Η Θάλεια Γαλανοπούλου είναι μια εκ των έξι νικητών του 4ου διαγωνισμού Cu RestartUp Ρομάντσο. Το 2009 ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη φωτογραφία, μέσω πειραματισμών με μια φιλμάτη Pentax του πατέρα της. Το 2011 πήρε την απόφαση να σπουδάσει αυτό που αγαπούσε στην σχολή Focus School Of Photography And New Technologies και συνέχισε με μεταπτυχιακό στις φωτογραφικές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Westminster του Λονδίνου.
Την θέση της στο βάθρο του διαγωνισμού και μια οκτάμηνη δωρεάν στέγαση στο creative hub του Ρομάντσο, κέρδισε δίχως να το περιμένει, παρουσιάζοντας μια απλή αλλά καινοτόμο ιδέα: Τη δημιουργία μιας online πλατφόρμας, με σκοπό την ανάδειξη και παρουσίαση νέων Ελλήνων φωτογράφων. Στόχος της ομάδας είναι η ανάδειξη της δουλειάς των μελών της, μέσα από ομαδικές εκθέσεις, online παρουσία και άλλα καλλιτεχνικά δρώμενα. «Έχω ένα μεγάλο γαμώτο. Πολλοί νέοι φωτογράφοι δεν έχουν την δυνατότητα να διαφημίσουν και να προωθήσουν τη δουλειά τους λόγω έλλειψης γνωριμιών, πρόσβασης σε μεγάλα φωτογραφικά δρώμενα, φεστιβάλ και καλλιτεχνικές ομάδες ή κολεκτίβες, με αποτέλεσμα εξαιρετικές φωτογραφικές δουλειές να μένουν στο συρτάρι. Πρωτοβουλίες σαν αυτήν είναι πολύ σημαντικές στην Ελλάδα της οικογενειοκρατίας, όπου σχεδόν τα πάντα γίνονται με τις κατάλληλες διασυνδέσεις».
Η δουλειά της επικεντρώνεται σε προσωπικά πρότζεκτ και στη φωτογραφία ντοκουμέντου. Η ίδια θεωρεί την τέχνη της φωτογραφίας εργαλείο ψυχοθεραπείας και οπτικού ακτιβισμού. Η προσωπική φωτογραφία ντοκουμέντου αποτελεί για εκείνη αυτοψυχοθεραπεία. «Φωτογραφίζοντας ένα προσωπικό γολγοθά, τον ξορκίζω, τον απομυθοποιώ. Τον βάζω μέσα στην εικόνα, άρα φεύγει από μέσα μου. Επίσης φωτογραφίζοντας κάτι πολύ κοντινό σου όπως είναι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι, επαναπροσδιορίζονται οι μεταξύ σας σχέσεις, καθώς η κάμερα συνιστά ένα εργαλείο έκφρασης ενδιαφέροντος και ευαισθησίας».
Λίγο καιρό πριν η Θάλεια τόλμησε να στείλει το υλικό της σε έναν photo editor, κάτι που τελικά της χάρισε μια σημαντική θέση σε ένα άρθρο της Guardian. Η φωτογραφία ήταν ένα πορτραίτο ενός άνδρα στο City του Λονδίνου, από το project της πάνω στους άντρες που δουλεύουν σε τράπεζες και μεγάλες πολυεθνικές στην συγκεκριμένη περιοχή, από την πτυχιακή της στο ΜΑ Photographic Studies του πανεπιστημίου Westminster. Η επιμονή είναι για εκείνη το βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να πετύχει. Σημαντικότερο ακόμα κι από το να είναι καλός φωτογράφος. Μόνο χτυπώντας πόρτες με θράσος και έχοντας εμπιστοσύνη στη δουλειά του κάποιος θα καθιερωθεί στον χώρο της φωτογραφίας στις μέρες μας, μου εξηγεί. «Υπάρχει υπερπροσφορά φωτογράφων και πολύ καλών μάλιστα. Αυτοί που θα ξεχωρίσουν είναι εκείνοι που έχουν εμμονή και πάθος με το αντικείμενο τους και δεν φοβούνται την απόρριψη. Βγείτε έξω και δείξτε ότι υπάρχετε! Στείλτε mail στους New York Times, στην Guardian, στην Le Monde με την δουλειά σας. Κανείς δεν πρόκειται να έρθει να σας πάρει από το χεράκι και κανείς δεν θα ανακαλύψει ξαφνικά το ταλέντο σας. Εσείς θα δείξετε στον κόσμο ότι υπάρχετε και δουλεύετε για να πετύχετε».
Η δουλειά της Θάλειας θα βρίσκεται από τις 9 Ιουνίου στο τμήμα «Νέοι Έλληνες Φωτογράφοι» του κορυφαίου φεστιβάλ φωτογραφίας, Athens Photo Festival.
