια μπάντα που γεμίζει την Καλαμιώτου μουσική, κοντοστέκεσαι λίγο, αράζεις λίγο, καταπίνεις τον ήχο και φεύγεις λυγερός ξανά, ίσια η πλάτη, ανάλαφρα τα πόδια, ρυθμικά τα λαγόνια, σουίνγκ σουίνγκ σουίνγκ, τι ωραία που είναι η ζωή!
Εμείς που κυνηγάμε το μικρό μαρούλι, το ζαρωμένο φιρίκι και το αρχαϊκό σκόρδο στις βιολογικές πιάτσες μαθαίνουμε τώρα εδώ ότι ένα ολόκληρο σύστημα αγκυλωτικής γραφειοευνοιοκρατίας απειλεί τη στερνή αυτή πολυτέλεια στη χώρα μας : τη γνήσια γεύση. Αλί και τρισαλί!
